แผนรักมาเฟียร้าย… Trapped By The Mafia

ตอนที่ 7.1

ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้วที่เธอเริ่มกลัวที่จะนอนในห้องของตัวเอง เธอล็อกหน้าต่างทั้งหมด ปิดผ้าม่านจนสุด แต่เธอกลับไม่เคยหลับสนิท เพราะซีโม่ปลูกฝังความกลัวไว้ในตัวเธอ ส่วนเธอก็ไม่สามารถเอาชนะมันได้

อลิเซียน่าถอนหายใจ ตอนนี้ใกล้สี่ทุ่มแล้วพลางคิดว่ามันช่างเป็นวันเวลาที่น่าเบื่อมาก เธอต้องกินอาหารเช้า อาหารกลางวัน และอาหารเย็นร่วมกับครอบครัว ที่สำคัญพวกเขายังคงพูดถึงโครี่ในทางดูถูก เธออยากจะกรีดร้องต่อต้านว่าโครี่ตายไปแล้ว ทว่าก็ได้แต่อดทนไว้เพราะไม่ต้องการถูกขังไว้ในห้องใต้ดินอีก

เธอนั่งลงบนเตียงมองไปยังโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะข้าง ๆ

เธอไม่ได้ติดต่อมีอาหรือคีเดนเลยหลังจากวันนั้น ด้วยกลัวว่าจะทำให้พวกเขาเป็นห่วงหรืออาจจะทำให้พวกเขาตกอยู่ในอันตราย

อลิเซียน่ารู้ว่าคนทั้งสองจะต้องกังวลอย่างมาก แต่อย่างน้อยพวกเขาก็ยังมีชีวิตอยู่

เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายความเงียบ เธอจึงตั้งสติแล้วลุกขึ้นจากเตียง จากนั้นเดินไปปลดล็อก หญิงสาวพบว่าแดนนี่ยืนอยู่หน้าประตู ทันใดนั้นเธอก็เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา

“แด๊ดของคุณ...” แดนนี่เงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ ครั้นเห็นว่าหน้าเธอซีดเขาจึงหยุดพูดกะทันหัน

“เจ้านายเรียกคุณไปที่ห้องโถงหลักของห้องใต้ดิน เซียน่า!” แดนนี่ถ่ายทอดข้อความของบิลลี่อย่างไร้อารมณ์

มือที่จับประตูและริมฝีปากของอลิเซียน่าสั่นระริกในฉับพลัน

“ตอนนี้เป็นใครแดนนี่” อลิเซียน่าถามเสียงเบา

แดนนี่รู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร เขารู้ว่าเธอกลัวและมีความทรงจำอันแสนเลวร้ายกับห้องใต้ดิน แต่เขาไม่สามารถทำอะไรเพื่อปกป้องเธอได้ เพราะคนออกคำสั่งคือบิลลี่ที่ชั่วร้าย

เขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพื่อหลีกเลี่ยงการมองหน้าหญิงสาว

“อลิเซียน่า มันเป็นคำสั่งของเจ้านาย ตามฉันมา!” มันยากสำหรับเขาในการพาหญิงสาวไปพบนรกที่นั่น แต่เขาไม่มีทางเลือก แดนนี่ได้แต่กำหมัดแน่นเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ

เธอเดินตามหลังแดนนี่ไป เท้าของเธอหนักอึ้งแต่หญิงสาวยังคงก้าวเดินต่อไป แม้ว่าเธอจะกลัวมากแค่ไหนแต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงเดินไปข้างหน้า

เพราะเธอต้องไปตามคำสั่ง…

ลงมาถึงชั้นใต้ดินซึ่งเป็นพื้นที่ขนาดใหญ่ โดยมีแดนนี่คอยเดินนำอลิเซียน่าไปทางห้องโถงหลัก และพวกเขาทั้งหมดกำลังรอเธออยู่ที่นั่น

คนทั้งสองหยุดอยู่หน้าประตูใหญ่ที่มีบอดีการ์ดสองคนเฝ้าอยู่แต่ละด้าน บอดีการ์ดก้มศีรษะให้อลิเซียน่าเล็กน้อยเป็นการแสดงความเคารพที่พวกเขามีต่อเธอ

ครั้นก้าวเท้าเข้าไปภายในห้องโถงขนาดใหญ่เสียงเชียร์ดังกระหึ่มก็พุ่งเข้าปะทะ เสียงเหล่านั้นทำให้หัวใจของอลิเซียน่าเหมือนถูกบีบรัด ในท้องของเธอหดเกร็ง และสองขาก็หนักราวกับมีหินถ่วงไว้

เมื่อแดนนี่เดินเข้าไปข้างใน เธอก็ได้แต่บังคับตัวเองให้เดินตามเขา

เป็นครั้งที่สองที่พวกเขาเห็นอลิเซียน่าเข้ามาในนี้

แดนนี่เดินเลี่ยงออกไปด้านข้าง เธอจึงเห็นถึงคนจำนวนมากที่มองมาทางเธอด้วยสายตาราวกับเธอเป็นตัวประหลาด อลิเซียน่าฝืนความรู้สึกทุกอย่างด้วยการเชิดหน้าขึ้นมองพลางกำมือแน่น นึกอยากให้โครี่อยู่ที่นี่ เพราะหญิงสาวมั่นใจว่าเขาจะต้องปกป้องเธอ เขาจะปกป้องเธอจากความน่ากลัวเหล่านี้ ซึ่งมันอาจจะทำให้เธอฝันร้ายไปตลอดชีวิตที่เหลือ

