ชายที่ใช่สำของเธอตลอดไป

บทที่ 3

　　เป็นเสียงคำสั่งที่คุ้นๆ เมื่อไอรินนาเงยหน้าขึ้น เธอเห็นผู้หญิงตรงหน้าคนหนึ่งที่ใบหน้าถูกโบกด้วยเครื่องสำอางหนาๆ “หล่อนคือเพื่อนสนิทของไลลีนใช่รึเปล่านะ? เภตรา?" ไอรินนาคิดในใจ

　　เภตราตกตะลึงไปชั่วขณะเช่นกัน เมื่อเธอเห็นไอรินนาแต่งตัวในชุดทำงาน เภตราเข้าใจผิดตอนแรกนึกว่าเธอเป็นพนักงานเสิร์ฟ แต่ที่ไหนได้เธอคือไอรินนา

　　"นี่คุณนิ?"

　　อย่างไรก็ตาม ไอรินนาก็เพิกเฉยต่อเธอ แต่เมื่อเธอกำลังเดินเฉียดผ่านเภตราไป เภตราก็หายจากอาการตกตะตลึงและทักท้วงเธอทันที "เธอทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นี่จริงๆ หรือ ฮ่าฮ่า ตลกจริงๆ!"

　　"มันตลกขนาดนั้นเลยเหรอ?" ไอรินนาถามอย่างเย็นชา

　　"แน่นอน เมื่อก่อนเธอเคยเย่อหยิ่งนักใช่ไหม หึ ไม่คิดว่าเธอจะลงเอยด้วยการเป็นแค่พนักงานเสิร์ฟ วันพระไม่ได้มีหนเดียวหรอกนะ มันก็ค่อนข้างเหมาะกับสภาพของเธอในตอนนี้ใช่ไหมละ? รีบไปหาอะไรให้ฉันกินสิ!"

　　เภตราดูเหมือนพอใจกับสิ่งที่เธอเพิ่งพูดไป เนื่องจากไอรินนาเคยเป็นผู้ดีมีหน้ามีตาและมีชีวิตที่ดีตลอดมา จึงไม่แปลกที่เภตราจะรู้สึกขัดตาเมื่อเห็นสภาพเธอตอนนี้

　　เมื่อไอรินนาถูกเอกริณทิ้งและถูกมองว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟไปแล้ว มันเป็นช่วงเวลาที่เหมาะเจาะจริงๆที่เภตราจะได้มีโอกาสทำให้เธออับอาย

　　ไอรินนารู้สึกเหม็นขี้หน้าของเภตรา แต่เธอก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเพราะเก็บอาการอยู่ จากนั้นธอก็เดินออกจากเภตราไป

　　 เภตราไม่ยอมปล่อยผ่านไอรินนาไปง่ายๆ หล่อนจึงตะโกนไปว่า "ไอรินนา เธอกล้าดียังไงถึงขัดคำสั่งฉัน! ฉันจะบอกหัวหน้าเธอให้ไล่เธอออกทันที!"

　　"ไล่ฉันออกงั้นรึ? คุณเภตรา คุณคิดว่าคุณใหญ่มาจากไหน?"

　　"กล้าดียังไงมาด่าฉัน?" เภตราตะโกนและกรี๊ดกร๊าดด้วยความบ้าคลั่ง ในอดีตเธอไม่สามารถทำอะไรกับไอรินนาได้เลย เพราะเธอเป็นภรรยาของเอกริณและเขาห่วงไอรินนาอย่างกับอะไร แต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ก็ไม่เหมือนเดิม ถ้าไม่มีเอกริณ ไอรินนาก็เป็นเพียงแค่พนักงานเสิร์ฟที่ต่ำต้อยคนหนึ่ง และการที่จะทำร้ายเธอนั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก

　　"ฉันจะบอกหัวหน้าเธอให้ไล่เธอออกเดี๋ยวนี้!"

　　"เภตรา เกิดอะไรขึ้น" น้ำเสียงนุ่มนวลเข้ามาแทรก

　　"ไลลีน เธอมาได้ถูกจังหวะพอดี ดูสิว่าว่านี่คือใคร!" เภตราชี้ไปที่ไอรินนาอย่างเยาะเย้ย

　　ไอรินนาเหลือบมองไลลีนที่หน้ายังนิ่งๆอยู่ เมื่อทั้งสองสบตากัน ไลลีนก็ตกใจมากอย่างเห็นได้ชัด "ไอรินนามาอยู่นี่ได้ไง?" เธอสงสัย

　　แม้จะตกใจไปหน่อย แต่ไลลีนแสร้งยิ้มและทักทาย "คุณพี่!"

　　อย่างไรก็ตาม ไอรินนาก็ทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและตอบกลับไปว่า "คุณ... ฉันเกรงว่าคุณจะจำคนผิดแล้วล่ะ"

　　"ไอรินนา ฉันรู้ว่าเธอยังโกรธฉันในสิ่งที่ผ่านมา แต่จะมาโทษฉันอย่างเดียวมันก็ไม่ได้นะ เอกริณมาตกหลุมรักฉันเอง ช่วยไม่ได้..."

