พลันก็ต้องตกใจเมื่อเห็นใบหน้าซีดเผือดของคุณแม่คนสวย พร้อมทั้งร่างบางผุดลุกขึ้น วาดขาลงจากเตียงอย่างรวดเร็ว วิ่งเข้าไปในห้องน้ำที่อยู่ไม่ไกลนัก
“อิง...” ฟรานเชสโกถลาวิ่งตามเข้าไปเมื่อเห็นร่างบางเข้าไปทรุดนั่งอยู่หน้าชักโครก โก่งคออาเจียนอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยความทรมาน
ร่างสูงตรงเข้าไปยืนซ้อนหลัง ทรุดตัวลงประคองเธอพลางใช้มือลูบหลังไหล่ของคนตัวเล็กอย่างแสนสงสาร เขาเจ็บปวดทุกครั้งที่ต้องเห็นภาพสาวน้อยร่างบางต้องหมดเรี่ยวหมดแรงกับการเค้นเอาของเก่าในท้องออกมาจนแทบไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ แผ่นหลังเล็กขยับขึ้นลงหอบหายใจแรงอย่างอ่อนระโหย
อาการของอิงฟ้าค่อย ๆ ดีขึ้นหลังจากกำจัดอาหารที่กินไปเมื่อกลางวันออกมาจนเกลี้ยง จนตอนนี้เห็นเพียงน้ำลายเหนียว ๆ ถูกเค้นออกมาจากริมฝีปากสีซีดเท่านั้น อิงฟ้าทิ้งตัวลงนั่งแหมะกับพื้น เอนศีรษะเข้าหาแผงอกกว้างของฟรานเชสโกที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลัง ดวงตาปิดสนิทเปลือกตาบางระ
