ปริมระตา
“อื้อ โอ้ย!” ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะบิดตัวไล่ความเมื่อยล้า แต่สงสัยบิดแรงไปหน่อยมันเลยทำให้เจ็บหนักกว่าเดิม
ฉันค่อยๆลืมตาปรับแสงจนสามารถโฟกัสทุกอย่างได้ ที่นอนข้างๆว่างเปล่าไร้คนที่รังแกฉันเมื่อคืน ฉันหันไปดูนาฬิกาปลุกบนหัวเตียง ตอนนี้สิบโมงกว่าแล้วนี่ฉันตื่นสายขนาดนี้เลยหรอ ก็แน่สิกว่าฉันจะได้นอนก็เกือบเช้า แต่คนที่เป็นคนทำกลับลุกหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ คงจะไปตามนัดที่เขาบอกฉันเมื่อวานสินะ
ฉันค่อยๆลุกเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนจะออกมาแต่งตัวแล้วลงไปข้างล่างเพราะเริ่มหิวแล้ว
“ตื่นแล้วหรอคะหนูปริม” ป้าน้อยถามฉันขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“ค่ะ แล้วนี่พี่คิมไม่อยู่หรอคะ” ฉันถามออกไปเพื่อความแน่ใจ เผื่อว่าเขาจะกลับเข้ามาแล้ว
“ไม่อยู่ค่ะ ออกไปตั้งแต่เช้าแล้ว” ป้าน้อยบอก
“ค่ะ” ฉันบอกก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว เพราะดาวที่เห็นฉันลงมาก็จัดที่ให้ฉันทันที
******
ฉันนั่งเล่นดูท
