ตอนที่ 12

1056 คำ
รุ่งขึ้นวันใหม่ เหนือตะวันตื่นนอนเสียสายโด่ง คงเป็นเพราะเมื่อคืนเขาแทบจะหลับตาลงไม่ได้เลย หลับตาทีไรก็เห็นแต่เรือนร่างเปลือยเปล่าของเอื้อมดาวปรากฏเด่นชัดอยู่ตรงหน้าเสียทุกที เขาต้องเผ่นเข้าไปอาบน้ำแทบทั้งคืน เพื่อขจัดความต้องการบางอย่างในใจ เขาไม่คิดเลยว่าผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างเอื้อมดาวจะมีอิทธิพลกับเขาได้มากขึ้นเพียงนี้ ทั้งที่เขาพยายามอยู่ห่างจากหล่อน พยายามตั้งกำแพงล้อมรอบใจเขาไว้ไม่ให้หลงไปกับหล่อน เขาเคยคิดเสมอว่าเขาทำได้ และทำได้ดีด้วย แต่ตอนนี้เขาชักไม่มั่นใจเสียแล้วว่าต่อจากนี้ไปเขาจะทำได้เหมือนกับเมื่อก่อนที่เขาเคยทำมาหรือเปล่า เพราะเรือนร่างที่งดงามของเอื้อมดาวยังคงติดตาเขาไม่ลบเลือน เอื้อมดาวตื่นนอนมาเกือบเที่ยง คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป ทำให้หล่อนหลับเป็นตาย หญิงสาวนั่งหน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก เมื่อนึกถึงตอนที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นสภาพของตนเอง ร่างของหล่อนเปลือยเปล่า มีเพียงชั้นในเท่านั้นที่ปกปิดร่างกายอยู่และหล่อนก็รู้ดีว่าใครเป็นคนทำให้หล่อนตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ หล่อนได้ยินเขาพูด ก่อนที่หล่อนจะหลับไปว่าจะเช็ดตัวให้ คราวนี้ร่างกายของหล่อนก็คงจะไม่เป็นความลับกับเขาอีกต่อไปแล้ว ยิ่งคิดเอื้อมดาวก็ยิ่งรู้สึกอับอาย แต่เขาก็คงไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับหล่อนหรอก ถึงแม้ว่าหล่อนจะแก้ผ้าต่อหน้าเขา เขาก็คงจะรู้สึกเฉย ๆ ก็เขาเกลียดหล่อนนี่ เขาหลอกใช้หล่อน หล่อนก็แค่ตัวหมากตัวหนึ่งของเขาเท่านั้น เอื้อมดาวคิดอย่างเจ็บปวด ทำไมเขาร้ายกับหล่อนถึงขนาดนี้แล้ว แล้วทำไมหนอ หล่อนถึงยังเกลียดเขาไม่ลงสักทีเอื้อมดาวคิดอย่างปวดร้าว ก่อนจะพยุงตัวเองหายเข้าไปในห้องน้ำแสนนาน เหนือตะวันขับรถเข้ามาจอดที่บริเวณลานบ้านหลังใหม่ของเขา สมบัติชิ้นแรกของตระกูล เขาสามารถนำกลับคืนมาได้แล้ว เหนือตะวันยิ้มออกมาอย่างพอใจ แต่ยังไม่พอหรอก มันยังไม่หมด เขาต้องได้สมบัติของครอบครัวเขากลับมาให้หมด ไม่ให้ขาดแม้แต่ชิ้นเดียว และวันนี้เขาจะต้องได้สมบัติชิ้นสำคัญที่สุดของเขากลับคืนมาให้ได้ ชายหนุ่มก้าวเท้าเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ราวกับราชสีห์ เขาหยุดยืนอยู่กลางห้องโถงกว้าง สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่รูปขนาดใหญ่ที่ติดอยู่ที่ผนังใจกลางของห้องพอดี เขาหรี่ตามองภาพนั้นอย่างสงสัย ปกติเขาเคยเห็นรูปครอบครัวของนายอำนาจมาแล้วหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยตั้งใจดูจริงจังสักที ได้แต่มองผ่าน ๆ ตาไปเท่านั้น แต่ครั้งนี้เขารู้สึกสะดุดตากับภาพผู้หญิงที่ถ่ายอยู่ข้าง ๆ นายอำนาจนั้นอย่างมาก ถ้าเขาเดาไม่ผิดผู้หญิงในรูปคงเป็นภรรยาของนายอำนาจแน่นอน