ภามินกัดฟันเสียงดังกร๊อดด้วยความเดือดดาล เมื่อภาพที่เขาเห็นตรงหน้ามันคือภาพที่รำไทยกำลังระบายยิ้มสดใสให้กับนายชายลูกชายคนขับรถในบ้านของตัวเอง รอยยิ้มแบบนี้ที่รำไทยไม่เคยมอบให้เขาเลยแม้แต่ครั้งเดียว สองมือหนากำเข้าหากันแน่น ความอิจฉาแล่นพล่านอยู่ภายในอก ภามินสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ เพื่อระงับโทสะอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะเดินไปหยุดตรงหน้าของทั้งสองคน
“คุณภาม...”
น้ำเสียงของรำไทยเต็มไปด้วยความตื่นกลัวเมื่อเห็นหน้าเขา รอยยิ้มกระจ่างสดใสที่เคยมีอยู่เกลื่อนดวงหน้างามจางหายไปจนหมดสิ้น เพียงแค่เห็นเขาเท่านั้น ภามินคิดอย่างเจ็บใจ ทำไม? เขามันมีเขี้ยว มีเขาหรือไง เจ้าหล่อนถึงต้องแสดงท่าทางหน้าซีดตัวสั่นแบบนี้ออกมา
ชาติชายหันกลับมาก็พบภามินเจ้านายหนุ่มของตัวเองยืนหน้าเครียดขรึมอยู่ก็รีบยกมือขึ้นไหว้ และเอ่ยทักทายด้วยความประหลาดใจ
“คุณภามมาซื้อของที่ตลาดเหมือนกันหรือครับ”
“เปล่า”
ภามินตอบสั้นๆ ห
