“เอาละ คุณน้า เดี๋ยวผมจะอยู่เป็นเพื่อนน้องน้ำเอง ผมจะอยู่เป็นเพื่อนเขา จนกว่าผมจะโทรตามเหนือตะวันมาได้ ผมรับรองว่าจะดูแลน้องน้ำอย่างดี ขอให้คุณน้าเชื่อใจผมนะครับ ผมเป็นสุภาพบุรุษพอ” ชลาลัยยิ้มออกมาอย่างหมดห่วง หล่อนไว้ใจภูรีเสมอ
“น้าขอบใจพ่อภูมากนะ แต่ธุระของพ่อภูล่ะ มันคงไม่เสียเพราะน้าใช่ไหม” ภูรียิ้มละมุนให้กับชลาลัย ก่อนจะตอบออกไปอย่างอ่อนโยน
“ไม่ครับ ผมคงทิ้งน้องน้ำให้อยู่คนเดียวไม่ได้ คุณน้าวางใจได้ครับ” เมื่อชลาลัยจากไป ภูรีก็ขับรถเข้ามาจอดในบ้านของลำธาร ชายหนุ่มก้าวลงจากรถมา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์กดหาเหนือตะวันทันที แต่ก็ได้ยินแต่ให้ฝากข้อความไว้ ภูรีถอนหายใจออกมาอย่างหนักอก แล้วถ้าคืนนี้เขาติดต่อกับเหนือตะวันไม่ได้ เขามิต้องอยู่ที่นี่กับลำธารทั้งคืนเหรอนี่
ลำธารขลุกอยู่แต่ในห้องตั้งแต่เย็น หล่อนร้องไห้จนไม่รู้จะร้องอย่างไรแล้ว คนใจร้าย คนใจดำ ทำไมถึงได้ทำร้ายจิตใจหล่อนได้ถึงเพียงนี