เขารู้สึกคุ้นตากับผู้หญิงในรูปอย่างบอกไม่ถูก เหนือตะวันไล่สายตาลงมองเด็กผู้หญิงสองคนที่นั่งอยู่บนตักพ่อคนหนึ่ง และตักแม่คนหนึ่ง เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักของพ่อนั้น เหนือตะวันจำได้ดีว่าคือเอื้อมดาวนั่นเอง เพราะหล่อนไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก ดวงตากลมโตหวานซึ้งคู่นั้นทำให้เขาเกือบใจอ่อนได้ทุกครั้ง เพียงแค่ได้สบตากับหล่อน แล้วเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งล่ะ เป็นใครกัน เขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย แต่จะเป็นใครก็ช่าง ยังไงเขาก็ต้องควานหาตัวพวกหล่อนให้พบ เขาจะต้องทำลายพวกมันทั้งครอบครัว ไม่ให้เหลือแม้แต่คนเดียว ดวงตาของเหนือตะวันกร้าวขึ้นอย่างน่ากลัว “ใครอยู่แถวนี้บ้าง ไปตามตัวนายอำนาจมาพบฉันหน่อย” เหนือตะวันทรุดตัวนั่งลงบนโซฟา เขาจะต้องทำให้ไอ้คนสารเลวนั้นมันกระอักเลือดตายให้ได้ ไม่นานนายอำนาจก็พาร่างกายที่แก่ชราลงมากเพียงชั่วข้ามคืนมายืนอยู่ตรงหน้าเขา เหนือตะวันเงยหน้าขึ้นมองชายแก่ตรงหน้าอย่างแสนสมเพช นี่หรือนักธุรกิจมือทอง นี่หรือผู้บริหารอนาคตไกล ตอนนี้มันไม่หลงเหลือสิ่งนั้นเลยสักนิด “จะยืนค้ำหัวฉันอยู่ทำไม นั่งลงสิ” เหนือตะวันสั่งเสียงเข้ม นายอำนาจค่อย ๆ พาตัวเองเดินเข้ามาทรุดนั่งที่โซฟาตรงหน้าเหนือตะวัน “ไม่ใช่ที่นี่ ข้างล่าง” เหนือตะวันพยักหน้าไปที่พื้นด้านล่าง นายอำนาจค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่งกับพื้นอย่างว่าง่าย เขายอมแล้ว ยอมแพ้กับบาปกรรมที่ตัวเองทำไว้แล้ว ขออย่างเดียวเท่านั้น ขอให้เอื้อมดาวมีความสุข เท่านั้นจริง ๆ ที่เขาต้องการ เหนือตะวันยิ้มหยันที่มุมปากอย่างสะใจ “แกก็รู้นี่ว่าตอนนี้ แกอยู่ในฐานะอะไร และฉันอยู่ในฐานะอะไร ที่หลังอยากคิดตีตนเสมอฉันเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน” เหนือตะวันพูดอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า ใช่ ตอนนี้เขาเหนือกว่านายอำนาจทุกอย่างและก็ไม่มีวันที่เขาจะยอมให้นายอำนาจ มันกลับมามีอำนาจอีกครั้งอย่างแน่นอน “ฉันต้องการรูปของฉันคืน” เหนือตะวันพูดเสียงเรียบแต่ฟังแล้วน่ากลัวไม่น้อย ชายแก่ขมวดคิ้วมองเหนือตะวันอย่างไม่เข้าใจ “รูป รูปอะไรกัน” เหนือตะวันมองนายอำนาจตาขวาง ก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมเกรียมออกไป “ก็รูปครอบครัวของฉันนะสิ ไอ้คนทรยศ แกเอาไปไว้ซะที่ไหน” รูปภาพรูปนั้นมันมีความหมายกับเขามากมายเหลือเกิน เพราะมันเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดที่พ่อกับแม่ของเขาทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าเวลาที่ท่านไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว รูปภาพสุดท้ายของพวกท่านและต่อให้ต้องพลิกแผ่นดินหา เขาก็ต้องหามันกลับมาให้ได้
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม