ตอนที่ 2 นอกใจ
1773 คำ
ตอนที่ 2 นอกใจ
ลี่คุน เดินกลับเข้ามาในห้องพร้อมกับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย เขาทรุดตัวลงนั่งที่เก้าอี้ เพื่อจัดการงานที่อยู่ตรงหน้าต่อ
เมื่อครู่เขาเพิ่งรู้สึกหงุดหงิดจากการที่ รับโทรศัพท์จากลี่เหม่ยหลิน ที่โทรมาหาเขาว่าจะมาบินมาเที่ยวเมืองไทย เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยแม้แต่น้อย นอกจากเห็นเธอเป็นน้องสาว เหม่ยหลิน เป็นลูกสาวคนเล็กของอาเขาที่ชื่อลี่หนาน เธอมักแสดงออกอย่างชัดเจนว่าชอบเขา และนี่ก็เป็นเหตุผลหนึ่งที่ ลี่คุน ขออาสามาทำงานที่เมืองไทย นี่ขนาดหนีมาแล้ว เธอก็ยังจะตามมาหาเขาอีก ครั้นจะบอกปัดตรงๆ ว่ารำคาญก็ติดเกรงใจคุณอา ลี่คุนจึงทำได้แค่ไม่กล้าปฏิเสธไปตรงๆ
พอวางสายจากเธอ เขาจึงเดินไปนอกห้องเพื่อจะชงกาแฟจะกินเอง กะจะนั่งทำงานต่ออีกยาวๆ กาแฟก็ดันหมดอีก ลี่คุนเลยเผลอหงุดหงิดใส่อารมณ์ใส่พนักงานที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ใส่มารีอาที่เดินมาพอดี แล้วตอนนี้ เขาก็รู้สึกผิดอยู่ในใจไม่น้อยที่แสดงกิริยาไม่ค่อยดีใส่เธอ
ตืดดดดด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ลี่คุนทำสีหน้าเบื่อหน่าย เขาคิดว่า เหม่ยหลินจะโทรมาหาเขาอีก แต่สุดท้ายพอเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู พบว่า เป็น วศิน เพื่อนสนิทของเขาที่เมืองไทย ที่เคยสนิทกันตอนเรียนมหาวิทยาลัยที่บอสตัน
“ว่าไงวะ เคน ทำไรอยู่”
“เคน ไหนของมึง กูชื่อ คุน! ลี่-คุน! เรียกเคนอยู่ได้” ลี่คุนบ่น เพราะหมอนี่ชอบเรียกชื่อเค้าผิดอยู่เสมอ
“เออ กูรู้ มึงชื่อลี่คุน แต่กูเรียก คุน คุน มันเหมือนกู เรียก คุณ คุณ อะไรเงียะ ฟังดูแปลกๆ กูเรียกมึงเคนแหละ สะดวกปากกูดี” วศินพูดพลางหัวเราะ
“เห้อ แล้วแต่มึงเลยงั้น อยากเรียกอะไรเรียกไป ว่าแต่โทรมามีไร จะสี่ทุ่มแล้ว”
“กินเหล้ากัน”
“โทรมาแค่เนี้ย”
“เออ แค่นี้เลย เจอกันที่ผับเดิม มาเร็วๆ ด้วย มาช้าเดี๋ยวกูเมาก่อน”
ตืดดดดดด
วศินวางสายทันที ปล่อยลี่คุนส่ายหน้ากับความมึนของเพื่อน คิดจะโทรก็โทร คิดจะวางก็วาง แต่ถึงกระนั้นเค้าก็ยอมปิด Notebook เพื่อเตรียมตัวออกไปพบเพื่อนทันที
———
ที่คอนโด T ของอนิรุต
มารีอา หยุดยืนอยู่ที่หน้าคอนโด แต่ในมือยังคงถือสายคุยกับแอนนี่ เพื่อนรักของเธออยู่
“เออ ฉันมาถึงคอนโดคุณรุตละ ไม่อยากจะมาเลยเอาจริง” มารีอายังไม่เลิกบ่นกระปอดกระแปด แต่ก็ยอมมาตามคำแนะนำของเพื่ิอน เพราะเพื่อนเธอบอกว่า เธอเฉยชากับคู่หมั้นจนเกินไป
“เอาน่า ก็วันนี้วันครบรอบที่แกสองคนคบกัน ยังไงแกก็ควรมานะ ยัยมาร์ เอาเหอะแกทำตามที่ฉันบอก รับรองว่าเขาต้องดีใจแน่ที่เห็นแก”
“แต่..มันจะดีหรอ ถ้าเกิดเขาทำอะไรฉันล่ะ”
“แกก็โกหกสิ ว่าเป็นประจำเดือน ใครจะอยากมีอะไรกับแกครั้งแรก ทั้งๆ ที่เป็นวันแดงเดือด”
“เอางั้นเหรอ เห้ออออ เออๆ กำลังขึ้นลิฟต์ แต่เอาจริงนะว่าจะไม่มาอยู่แล้วเชียว นี่ขนาดคุณรุตให้คีย์การ์ดกุญแจสำรองห้องเขามาเป็นเดือนๆ ฉันยังไม่อยากจะมาเลยนะเนี่ย”
“ถามจริง ยัยมาร์ นี่แกรักหรือชอบคู่หมั้นแกบ้างเปล่าฮะ”
มารีอา ขมวดคิ้วเมื่อเจอกับคำถามของเพื่อน นั่นสิ เธอชอบเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้ รู้แต่เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาทำดีกับเธอ เอาใจเธอ จนกระทั่งขอหมั้นเธอ
ก็คง..
