“นี่ณดา...!”
“ขอตัวนะคะ เดี๋ยวไปทำงานสาย” หล่อนเค้นเสียงเย็นชาใส่เขา ก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้กับมิลาด้า “พี่ณดาไปทำงานก่อนนะคะมิลลี่ เอาไว้เจอกันจ้ะ”
“พี่ณดาไม่ไปด้วยกันเหรอคะ”
“ไม่จ้ะ พี่ไม่ชอบอาเท็ดดี้ของมิลลี่น่ะ”
แล้วณดาก็สะบัดหน้าเดินหนีไป ธีโอมองตามไปอย่างโมโห
“นี่คุณกล้าปฎิเสธผมเชียวหรือ”
“ค่ะ ฉันปฏิเสธ มหาเศรษฐีแบบคุณ”
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น กรามสวยงามขบกันเป็นสันนูน
“ผู้หญิงบ้า นึกว่าอยากมารับนักหรือไง” แล้วธีโอก็เตะล้อรถแรงๆ สองสามทีเพื่อระบายอารมณ์
“อาเท็ดดี้เป็นอะไรไปค่ะ”
“ไม่ได้เป็นอะไรครับ เรากลับบ้านกันเถอะ”
ธีโอจำต้องข่มความเดือดดาลแน่นอกเอาไว้อย่างสุดกำลัง เขาไม่อยากจะแสดงกิริยาไม่ดีให้หลานสาวเห็น
“แล้วพี่ณดาล่ะคะ”
“ก็ช่างปะไรล่ะ ในเมื่อพี่ณดาปฏิเสธที่จะให้อาไปส่งเอง”
“ก็พี่ณดาบอกว่าไม่ชอบอาเท็ดดี้นี่คะ”
คนฟังกัดฟันแน่น
“อย่าไปสนใจผู้หญิงประหลาดแบบนั้นเลยมิลลี
