ตอนที่ 6
1073 คำ
“พ่อคะ โธ่ พ่อ... ไม่น่าเลย ฮื่อ ๆ” เอื้อมดาวครางสะอื้นออกมา
เหนือตะวันหัวเราะอย่างสะใจ เมื่อนายอำนาจคลานเข้ามาคุกเข่าอยู่ตรงหน้า เขารอวันนี้มานานถึงยี่สิบปีเต็ม วันที่เขาจะเห็นไอ้อำนาจและครอบครัวของมันพังพินาศและวันนั้นมันก็มาถึง วันที่พวกมันย่อยยับลงด้วยมือของเขา
“ขอร้องฉันซิ ทำอย่างที่พ่อกับแม่ฉันทำ ทำซิ ฉันบอกให้ทำยังไงล่ะ” เหนือตะวันบันดาลโทสะ ก้มลงผลักนายอำนาจจนร่างชรานั้นหงายไปนอนอยู่กับพื้น เอื้อมดาวปราดเข้าไปพยุงบิดาทันที ถึงแม้ว่าบิดาจะเลวในสายตาเขาอย่างไร แต่สำหรับหล่อนแล้วบิดาคือผู้ที่ให้ความรักและเลี้ยงดูหล่อนมาจนโต
“อย่าทำพ่อเลยนะ เหนือทำฉันแทนเถอะ” เอื้อมดาวอ้อนวอนยกมือไหว้เหนือตะวันอย่างขอความเห็นใจ
แต่เหนือตะวันกับยิ้มเยาะ มองหล่อนด้วยแววตาสมเพช ซึ่งเอื้อมดาวเห็นแล้วรู้สึกปวดใจยิ่งนัก เขาไม่เคยรักหล่อนเลยจริง ๆ
“ฉันไม่ให้มันตายง่าย ๆ หรอก เธออย่าห่วงไปเลย คนอย่างมันต้องตายทั้งเป็น ถึงจะสาสมกับความเลวของมันที่เคยทำไว้”
“เหนือ ฉันขอร้องล่ะ เห็นกับที่เราเคยรักกัน ปล่อยพ่อฉันไปเถอะ แล้วฉันจะชดเชยให้คุณเอง คุณจะฆ่าจะแกงยังไงก็ได้ ขอเพียงปล่อยพ่อฉันเท่านั้น”
เหนือตะวันหรี่ตามองหญิงสาวตรงหน้า ด้วยสายตาดูแคลน
“เธอคิดว่าฉันเคยรักเธอหรือไง ถ้าคิดอย่างนั้นฉันจะบอกให้เอาบุญแล้วกัน ว่าฉันไม่เคยรักเธอ ไม่คิดจะรัก และก็จะไม่รักตลอดไปด้วย เธอมันก็แค่หมากตัวหนึ่งที่ฉันเอาไว้เดิน เพื่อจะเข้ามาทำลายพ่อของเธอเท่านั้น และฉันก็ไม่หน้าโง่พอที่จะหลงรักผู้หญิงที่มีเลือดชั่ว ๆ อยู่เต็มตัวอย่างเธอหรอก จำใส่กะโหลกไว้ด้วย”
เอื้อมดาวปล่อยน้ำตาไหลออกมาอาบแก้ม เขาได้ทำลายหัวใจของหล่อน จนแหลกละเอียดไม่มีชิ้นดีแล้ว
“ฉันเข้าใจแล้ว ฉันเข้าใจทุกอย่างดีแล้ว” เอื้อมดาวรำพึงออกมาเสียงแผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน ตั้งแต่นี้ไปหล่อนจะตัดเขาออกไปจากหัวใจของหล่อน หล่อนจะเกลียดเขาและจะเกลียดเขาให้ได้
นายอำนาจมองลูกสาวในไส้อย่างสงสารจับหัวใจ ทำไมเหนือตะวันถึงได้ใจร้ายกับหล่อนนัก
“คุณเหนือตะวัน ผมขอร้องอย่าทำร้ายลูกสาวผมเลย ผมยินดีชดใช้ทุกอย่าง ขอเพียงคุณละเว้นยัยเอื้อมเท่านั้น เพราะผมคงขาดใจตายแน่ถ้ายายเอื้อมเป็นอะไรไป”
คำพูดของชายชราตรงหน้า ทำให้เหนือตะวันกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขารู้แล้วว่าจะทำอย่างไร ให้ไอ้สารเลวคนนี้ตายทั้งเป็น
“รักมากนักใช่ไหม ลูกสาวของแกนี่ ก็ดี” เหนือตะวันหยุดพูด ก่อนจะหันหน้าไปทางเอื้อมดาว
“ตกลงฉันจะไม่ทำอะไรพ่อของเธอ” เขาหยุดพูด
เอื้อมดาวเงยหน้าขึ้นสบตา ยิ้มออกมาอย่างขอบคุณ หล่อนไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว นอกจากความปลอดภัยของบิดาเท่านั้น