“ชอบบ้างแหละมั้ง” มารีอาตอบ
“เฮ้ยยยย ไม่มั้งดิ ความรู้สึก มันมั้งได้ด้วยหรือ”
“ไม่รู้สิ เออ เออ แค่นี้แหละ ฉันถึงหน้าห้องเขาแล้ว”
“ดีๆ แอบเอาคีย์การ์ดแล้วเข้าห้องเขาไปช้าๆ เนียนๆ ป่านนี้เขาคงอยู่ในห้องนอนแล้วมั้ง แกก็ค่อยๆ ย่องโผล่ไปจ๊ะเอ๋เขาเลย เซอร์ไพรส์”
“โอเค แค่นี้นะ ไว้โทรหาใหม่” มารีอากระซิบก่อนตัดสายแอนนี่เพื่อนรัก เธอค่อยๆ ทำตามที่เพื่อนรักแนะนำทุกอย่าง เริ่มต้นจากแอบเอาคีย์การ์ดเปิดประตูเข้าไปช้าๆ อย่างแผ่วเบา
มารีอาค่อยๆ สาวเท้าก้าวเข้าไป
ในแสงไฟสีนวลของห้อง เท้าของเธอกลับไปสะดุดกับเสื้อผ้าสีแดงสดที่อยู่บนพื้น จนเธอก้มลงไปหยิบขึ้นมาดูอย่างประหลาดใจ
“ชุดใครสีแดง” มารีอาพึมพำก่อนจะแว่วได้ยินเสียงบางอย่างที่ห้องนอน จนมารีอาค่อยๆ เดินเข้าไป ในมือยังกำชุดสีแดงเอาไว้แน่น
ตับ ตับ ตับ ตับ!!
“อาาา ซี๊ดดด แรงอีกค่ะ ที่รัก”
“อึมม ซี๊ดดด”
ทั้งเสียงครวญคราง ทั้งเสียงเนื้อกระทบกัน สลับกันไม่หยุดหย่อน มารีอาจับเสื้อออกมาคลี่ดูอย่างใจสั่น เมื่อพบว่าเป็นชุดแซกรัดรูปสีแดงของหญิงสาว และแน่นอนว่าคงเป็นของหญิงสาวร่างเปลือยเปล่าที่อยู่ใต้ร่างคู่หมั้นเธอ
“อ๊ะ อร้ายยยย”
“อาาาาาาาา”
เสียงทั้งคู่หวีดร้องเมื่อถึงจุดสุขสม มารีอายกมือขึ้นปิดปาก ภาพที่ปรากฏตรงหน้า ในห้องนอนที่เปิดแง้มเอาไว้ ทำให้เธอตกตะลึง
“คุณนี่มันสุดยอดมากเลย ลูกพีช” ชายหนุ่มที่ยังคร่อมร่างกดแช่อยู่บนร่างหญิงสาวเอ่ยขึ้น
“แหม เทียบกับคู่หมั้นหน้าจืดของคุณได้หรือเปล่า”
“ยัยแว่นนั่นนะเหรอ ผมเอาไม่ลงหรอก โคตรจืดชืด แถมยังเชยเป็นคุณป้า ผมก็แค่หมั้นไว้ตามคำสั่งคุณพ่อคุณแม่ เพราะถ้าผมไม่ยอมหมั้นกับยัยนั่น เค้าจะไม่ยกสมบัติให้ผม เลยต้องยอมเล่นละครตามน้ำเท่านั้นเอง”
“จริงเหรอ ไม่สนใจยัยหน้าจืดนั่นจริงๆ เหรอ”
“โธ่ ไม่มีในความคิดเลยด้วย คิดดูนะ ถ้าไปมีอะไรด้วยกับยัยป้านั่น สงสัยคงนอนนิ่งเป็นผัก คนอย่างยัยป้านั่นจะทำเป็นหรือเปล่า สู้คุณไม่ได้หรอก ทั้งสวยทั้งแซ่บ ว่าแล้วเรามาต่อกันอีกรอบนะ อย่าสนใจเรื่องยัยป้าแว่นนั่นเลย”
“คุณรุตอะ นี่รอบที่สามแล้วนะ พีชจะไม่ไหวนะคะ โอ๊ะ คุณรุต อ๊า อื้อ”
เหมือนอนิรุต ไม่อยากจะฟังลูกพีชพูดถึงคนอื่นอีกต่อไปแล้ว เขาจัดการก้มหน้าโอโลมที่ยอดอกของลูกพีชทันที
มารีอายกมือขึ้นปิดปาก ตาเบิกกว้างอย่างตกใจ ภาพคนมีอะไรกันอย่างเร่าร้อนตรงหน้า คือคู่หมั้นของเธอ แถมเขายังพูดถึงเธอแบบไม่มีดีสักนิด มารีอาตัวสั่นเทา จนเสื้อสีแดงในมือหลุดหล่นมาที่พื้น
เสียงคนในห้องยังคงทำกิจกรรมรักดังอย่างต่อเนื่องจนไม่ได้ยินเสียงอะไรจากภายนอก มารีอาตัวชา สมองอื้ออึง เธอรีบเดินออกมาจากห้องแล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ลิฟต์ แม้กระนั้นตัวยังคงชาวาบไม่ต่างจากความรู้สึกที่กำลังช็อกบอกไม่ถูกว่ากำลังเสียใจหรือแค่ตกใจกับภาพที่เห็นกันแน่
มารีอาลงมาถึงด้านล่างเธอรีบเรียกTaxi ตรงไปหาแอนนี่ที่คอนโดทันที
……
“อะไรนะ!!!!!”
