“เพราะมันไม่มีทางเป็นไปได้...!”
คนตัวโตก้าวลงจากรถไปแล้ว แต่รำไทยยังคงนั่งนิ่ง สมองมึนงงกับการถูกใส่ร้ายดุเดือดของอีกฝ่ายจนช็อตหยุดทำงานลงไปอย่างน่าตระหนก ปากคอแห้งผากราวกับขาดน้ำมาเป็นแรมปี
ทำไมเขาต้องคิดว่าหล่อนจ้องจะจับเขาด้วยนะ ในเมื่อหล่อนไม่เคยมีความคิดแบบนั้นอยู่ในสมองเลยแม้แต่นิดเดียว ถึงแม้ว่าจะต้องเก็บความรู้สึกที่หล่อนตกหลุมรักภามินเข้าจังเบ้อเร่อก็ตาม
“รอให้ฉันอุ้มลงหรือ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก...”
ไม่รู้ว่าคนตัวโตเดินมาหยุดที่ข้างตัวเมื่อไหร่ หญิงสาวช้อนตาขึ้นมอง แล้วก็ต้องหน้าแดงก่ำเมื่อเห็นสายตาของผู้ชายที่ยืนตระหง่านค้ำศีรษะอยู่พุ่งสายตามาหยุดที่เต้าอวบอัดของหล่อนไม่วางตา แต่พอเขาเห็นว่าหล่อนมองก็รีบเสสายตาขึ้นมาจ้องหน้าหล่อนแทนทันที
“เฮ้ย... นายคนนั้นน่ะมาช่วยอุ้มผู้หญิงคนนี้ขึ้นไปไว้บนห้องรับรองแขกทีสิ”
รปภ. หนุ่มแน่นวิ่งตรงเข้ามาคำนับ “นั่นไง อุ้มเธอหน่อย เธอขาเจ