อลิเซียน่ามองเห็นบิลลี่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ด้านหน้าเหมือนราชา มีผู้ชายคนหนึ่งถูกผูกไว้กลางห้องโดยที่ร่างกายชุ่มไปด้วยเลือด ของเหลวสีแดงซึมออกจากปากแผล ไหลผ่านร่างกายก่อนหยุดลงที่พื้น ใบหน้าของเขาปูดบวมฟกช้ำจนไม่สามารถระบุได้ว่าเขามีรูปลักษณ์แบบไหน ที่สำคัญภาพนั้นทำให้เธอเกิดอาการคลื่นไส้

บิลลี่ลุกขึ้นยืนเป็นสาเหตุให้ทุกคนเงียบเสียงลง เขาเดินมาหาอลิเซียน่าซึ่งทุกคนต่างพร้อมใจกันเปิดทางให้

บิลลี่หยุดยืนต่อหน้าอลิเซียน่าในขณะที่ทุกคนเฝ้าดูอย่างสนใจ

“อลิเซียน่า บรูโน” เสียงของบิลลี่ดังกังวานอยู่ในห้องโถง แค่นั้นก็ทำให้อลิเซียน่าหนาวสั่นไปทั้งตัว

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายผุดขึ้นมาบนใบหน้าเนื่องด้วยบิลลี่รู้ดีว่าลูกสาวของเขากำลังคิดอะไรอยู่

เขาคว้าแขนของเธอแล้วลากไปยืนต่อหน้าชายคนนั้นได้อย่างง่ายดาย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเธอไม่ได้ขัดขืน

“วันนี้!” บิลลี่เริ่มต้นพูดและทุกคนก็ฟังอย่างตั้งใจ “ลูกสาวของฉัน อลิเซียน่า บรูโน…” เขาหันไปเผชิญหน้ากับผู้คนในห้อง ขณะที่มือของหญิงสาวเริ่มสั่นเทาฝั่งอลิเซียน่า เธอมัวแต่จ้องมองที่ใบหน้าของชายผู้โชคร้ายซึ่งฟกช้ำมีบาดแผลไปทั้งตัวขณะสองมือก็เริ่มสั่นเทา

“เธอจะฆ่าศัตรูคนนี้ซึ่งเป็นหนึ่งในบอดีการ์ดของซีโม่!” เสียงของบิลลี่ดังสะท้อนอยู่ในห้องโถง จากนั้นทุกคนจึงส่งเสียงเชียร์อีกครั้ง

อลิเซียน่ามองไปรอบ ๆ พวกเขาทั้งหมดต้องการให้เธอฆ่าผู้ชายคนนี้ เธอกำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือเพื่อข่มอาการสั่นเทาของร่าง

สมองของเธอว่างเปล่าแทบไม่รับรู้สิ่งใดกระทั่งมีคนยัดกริชใส่มือแทนที่จะเป็นปืน อาวุธในมือทำให้หญิงสาวเข้าใจในทันทีว่า สถานการณ์เช่นนี้มันเหมือนการแสดงเพื่อความสนุกสำหรับพวกเขา ทว่าเธอไม่สามารถทำอะไรได้

อลิเซียน่ายืนอยู่ตรงหน้าเขา สองมือสั่นระริกจับกริชแน่น

ทันใดนั้นชายผู้โชคร้ายก็ลืมตาขึ้นมา ถึงได้เห็นว่าอลิเซียน่ากำลังมองเขาอยู่เช่นกัน

“ชะ… ช่วย… ผม...” เขากระซิบ ซึ่งมีเพียงอลิเซียน่าเท่านั้นที่ได้ยิน

ผู้คนโดยรอบยังเรียกร้องให้เธอฆ่าเขา หัวใจของเธอรู้สึกหนักอึ้งขึ้นมาในฉับพลัน หญิงสาวจ้องเขาตอบด้วยสายตาว่างเปล่า หากเธอปฏิเสธที่จะฆ่าเขา ตามกฎจะเป็นเธอเองที่ต้องเสียสละชีวิต เพราะเธอปฏิเสธคำสั่งผู้นำ

มันมีแค่สองทางเลือก... ชีวิตของเธอหรือไม่ก็ชีวิตของชายผู้โชคร้าย

เธอยกมือซึ่งกำลังถือกริชขึ้นมา มันไม่ได้ใช้เวลามากในการฆ่าชายคนนี้ เธอบอกตัวเอง แต่มือของเธอสั่นจนไม่สามารถทำได้ ส่วนชายคนนั้นจ้องมองเธอด้วยใบหน้าบิดเบี้ยว ส่งสายตาพร้อมพึมพำขอร้องให้เธอช่วยเขา

เธอควรจะเอาชีวิตเขา? เธอจะทำมันได้อย่างไร ถ้าเธอทำ จะยังเรียกตัวเองว่าเป็นมนุษย์ได้อีกอย่างนั้นหรือ?

น้ำตาที่พยายามข่มกลั้นเอาไว้คล้ายจะไหลออกมาเสียให้ได้ ตอนนี้เธอควรทำเช่นไร?

ผู้ชายตรงหน้ากำลังจะตาย มันเป็นคืนสุดท้ายของเขาบนโลกใบนี้ และอลิเซียน่าก็รู้ ถ้าเธอฆ่าเขา ผู้คนซึ่งกำลังส่งเสียงอย่างสนุกสนานสะใจในห้องจะยกย่องว่าเธอกล้าหาญ แต่ถ้าเธอไม่ลงมือ เขาก็จะตายอยู่ดี แต่เธอจะตายไปกับเขาด้วย