คนที่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นอย่างแอนนี่ ตกใจเสียงดังลั่น จากที่แนะนำให้เพื่อนไปเซอร์ไพรส์แฟน กลับกลายเป็นเพื่อนของเธอกลับไปเจอเรื่องเซอร์ไพรส์กว่า
“เออ นั่นแหละ ตามที่เล่า” มารีอาหน้าแหย “คำก็ป้างี้ ยัยแว่นงี้ หน้าจืดงี้ เชยงี้ ฉันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอวะแก”
มารีอาขยับแว่นเบาๆ จ้องหน้าเพื่อน เห็นแอนนี่จ้องมองกลับมาด้วยสายตาที่สงสาร พร้อมพยักหน้าเบาๆ
“ก็นิดหน่อย แต่คือ…แก..ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้น” แอนนี่ยิ้มแห้ง ก่อนเอื้อมมือไปถอดแว่น มารีอา
“เห้ย แกทำไรอะ ฉันสายตาสั้น 750 เลยนะ ถ้าแกถอดแบบนี้ฉันมองไม่เห็นนะเว้ย”
“แกกับฉันก็สั้นไม่ได้ต่างกันมาก แต่ฉันใส่คอนแทคเลนส์ย่ะ แล้วฉันจะบอกอะไรแกให้ จริงๆ แล้วแกนะ สวย สวยมาก สวยกว่าฉันอีก แค่แกไม่แต่งตัวเท่านั้นเอง ดูสิแค่ถอดแว่นหนาๆ แกก็เปลี่ยนไปอย่างกับคนละคน”
“บ้า ไม่จริงหรอก แกอย่ามาอวยกันเอง เอาแว่นคืนมา” มารีอารีบดึงแว่นมาสวมกลับ
“งั้นแกต้องพิสูจน์ตัวเอง คืนนี้ ฉันจะจับแกแปลงโฉมเป็นคนใหม่ แล้วออกไปเที่ยวกับฉัน ดูสิหนุ่มๆ จะเข้ามาจีบแกกี่คน”
“โอ๊ย แก ไม่เอาหรอก ฉันว่า…”
“แล้วแกไม่อยากเอาคืน คู่หมั้นเฮงซวยของแกเหรอ แกต้องเอาชนะคำปรามาสที่หมอนั่นดูถูกแกสิ แกต้องหาแฟนใหม่ที่หล่อกว่า รวยกว่า แล้วก็ถอนหมั้นหมอนั่นซะ” แอนนี่ยังอดโมโห อนิรุต ที่นอกใจเพื่อนรักของเธอไม่ได้
มารีอาฟังรู้สึกคล้อยตาม ลึกๆ ก็เสียใจที่โดนหักหลัง
นั่นสิ เธอต้องพิสูจน์ตัวเอง!
“เออก็ได้ โอเคเพื่อน งั้นเต็มที่เลย แกจับฉันแปลงโฉมเลย คืนนี้ฉันจะล่าผู้ชาย” มารีอายกมือขึ้นมากำหมัดบอกตัวเองสู้
“แกเนียะนะ ล่าผู้ชาย คิก คิก”
แอนนี่อดขำท่าทางของเพื่อนที่สุดแสนจะเรียบร้อยไม่ได้ จะว่าไปขนาดมารีอาเพิ่งไปเจอคู่หมั้นของเธอที่กำลังติ๊ดชึ่งกับสาวอื่น ทว่าเพื่อนของเธอกลับไม่มีน้ำตาเลยสักหยด แต่ดูท่าตอนนี้เหมือนมารีอา จะเจ็บใจที่โดนดูถูกมากกว่า
“งั้นป่ะ ลุยยยย”
แอนนี่ลากมารีอาเข้ามาในห้อง ก่อนจับเธอนั่งลงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วหยิบคอนแทคเลนส์ที่เธอซื้อไว้สำรองเก็บไว้หลายคู่ออกมา พร้อมกับเครื่องสำอางชั้นดีมากมายกองตรงหน้า
“พร้อมนะเพื่อน” แอนนี่ยิ้ม
“อือ พร้อม” มารีอายิ้มกว้าง
———————-
- ผู้เขียน