　　แม้ว่าเวลาจะผ่านไปสามปี บาดแผลของไอรินนายังไม่เจือจางและหัวใจก็ยังคงปวดร้าวเมื่อนึกถึงอดีตของเธอ แต่เธอเองก็ไม่ได้แสดงความอ่อนแอให้พวกเขาเห็น เธอจึงหันหลังเดินจากไป

　　อย่างไรก็ตาม ไลลีนอยู่ในสถานการณ์นี้ด้วยจึงทำให้เภตรามีความกล้ามากขึ้นที่จะรุกล้ำไอรินนา เภตราได้รีบวิ่งไปหาไอรินนา และคว้าตัวเธอไว้ก่อนที่จะผลักเธอออกอย่างแรงจนกระทั่งน้ำผลไม้ในแก้วที่ไอรินนาถืออยู่หกไปทั่วร่างกายของเธอทันที ขณะที่บางสวนก็กระเด็นใส่เสื้อผ้าของเภตรา เธอกรีดร้องว่า "นี่ เธอเป็นบ้าอะไรของเธอ?"

　　ไอรินนาเห็นได้ว่าเภตรารู้สึกสะใจมากเมื่อเธอพูดแบบนั้นไป ไอรินนารู้เล่ห์เหลี่ยมของเภตรา เมื่อเธอเชื่อว่าไอรินนาเป็นพนักงานเสิร์ฟ เธอก็ตั้งใจสร้างสถานการณ์จะใส่ร้ายเธอเพื่อที่ว่าทางโรงแรมจะได้ไล่ไอรินนาออก

　　ไอรินนาทำได้เพียงแค่กัดฟันอดทน ในอดีตเธอคงจะตบหน้าเภตรา แต่ตอนนี้ เธอไม่ใช่ภรรยาของเอกริณแล้ว และตรงนั้นก็ไม่มีใครปกป้องเธอได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงบังคับตัวเองให้ระงับความโกรธและเดินจากไป

　　เภตราและไลลีนมองหน้ากันเมื่อพวกเขาสังเกตเห็นว่าไอรินนาไม่ได้ทำอะไรเพื่อปกป้องตัวเองเลย จากนั้นพวกเขาเอื้อมมือไปกระชากผมของไอรินนา และราดไวน์แดงที่คอของเธอ

　　ไวน์แดงเย็นฉ่ำไหลลงบนคอของไอรินนาและซึมเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ พวกเขาทั้งสองแกล้งทำเป็นชนตัวกันไปมา และแล้วน้ำไวน์ก็กระเด็นโดนไปที่ใบหน้าของไอรินนาเต็มๆ

　　ไอรินนารู้สึกแสบตาด้วยความเจ็บปวด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้อะไรเพราะไม่อยากมีเรื่อง แต่ตอนนี้รู้สึกโกรธที่เภตรา แกล้งเธอไม่หยุดหย่อน

　　เภตราและไลลีนเป็นพวกเดียวกัน เมื่อดูจากวิธีที่พวกเขาปฏิบัติต่อเธอแล้ว ไอรินนาแน่ใจว่าวันนี้คงจบไม่สวยเป็นแน่ การแกล้งของเภตราเป็นวิธีเดียวกันกับที่ไลลีนเคยใช้กับเธอในตอนนั้น และพวกเขาคงจะแกล้งเธอต่อไปแน่นอน ไอรินนาก็ไม่ควรถูกปฏิบัติแบบนี้ และเรื่องอะไรที่จะยอมปล่อยให้พวกเขาทำร้ายต่อไป เพียงเพราะต้องการให้เธอถูกมองเป็นคนไม่ดี

　　ด้วยความโกรธแค้น ไอรินนาจึงยกจานในมือเทอาหารลงบนหัวของเภตรา

　　เภตรากรีดร้อง เพราะเธอไม่เคยคิดว่าไอรินนาในสภาพเวทนาเช่นนี้จะกล้าสู้กลับกับเธอถึงเพียงนี้ น้ำเกรวี่หยดลงบนผมของเภตราเข้าตาเธอจนแสบอย่างรุนแรง เพราะไอรินนาชอบอาหารรสเผ็ดและน้ำเกรวี่ก็เผ็ดเช่นกัน

　　เภตรากรีดร้องอย่างเจ็บปวดและปล่อยผมของไอรินนาทันที

　　ไอรินนาไม่สนใจเสียงกรีดร้องของเภตรา เดินหน้าตบหน้าไลลีนต่อ ไลลีนตกตะลึงอย่างยิ่ง เพราะเธอไม่เคยคิดว่าไอรินนาจะกล้าทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ ขณะที่หน้าของเธอยังแสบร้อนจากฝามือของไอรินนา ไอรินนาคว้าชามน้ำเกรวี่มาสาดใส่ชุดราตรีราคาแพงของไลลีนต่อ ซึ่งชุดนั้นออกแบบโดยดีไซเนอร์ชื่อดัง ทำให้ไลลีนอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก

　　ด้วยความเจ็บปวดและความโกรธ ไลลีนเมินเฉยต่อภาพลักษณ์ในที่สาธารณะของเธอและตะโกนว่า "ใครก็ได้ ช่วยด้วย!"