ตอนที่ 13.2
1227 คำ
“ได้มาไหม?” ลูก้าถามชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าด้วยท่าทางจริงจัง ชายคนนั้นจึงส่งขวดใบหนึ่งมาให้ ทำให้ลูก้ายิ้มอย่างชั่วร้าย
“เธอจะบอกทุกอย่างที่ฉันอยากรู้” เขาเดินออกไป ในที่สุดเขาก็จะได้รับรู้ข้อมูลที่เขาต้องการ ด้วยสิ่งที่อยู่ในขวดนี้ มิหนำซ้ำบิลลี่ยังทำให้ทุกอย่างง่ายดายขึ้นโดยการส่งเธอให้เขา
และอลิเซียน่าจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้นเพราะเธอไม่ระวังตัว ถึงเวลาที่พวกเขาทั้งคู่จะต้องเสียใจแล้ว
……
อลิเซียน่าแตะริมฝีปากตัวเองและถอนหายใจออกมาเสียงดัง สิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ติดอยู่ในหัว เขาจูบเธอแถมยังสัมผัสร่างกาย หญิงสาวจึงแทบไม่สามารถลบเลือนความรู้สึกนี้ออกจากใจได้
เสียงเคาะดังขึ้นที่ประตู อลิเซียน่าจึงหันไปมองก็เห็นดีน่าเดินเข้ามา
“นายท่านเรียกคุณลงไปทานอาหารเย็นค่ะ”
อลิเซียน่าพยักหน้าพร้อมกับลุกออกจากเตียง “นำทางฉันไป”
ดีน่าพาเธอเดินลงมายังห้องรับประทานอาหาร อลิเซียน่ามองไปรอบ ๆ ด้วยความชื่นชมรสนิยมการแต่งบ้านของลูก้า หญิงสาวคิดว่าเขาต้องเป็นผู้ชายที่ร่ำรวยมาก เพราะทุกอย่างดูหรูหรา ภาพวาดที่แขวนอยู่บนผนังดูสวยงามและคงจะเป็นของหายาก
เธอมองไปตามผนังด้วยความสนใจ เพราะไม่ได้ดูทางทำให้เธอชนหลังของดีน่า หญิงสาวจึงรู้สึกตัวและลูบหัวของเธอ ก่อนจะมองไปเห็นลูก้าซึ่งนั่งอยู่อย่างสง่างามบนเก้าอี้ตรงหัวโต๊ะ ความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องที่เขาจูบเธอพุ่งเข้ามาในความคิดอีกครั้ง เธอจึงไม่กล้ามองหน้าเขาตรง ๆ
“นั่งลง” เขาสั่ง เธอจึงนั่งลงด้านขวามือของเขา รู้สึกแปลก ๆ เพราะไม่เคยนั่งด้านขวามาก่อน
“กินกันเถอะ” เขาชี้ไปที่จานของเธอและเธอพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
อลิเซียน่านั่งกินเงียบ ๆ แต่ยังรู้สึกได้ถึงสายตาซึ่งจับจ้องไม่ห่าง และนั่นก็เป็นสาเหตุให้ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงเรื่อ
หญิงสาวคิดว่าต้องรีบหาทางออกไปจากสถานการณ์นี้ เธอจึงตักกินทุกอย่างที่อยู่ในจานอย่างรวดเร็วจนหมดแล้วรีบดื่มน้ำทันที
มองจากหางตา อลิเซียน่าเห็นว่าเขาจับจ้องอยู่ที่เธอ เกิดอะไรขึ้นกับเขา๕? เธอดื่มน้ำจนหมดแก้วแล้ววางลง สังเกตเห็นรอยยิ้มของเขากว้างมากขึ้น
“มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?” เธอสับสนกับพฤติกรรมของเขา
“ไม่มีอะไร ทุกอย่างปกติดี” ลูก้าหยิบผ้าขึ้นมาเช็ดปาก ก่อนจะลุกขึ้นและส่งสัญญาณให้หญิงสาวทำเช่นเดียวกัน
“ฉันจะไปส่งคุณที่ห้อง ไปกันเถอะ” ลูก้ายืนอยู่ข้าง ๆ รอให้เธอยืนขึ้น อลิเซียน่าส่ายศีรษะและเดินตามเขาไป
แต่ทันใดนั้นหญิงสาวกลับรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ในอกอึดอัดเหมือนโดนกดทับก่อนทั้งร่างกายจะเบาขึ้น สติเลือนรางแปลก ๆ เพราะรู้ตัวอีกครั้งก็มาถึงประตูห้องพักเสียแล้ว
“เข้าไปสิ” ลูก้าเปิดประตูแล้วก้าวเข้าไปข้างใน ทว่าเธอรู้สึกราวกับตัวเองลอยได้ มิหนำซ้ำยังรู้สึกง่วงมาก
“นั่งลงเซียน่า”
อลิเซียน่านั่งลงตามที่เขาสั่งอย่างว่าง่าย แล้วหันไปมองลูก้าด้วยดวงตาเลื่อนลอย
