บทที่ 7
969 คำ
เมื่อมันดึกแล้ว ไอรินนาก็เอนตัวนอนลงบนเตียง ไม่นานก็ผล็อยหลับไป
จากนั้นเธอก็เริ่มฝัน
ในความฝันของเธอ ย้อนกลับไปเมื่อสามก่อน เมื่อไลลีนโชว์หน้าท้องอันใหญ่โตของเธอให้เธอดูและยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่ป่าวประกาศ
"ไอรินนา ฉันท้องลูกของเขาแล้ว"
ไอรินนาแค่ตบหน้าเธอ แต่นั่นนำไปสู่การแท้งของไลลีน
เธอรู้สึกกลัวและโกรธเมื่อเห็นเลือดที่กระเซ็นเต็มไปทั่วพื้น
'ปั้ง!' ได้ยินเสียงตบดังสนั่น พร้อมกับคำสาปของมาริสา "นังบัดซบ เพราะเธอเป็นหมั่น เธออิจฉาในสิ่งที่คนอื่นทำได้ แต่เธอกลับทำมันไม่ได้ใช่ไหม?"
"นี่คือข้อตกลงการหย่า กรุณาอ่านให้ละเอียดและเซ็นชื่อของคุณบนกระดาษนั้นซะ" ทนายความกล่าวอย่างไม่แยแส
"คุณเอกริณไม่มีมีเวลามากหรอกนะ หยุดทำให้เสียเวลา รีบเซ็นเถอะ มันจะดีสำหรับพวกเราทุกคน"
ไอรินนารักและอุทิศตนให้กับเอกริณมาโดยตลอดเวลาห้าปีที่รักกัน เธอคิดว่าเธอสามารถจะฝากชีวิตไว้กับเขาได้ตลอดไป
ความเจ็บปวดที่แผดเผาขู่ว่าจะฉีกหัวใจของไอรินนาให้ขาดจากกัน และร่างกายของเธอก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเยือก ตัวเธอสั่นและเธอก็ตื่นขึ้นมาจากฝันในที่สุด
เธอถูกหลอกหลอนด้วยความฝันอันน่ากลัวเหล่านี้มาตลอดสามปีที่ผ่านมา ไอรินนาลูบหัวของเธอและลุกขึ้นนั่งก่อนที่เธอจะหยิบมือถือขึ้นมาจากโต๊ะข้างเตียงและเหลือบมองดูเวลานั้น เป็นเวลาตี 4 ในตอนเช้า
หลังจากที่ไอรินนาตื่นจากฝันร้ายของเธอ ดูเหมือนไม่น่าจะได้หลับต่อขณะที่ร่างกายของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ เธอจึงลุกจากเตียงและอาบน้ำก่อนที่เธอจะเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ และไปที่ห้องครัวเพื่อทำอาหารเช้า
แม้ว่าฤทธิ์จะดูเหมือนเด็กหนุ่มที่รู้วิธีเล่นตลก แต่เขาสามารถไว้ใจได้ในการจัดการสิ่งต่างๆ ได้ดี เมื่อพวกเขามาถึงกรุงเทพครั้งแรก เขาเป็นคนที่กระตือรือร้นอย่างยิ่งที่จะทำสิ่งต่างๆ ให้เสร็จ และทำงานทั้งหมดให้เสร็จอย่างคล่องแคล่วว่องไว เขาไม่ใช่คนที่ชอบผลัดวันประกันพรุ่ง และในฐานะผู้ช่วยของเขา ไอรินนาก็ไม่กล้าที่จะหย่อนยานเลย
ไอรินนาทำอาหารเช้าเสร็จแล้วรีบลงไปข้างล่างพร้อมกับกระเป๋าของเธอ เธออาศัยอยู่ในบ้านแบบเก่าที่ซุกตัวอยู่ในตรอก เนื่องจากย่านนี้เป็นย่านเก่าแก่ๆ หลอดไฟบนถนนหลายดวงจึงชำรุดทรุดโทรมไปแล้ว ไอรินนา ออกจากซอยตามความทรงจำของเธอ และในแวบเดียว ก็เห็นรถบัส 28 กำลังมุ่งหน้ามาทางเธอ เธอรีบขึ้นรถบัสทันทีและมองข้ามรถคันหรูสีดำที่จอดอยู่ข้างซอย
