ณดาก้มหน้าหลบสายตาของครูสอย่างอึดอัดลำบากใจ หลังจากที่แยกกับพ่อแม่ของครูสแล้ว เขาก็ยืนยันที่จะขับรถมาส่งหล่อนที่ห้องเช่า ทั้งๆ ที่หล่อนต้องการจะนั่งรถแท็กซี่กลับมาด้วยตัวเองมากกว่า
“ณดา...”
เสียงนุ่มที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลของครูสทำให้หล่อนยิ่งรู้สึกเกลียดชังตัวเอง
ครูสแสนดี เป็นหัวหน้าที่ยอดเยี่ยม และแน่นอนว่าชายหนุ่มจะต้องเป็นคนรักที่วิเศษ แต่หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกอะไรกับผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนี้เลย นอกจากหัวหน้าที่ดี
“ผมรู้ว่าคุณอึดอัด”
“คือ...”
ณดาเงยหน้าขึ้น และพยายามจะทำให้บรรยากาศคลายความตรึงเครียดลง
“ณดาไม่ได้อึดอัดหรอกค่ะ”
ครูสยิ้มเศร้าๆ แต่ถึงจะเศร้าเขาก็พยายามที่จะยิ้มให้กับหล่อน
“ผมน่ะ แอบรักคุณมาตั้งนานแล้ว”
ณดาทำได้แค่ยิ้มบางๆ
“หลงรักสาวแว่นที่มักจะทำตัวซุ่มซ่ามเสมอในออฟฟิศ แถมเธอก็ยังกินเก่งมากๆ อีกด้วย ผมแอบมองเธอทุกวัน และก็ย้ำกับตัวเองเสมอว่าไม่ควรจะที่รู้ส
