บทที่ 5
948 คำ
เอกริณดูเหมือนไม่แยแสอะไรใดๆในขณะที่เขาสั่งการรปภ.อย่างจริงจังและไอรินนาเองก็ลดสายตาลงเพื่อปกปิดความเศร้าในดวงตาของเธอเมื่อเอกริณทำเช่นนั้น
"หัวใจของเอกริณ ทำมาจากหินเหรอ? ฉันไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยในระยะเวลาที่เราคบกันห้าปีและแต่งงานด้วยกันอีกสามปี ทำไมเขาถึงใจร้ายกับฉันนัก?" เธอคิดในใจ
"เมื่อสามปีที่แล้ว เอกริณไม่ได้ยกสมบัติให้ฉันเลยสักชิ้น และตอนนี้เราได้มาพบกันอีกครั้งครั้งแรกในรอบสามปี เขายังจะส่งฉันไปที่สถานีตำรวจอีกโดยที่เขาไม่ได้หาข้อเท็จจริงอะไรใดๆเลย"
ผู้ชายเป็นเพศที่โหดเหี่ยมที่สุดในโลก และแน่นอนเอกริณคือหนึ่งในนั้น
"ฉันคงเคยตาบอดที่ตกหลุมรักผู้ชายเลือดเย็นและไร้หัวใจเช่นนั้นในตอนนั้น" เธอคิด
ไอรินนายืนกรานที่จะไม่ขอโทษและในที่สุดก็ถูกนำตัวส่งไปยังถานีตำรวจ
เมื่อตำรวจสอบปากคำบางอย่างกับเธอ โทรศัพท์ของไอรินนาก็ดังขึ้น - นั่นคือสายจากฤทธิ์ หลังจากที่ไอรินนารับสาย ฤทธิ์ก็ถามด้วยความโมโหว่า "ไอรินนา เธออยู่ที่ไหน ฉันบอกแล้วไงว่าให้รอที่ห้องรับรองไม่ใช่เหรอ?"
"ฉันขอโทษค่ะคุณฤทธิ์!" ไอรินนาขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า "พอดีมีเรื่องนิดหน่อย และตอนนี้ฉันอยู่ที่สถานีตำรวจแล้วค่ะ"
"อะไรนะ? สถานีตำรวจ? ทำไมเธอถึงไปอยู่ที่สถานีตำรวจ?"
"ก็...ก็..." ไอรินนาได้แต่อ้ำๆอึ้งๆ เธอรู้ว่าไม่สามารถบอกกับฤทธิ์ได้ตรงๆ ว่าเธอได้ทะเลาะกับเมียน้อยที่ทำลายชีวิตคู่ของเธอ และถูกส่งตัวไปที่สถานีตำรวจโดยอดีตสามีของเธอเพียงเพราะเธออารมณ์เสียและควบคุมตัวเองไม่ได้
ฤทธิ์เริ่มหมดความอดทนเมื่อสังเกตเห็นว่าเธอลังเลแค่ไหนและตะโกนว่า "คุณอยู่ในสถานีตำรวจได้ถ้าต้องการแบบนั้น ฉันไม่ต้องการผู้ช่วยแบบคุณแล้ว ฉันจะโทรหาธรรมรักษ์ทันที!"
จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงตู๊ดของปลายสาย ฤทธิ์วางสายไปแล้ว หัวใจของไอรินนาแทบทรุดลงเมื่อเธอรู้ว่าเธอมีปัญหาแน่กับคดีนี้และในไม่ช้าเธอก็จะตกงาน เช่นกัน
ตำรวจรู้สึกสงสารเมื่อเห็นว่าเธอกลัวจนตัวสั่น และได้บอกกับเธออย่างใจดีว่า "คุณผู้หญิงครับมีคนตั้งมากมายบนโลกใบนี้ เหตุไฉนถึงได้มามีเรื่องกับคู่นี้? เอกริณเป็นถึงมหาเศรษฐีเลยนะ ตั้งสติดีๆและขอโทษพวกเขาซะ คุณจะต้องแก้ปัญหาได้ด้วยการขอโทษ ฉันมีเบอร์คุณเอกริณ ถ้าคุณต้องการ จะดีกว่าไหมถ้าคุณโทรไปขอโทษพวกเขาด้วยตัวเอง?"