ลูก้าเดินไปปิดประตูก่อนจะเดินกลับมาหาเธอ เขานั่งลงบนเตียงข้าง ๆ แม้ว่าหัวเข่าของพวกเขาจะสัมผัสกัน แต่หญิงสาวกลับไม่มีความคิดเห็นหรืออาการต่อต้านใด ๆ มันเหมือนความรู้สึกทั้งหมดของเธอหายไป
“คุณคือใคร?” ลูก้าถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ฉันคืออลิเซียน่า” อลิเซียน่าตอบด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ สายตาของเธอจับจ้องไปที่เขา
“ตอนนี้บอกฉันทีเซียน่าว่าฉันเป็นใคร” ลูก้าหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นสภาพของเธอ อลิเซียน่าดูเหมือนตุ๊กตาและทำอะไรไม่ถูก
“คุณคือลูก้า คอสต้า ผู้นำของกริมมี่ คุณเป็นคนเย็นชาและเป็นฆาตกร คุณเป็นคนแปลก ดูเหมือนว่าคุณกำลังซ่อนอะไรบางอย่าง ฉันกลัวคุณ ฉันไม่เชื่อใจคุณ แต่ฉันตกหลุมรักคุณ ตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันก็ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ และฉันไม่รู้ว่าคุณรักฉันหรือเปล่า คุณ…”
อลิเซียน่าโพล่งความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ออกมาโดยไม่รู้ตัว
“พอแล้ว” ลูก้ายกมือขึ้น เกลี่ยผมเธอไปทัดไว้หลังหู
เขาไม่ได้ตกใจกับสิ่งที่อลิเซียน่าพูดออกมา เพราะเขารู้ตั้งแต่เริ่มต้นว่าเธอคิดอย่างไรกับเขา แม้คนอื่นจะมองว่าท่าทางการแสดงออกของหญิงสาวดูซับซ้อนเข้าใจยาก แต่เธออ่านง่ายมากสำหรับเขา
“เครีย์ มาโลนคือใคร” ลูก้าถามคำถามต่อมา
“เขาเป็นผู้นำของกลุ่มมาโลน เขาเป็นคนโหดเหี้ยมที่สุด ฉันเกลียดเขามาก ด้วยความซื่อสัตย์ทั้งหมดของฉัน เขาคือ…” อลิเซียน่าพูดด้วยท่าทางราวกับไร้ชีวิตอีกครั้ง เมื่อลูก้าจับแก้มของเธอไว้แน่น
“บอกฉัน! เขาอยู่ในงานปาร์ตี้คืนนั้นหรือตอนที่เราประชุมกันหรือเปล่า?!” ลูก้าถามเสียงดัง เขายังจับแก้มของเธออยู่
“เขาอยู่ในห้องประชุม เขาปลอมตัวเป็นมือขวาของมาโลนที่เป็นตัวแทนในวันนั้น แท้จริงแล้วเขาคือเครีย์ มาโลนตัวจริง” อลิเซียน่าตอบ ลูก้าจึงเอามือออกจากแก้มเธอ
เขารู้สึกโกรธแค้น เลือดในกายกำลังเดือด
มันอยู่ที่นั่น! ไอ้สารเลวเครีย์อยู่ที่นั่น แต่เขาจำมันไม่ได้ มันนั่งอยู่ต่อหน้าเขา แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจเพราะมันดูไม่สำคัญ ศัตรูของเขาฉลาดมาก ลูก้ายกยิ้มอย่างร้ายกาจ
เขาจะฆ่ามัน นี่จะเป็นเรื่องสนุกที่สุดที่เขาเคยทำมาในชีวิต
ตอนนี้เขาไม่มีเรื่องอะไรอยากรู้เพิ่มเติมแล้ว ทุกอย่างง่ายกว่าที่เขาคิดไว้
“ฉันควรบอกความจริงบางอย่างกับเธอดีไหมคัพเค้ก” ลูก้ากระซิบพร้อมหันไปหาอลิเซียน่าที่นั่งนิ่งเฉยแทบไร้การตอบสนอง และลูก้ารู้ดีว่าเธอจะจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้
เขาเอนกายเข้าไปใกล้พลางกุมแก้มของหญิงสาวไว้ ลากนิ้วโป้งไปตามริมฝีปากขณะจ้องมองดวงตาที่ว่างเปล่า ก่อนจะเอนตัวลงเพื่อจุมพิตเบา ๆ เขายิ้มให้อลิเซียน่าอย่างรู้สึกสนุกที่ได้เล่นกับเธอ เมื่อไหร่ที่เขาแตะต้องเธอ มันเป็นเรื่องสนุกเสมอ
เขาวางมือบนคอของหญิงสาวและบีบที่จุดจุดหนึ่งทำให้เธอหมดสติ
ร่างกายของอลิเซียน่าอ่อนยวบลงในอ้อมแขน แต่เขาไม่ลืมที่จะเปิดเผยบางอย่างกับหญิงสาว
“เธอกำลังจะตายในอีกสองวัน และฉันจะเป็นคนที่ฆ่าเธอ...คัพเค้ก”
- ผู้เขียน