เอกริณมองดูไอรินนารีบวิ่งขึ้นไปบนรถบัสก่อนจะลดกระจกรถลง เขาจับก้นบุหรี่และจ้องมองไปยังทิศทางที่เธอหายตัวไปพร้อมกับดวงตาที่มืดมน
เป็นเรื่องยากสำหรับเอกริณที่จะเข้าใจได้เมื่อเห็นไอรินนาซึ่งหายตัวไปเป็นเวลาสามปีและจู่ๆ เธอก็ปรากฏตัวขึ้น
"ไอรินนา ดีที่คุณกลับมา" เขาคิด
ไอรินนารีบเข้าไปในบริษัทเนื่องจากวันนี้เธอมาเร็ว จึงไม่มีใครเลย จากนั้นเธอก็จัดระเบียบโต๊ะทำงานและชงชาให้ฤทธิ์ ก่อนที่เธอจะนั่งลงบนที่นั่งและเปิดคอมพิวเตอร์
ขณะที่เธอกำลังดูตารางงานของฤทธิ์ในวันนั้น ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ทางเข้า ฤทธิ์และผู้ช่วยผู้บริหารของเขา เดวิด กำลังเดินมา
ฤทธิ์ค่อนข้างแปลกใจที่เห็นไอรินนาอยู่ในออฟฟิศตั้งแต่เช้าตรู่ เขายิ้มเจ้าเล่ห์ในขณะที่เขาพูดว่า "ไอรินนา เธอหวังว่าฉันจะให้โบนัสเธอมากขึ้นหรอในการที่เธอมาทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ ฝันไปเถอะ! ฉันยอมให้เงินของฉันกับผู้หญิงสวยๆดีกว่าให้มอนสเตอร์ที่น่าเกลียดอย่างเธอ มันจะทำให้ฉันเสียเงินเปล่าๆ"
ตั้งแต่ไอรินนาได้เข้ามาร่วมงานกับบริษัทนี้ เธอรู้อยู่แล้วว่าฤทธิ์เป็นคนที่หมกหมุ่นพอควร แม้ว่านาธานจะแนะนำเธอ แต่เธอก็ยังกลัวว่าจะถูกฤทธิ์คุกคาม ดังนั้น เพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้น เธอจึงไม่นุ่งน้อยห่มน้อยและใส่ชุดที่ล้าสมัยทุกครั้งที่เธออยู่ใกล้ฤทธิ์อีกทั้งยังไม่มีการแต่งหน้าใดๆ แถมเธอยังสวมแว่นขอบดำสมัยก่อนอีกด้วยเมื่อเธอรู้ว่าฤทธิ์เกลียดผู้หญิงที่สวมแว่น
ดังนั้น ฤทธิ์ไม่เคยสนใจไอรินนาเลยตลอดสามเดือนที่เธอทำงานร่วมกับเขา เขายังรุนแรงกับคำพูดของเขาและไม่เคยเคารพเธออีกด้วย
ฤทธิ์ดูถูกรูปลักษณ์และสติปัญญาของเธอหลายครั้งจนไอรินนามีภูมิคุ้มกันและเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยต่อการเสียดสีของเขา ในทางกลับกัน เดวิดทนไม่ได้ที่เห็นเขาดูถูกไอรีนนาอีกต่อไป และเริ่มเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็ว
"คุณฤทธิ์ครับ ผมได้ยินมาว่าเอกริณจะหมั้นเร็วๆนี้ เราควรเอาอะไรให้เขาเป็นของขวัญดีครับ?"
ไอรินนาอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินเรื่องนี้และเงยหน้าขึ้นมองเดวิด
- ผู้เขียน