ไอรินนายิ้มมุมปากและตอบว่า "ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะคะ แต่ตอนนี้ฉันตกงานและไม่รู้จะไปที่ไหน การถูกขังอยู่ที่นี่อาจช่วยให้ฉันแก้ขัดได้ไปก่อนอีกอย่างก็ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารและที่พัก และลืมคำขอโทษไปได้เลย"
เมื่อเห็นว่าเธอปฏิเสธที่จะขอโทษ ตำรวจก็ถอนหายใจแล้วก็ปล่อยไปตามที่มันควรจะเป็น ไอรินนารู้ว่าเอกริณจะไม่ปล่อยให้เธอหลุดมือไปแน่ เธอตัดสินใจดีแล้วที่จะทำแบบนี้ และรอดูต่อไปว่าเขาจะเล่นงานอะไรกับเธออีก
เธอไม่คิดว่าเอกริณ จะสามารถใช้อำนาจในทางที่ผิดได้
เมื่อครุ่นคิดในใจ เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆ ที่ประตู หลังจากเปิดประตู เธอเห็นฤทธิ์ยืนอยู่ข้างประตูด้วยสีหน้าที่โกรธจัด
"ไอรินนา เธอนี่มันแน่จริงๆเลย!"
"คุณฤทธิ์!" ไอรินนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา
"ฉันไม่เคยมีผู้ช่วยแบบเธอมาก่อนทำงานด็ไม่ได้เรื่องแถมยังสร้างปัญหาขึ้นมาอีกต่างหาก!" ฤทธิ์ต่อว่าเธออย่างดุเดือดแต่ก็ด่าต่อไปไม่ลงเมื่อเห็นสภาพของไอรินนานั้นน่าสงสารเพียงใด
"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเธอถึงอยู่ในสภาพเช่นนี้?"
"มีคนสาดไวน์ที่ฉัน แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่"
"ใครทำ?" ฤทธิ์ถามด้วยความสงสัย
"เป็นคนที่ฉันเองก็ไม่รู้จัก!"
"ฉันละอายใจในตัวเธอจัง! เธอถูกรังแกแบบนี้ได้ยังไง?" ฤทธิ์ถามและหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนจะโทรหาใครสักคนและสั่งว่า "ส่งชายสองคนมาให้ฉัน มีคนรังแกผู้ช่วยของฉันและพวกเขาสมควรได้รับบทเรียนจากเรา"
"คุณฤทธิ์! คนที่มาหาเรื่องฉันเขาได้อยู่ในโรงพยาบาลแล้ว ไม่จำเป็นต้องสอนบทเรียนให้กับเขาเพราะเขาได้รับบทเรียนนั้นไปแล้ว"
"ทำได้ดีมาก!" ฤทธิ์เอ่ยชมและเขาก็สดใสขึ้นทันที "ไม่เป็นไร ตอนนี้ฉันมาถึงแล้ว ไม่มีใครกล้าแกล้งเธอได้อีก ไป เราไปกันเถอะ"
"จะไปไม่ไป?"
"หรือเธออยากอยู่ที่นี่?" ฤทธิ์เอ่ย แล้วเขาก็หันหลังเดินออกไป หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไอรินนาก็ลุกขึ้นและเดินตามเขาไป
ไม่มีใครหยุดเธอขณะที่เธอเดินตามฤทธิ์ออกจากสถานีตำรวจ เมื่อพวกเขามาถึงที่จอดรถ ฤทธิ์ก็หลุดหัวเราะลั่นออกมาเมื่อเห็นเธอเดินตามมาด้วย
- ผู้เขียน
