"ทำหน้าให้มันดีกว่านี้ไม่ได้รึไง" เสียงพ่อหันมาเอ่ยถามฉันที่นั่งอยู่บนรถขณะพวกเรากำลังไปบ้านของมาร์ตินเพื่อร่วมงานวันเกิดเขา
"แล้วพ่อต้องให้ริชทำหน้ายังไง" ฉันถามขึ้น
"ทำให้มันดูมีความสุข"
"ก็ริชไม่มี"
"ริชชี่!"
"..." ฉันก็อดที่จะสะดุ้งออกมาไม่ได้ทันทีที่ได้ยินเสียงตะคอกจากคนเป็นพ่อ
"พอเถอะ" แม่ที่นั่งเงียบอยู่เอ่ยขึ้นแต่ไม่วายหันมาส่งสายตาไม่พอใจใส่
"..." ฉันก็นั่งนิ่งไม่สนใจ หันหน้าหนีไปอีกทาง
เอี๊ยด! ไม่นานรถครอบครัวฉันก็จอดลงหน้าบ้านหรูของสส.ทรงอิทธิพลหรือว่าพ่อมาร์ตินนั่นแหละ
"ลงไปสิ" แม่เอ่ยบอกฉัน
พรึบ ฉันก็เดินลงจากรถด้วยท่าทีปกติ แม้ว่าในใจจะไม่ได้อยากมาเลยก็ตาม ร่างกายมันยังอ่อนเพลียอยู่ เอาจริง ๆ นะ วันนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองเหนื่อยง่ายยังไงไม่รู้ คงจะเป็นผลจากการกระทำของคนสารเลวเจ้าของวันเกิดนี่แหละ
"อย่าลืมเอาของขวัญไปให้ไปมาร์ตินด้วย"
"ต้องให้ตอนไหน" ฉันถามแม่ออกไป
