INTO
688 คำ
INTO
-มิเกล-
วันนี้เป็นวันที่พี่ฟีฟ่านัดฉันมาเจอที่หลังโรงเรียนเขาบอกมีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยและฉันเองก็มีเรื่องสำคัญจะคุยกับเขาเหมือนกัน เราสองคนเริ่มคบกันเมื่อเทอมที่แล้วตอนนี้ก็หกเจ็ดเดือนแล้ว ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มไม่ได้สวยงามนักที่ฉันได้รู้จักกับพี่ฟีฟ่าเพราะคำท้าจากเพื่อนในชั้นเรียนให้เข้าหาเขาเพราะไม่ทำจะถูกกลั่นแกล้งอยู่แบบนั้น ฉันเลยจำเป็นต้องเข้าหาเขา
สาเหตุที่ถูกกลั่นแกล้งแบบนั้นเพราะฉันไม่่ใช่ลูกคนรวยเหมือนเด็กนักเรียนคนอื่นๆ เป็นแค่เด็กกำพร้าที่ใช้้ความสามารถเข้ามาเรียนที่นี้โรงเรียนเอกชนชื่อดังของประเทศและพี่ฟีฟ่าเองเขาก็เป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียน สิ่งที่ทุกคนรู้เกี่ยวกับตัวเขาคือ ความหล่อ ความรวยและความเจ้าชู้ แต่ทำไมฉันรู้ว่าเขาเจ้าชู้ถึงยอมคบคงเพราะเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่อยากลองมีความรักมั้ง
คงเหมือนเด็กคนอื่นๆ ที่อยากอยู่ใกล้ชิดกับพี่ฟีฟ่ามันคงเป็นแบบนั้นแต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกว่าตนเองพลาดขึ้นมาเสียแล้ว...
"มิเกล.." ในขณะที่ฉันกำลังยืนอยู่ในห้วงความคิดของตนเองเสียงคุ้นหูของเขาก็เอ่ยขึ้นอยู่ด้านหลัง ตอนนี้เราอยู่ที่หลังโรงเรียนมันเป็นเนินดินและต้นไม้ใหญ่หลายต้นไม่ค่อยมีใครมาเพ่นพ่านตรงนี้สักเท่าไหร่
"ว่าไงคะ"
"รอนานมั้ย" พอหันกลับไปตอบก็เห็นร่างของเขายืนอยู่ไม่ไกลนักพี่ฟีฟ่าสวมชุดนักเรียนของที่นี้เขาปล่อยชายเสื้อออกมาเหมือนกำลังรีบกลับบ้าน เราสบตากันได้ไม่นานร่างสูงก็วิ่งเข้ามาหยุดอยู่ข้างกาย
"ไม่นานค่ะ"
"เกล พี่มีเรื่องจะบอก"
"เรื่องอะไรคะ" ได้ยินคำนั้นหัวใจดวงน้อยมันก็เต้นระสํ่าไม่ค่อยสู้ดีนัก ไม่อยากได้ยินสิ่งที่ตนเองนึกจากปากของเขาเลย
"เราเลิกกันเถอะ พี่มีคนใหม่แล้ว"
"…” ฉันพูดอะไรไม่ออกมันเป็นอย่างที่คิดจริงๆ พี่ฟีฟ่ากำลังบอกเลิก ตุ๊กตาหมีในมือมันร่วงหล่นลงพื้นอย่างคนไร้เรี่ยวแรงตั้งใจเอามาให้เขาแต่ก็ต้องเอามันทิ้งไปสินะ
“พี่คบกับเธอเพราะแค่สงสารอ่ะ ไม่ได้รัก”
“แต่พี่เอากับเกล…”
“พี่เอาไม่ได้แปลว่าพี่รัก” ฉันไม่คิดว่าคำคำนั้นมันจะออกมาจากปากของผู้ชายที่ตนเองรัก นํ้าตาที่กลั้นเอาไว้ไหลออกมาอาบพวงแก้มพร้อมกับจิกมือลงที่กระโปรงแน่น นี้มันคือคำพูดของผู้ชายสารเลวคนหนึ่ง
“ทำแบบนี้กับผู้หญิงเป็นเรื่องปกติใช่ไหม”
“หนูจะร้องไห้ทำไม หนูเข้าหาพี่ก็ไม่ใช่เพราะรักนิ”
“แล้วพี่รู้ได้ยังไงว่าหนูไม่ได้รัก”
“รักสำหรับพี่มันเรื่องไร้สาระ”
“จะเลิกจริงๆ ใช่ไหมคะ”
“อืม…”
“งั้นก็ไปเถอะค่ะ หนูพลาดเองที่รักพี่”
“รับผิดชอบตัวเองนะ พี่ไม่ได้ขอให้เรามารักและพี่ก็ไม่เคยพูดคำว่ารักกับเราด้วย” พี่ฟีฟ่าพูดจบเขาก็หันหลังให้แล้วเดินห่างออกไปจากที่ตรงนี้ ฉันหมดเรี่ยวแรงทรุดตัวนั่งลงบนพื้นดินเจ็บปวดที่โดนกระทำแบบนี้แปลว่าทุกอย่างฉันคิดไปเองสินะ
คิดไปเองมาตลอดความรักที่มอบให้เขากลายเป็นความรักจอมปลอมที่เขาจะขว้างทิ้งยังไงก็ได้ ทำไมมันเจ็บปวดแบบนี้ เจ็บปวดจนต้องปล่อยโฮออกมาจนร่างกายสั่นคลอนจากการสะอื้นรํ่าไห้…
__________________________
เอาอินโทรมาฝากค่ะะะ ฝากเอ็นดูพี่ฟีฟ่าและมิเกลลูกสาวไรท์ด้วยนะค่าาาา
ฉากในอินโทรเป็นพาร์ทหนึ่งในอดีตที่ยกมาน๊าา
ก่อนกดออกอย่าลืมทิ้งกำลังใจด้วยนะคั้บบ❤️❤️❤️
แล้วเจอกั้นนน???
- ผู้เขียน