“แต่มีข้อแม้ เธอต้องไปกับฉัน ต้องไปเป็นนางบำเรอของฉัน หรืออาจจะของใครก็ได้ที่ฉันเห็นว่าสมควร ซึ่งเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องอะไรทั้งนั้น”
เอื้อมดาวเบิกตากว้างอย่างตกใจ พลางส่ายหน้าไปมาอย่างเสียใจ ทำไมเขาถึงช่างโหดร้าย ป่าเถื่อนกับหล่อนอย่างนี้
“ไม่นะ เอื้อมอย่าตกลงนะลูก พ่อยอมตายเสียดีกว่าที่จะเห็นลูกของพ่อต้องไปเป็นที่ระบายความใคร่ของใคร” นายอำนาจสั่งห้ามลูกสาว ก่อนจะหันไปพูดกับบุรุษตรงหน้า
“อย่าทำอะไรยัยเอื้อมเลย นี่ไงฉันอยู่ตรงนี้ ฆ่าฉันซิ ฉันเป็นคนฆ่าพ่อกับแม่แกไง ฆ่าฉันซิ”
เหนือตะวันยืนตัวสั่นเทาด้วยความโกรธแค้น เขากำมือทั้งสองข้างแน่น พยายามระงับโทสะที่มันพลุ่งพล่านขึ้นมาอย่างที่สุด เขาไม่อยากจะให้มันตายเร็ว มันสบายเกินไป คนอย่างมันต้องตายช้า ๆ ตายอย่างทรมาน ถึงจะสาสมกับความชั่วของมัน
“แกอย่ามายั่วฉันเลย มันไม่ได้ผลหรอก ยังไงคืนนี้ลูกสาวของแกก็ต้องย่อยยับคามือฉันอย่างแน่นอน” เหนือตะวันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาราวกับคนบ้า เอื้อมดาวมองเขาอย่างหวาดกลัว
นายอำนาจร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจอย่างสุดซึ้ง เพราะเขาเลวเอง ทำไมลูกสาวเขาต้องมารับกรรมแทนเขาด้วย
“คืนนี้ฉันจะให้คนมารับ แล้วอย่าคิดหนีเด็ดขาด เพราะที่นี่ล้วนมีแต่คนของฉันทั้งสิ้น และอีกอย่างเอื้อมดาว เธอคงไม่อยากให้พ่อของเธอต้องไปตกระกำลำบากอยู่ข้างนอกราวกับขอทานใช่ไหม ถ้าเธอทำตามที่ฉันบอกฉันรับรองว่า พ่อเธอจะมีอาหารกินครบสามมื้ออย่างแน่นอน”
เอื้อมดาวมองตามแผ่นหลังกว้างของเขาที่เดินจากไปอย่างตัดพ้อ หล่อนไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับหล่อนได้ถึงเพียงนี้ เสียแรงที่หล่อนทั้งรัก ทั้งภักดีต่อเขา แต่เขากับไม่เห็นค่าหล่อนเลยสักนิด
เมื่อลับเงาของเหนือตะวันแล้ว พ่อลูกก็โผเข้ากอดกันกลมเป็นที่น่าเวทนาสำหรับคนที่พบเห็นยิ่งนัก
เหนือตะวันขับรถออกมาจากบ้านที่เคยเป็นของเขา และตอนนี้มันก็กำลังจะกลับมาเป็นของเขาอีกครั้งหนึ่ง ชายหนุ่มยิ้มออกมาอย่างพอใจ ความแค้นของเขาได้เริ่มต้นชำระเสียที เขารีบขับรถมุ่งหน้ากลับบ้านสวนทันที เพราะเขาจำได้ดีว่าเขาสัญญาอะไรไว้กับมารดา
“สวัสดีครับคุณแม่” เหนือตะวันก้มลงหอมแก้มมารดาอย่างเอาใจ เขาทำอย่างนี้ทุกครั้งที่กลับมาถึงบ้าน
ชลาลัยยิ้มให้กับกิริยาน่ารักของบุตรชาย เขาอ่อนโยนกับหล่อนเสมอ
“ไปอาบน้ำอาบท่า จะได้ลงมาทานข้าวกัน”
“ครับคุณแม่ ผมขอเวลาแป๊บเดียว” เหนือตะวันพูดพร้อมกับขโมยหอมแก้มมารดาอีกครั้ง ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป ชลาลัยมองตาหลังลูกชายไปอย่างรักใคร่
- ผู้เขียน
