“อีกอย่างอย่ามาถือวิสาสะทำแบบนั้นกับเก้าเพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ฉันชี้หน้าแทนกายอย่างคาดโทษก่อนจะหันเหความสนใจไปทางอื่น ความจริง มีเรื่องนึงที่ฉันสงสัยมาสักพักตั้งแต่ตื่นแล้วแต่ยังไม่ได้ถามเพราะกำลังรอจังหวะอยู่ และฉันคิดว่าตอนนี้น่าจะเหมาะสม
“ว่าแต่ว่า ไอ้เสื้อผ้าชุดนี้ไม่ใช่เสื้อผ้าเก้านี่?” ฉันว่าพลางเหลือบสายตามองตัวเองในชุดนอนทางตรงเหมือนกล้วยหอมจอมซน แต่ดูจากลักษณะความยาวและทรงของชุดน่าจะเป็นของผู้หญิงซะมากกว่า
“อ้อ ก็เมื่อวานเก้าเมาแล้วอ้วกนี่ค่ะ กายเห็นชุดเลอะก็เลยยืมชุดหนูปั้นมาเปลี่ยนให้”
ฉันเงียบแล้วขมวดคิ้วจ้องคนตรงหน้าที่กล้าพูดประโยคเมื่อกี้ออกมา
“หนูปั้นเป็นแฟนเพื่อนกายเอง อย่าคิดลึกน้า~” แทนกายยิ้มหวานเมื่อเห็นฉันตีสีหน้าไม่พอใจ บางทีเขาคงคิดว่าฉันเคืองเรื่องผู้หญิงที่ชื่อปั้นหยา แต่ความจริงไม่ใช่เลยเพราะไอ้ที่ฉันติดใจน่ะมัน...
“ใครเปลี่ยนชุดให้เก้านะ ?” ฉันถามขึ้นอ
