ภายในห้องทำงานของเหนือตะวัน เครื่องปรับอากาศต้องทำงานอย่างหนัก เพราะเปลวอารมณ์ของเหนือตะวันนั้นช่างร้อนแรง และน่าหวาดกลัวยิ่งนัก
“ฉันถามว่าทำไมไปยืนให้ไอ้สุธนมันจับมือถือแขนอยู่อย่างนั้น ตอบมาซิ หรือว่าอยากจะเป็นนางมโนราห์ของมันจนตัวสั่น” เหนือตะวันเพิ่มแรงบีบต้นแขนของเอื้อมดาวมากขึ้นจนหญิงสาวน้ำตาซึม จากความเจ็บปวดที่ได้รับ
“ฉันถาม??? เป็นใบ้ไปแล้วหรือไง หรือว่าอยากจะตามมันไปล่ะ ถ้าอยากจะไปเป็นเมียมันนัก ฉันจะได้สงเคราะห์ให้ จะได้สมใจ”
เอื้อมดาวเงยหน้ามองบุรุษตรงหน้าทั้งเสียใจ ทั้งประหลาดใจระคนกัน นี่เขาเป็นอะไรไป ทำไมถึงได้ทำท่าทำทางราวกับคนบ้าเช่นนี้
“ฉันมันเลวถึงขนาดนั้นเลยหรือคะ ถ้าคุณคิดอย่างนั้น ก็ปล่อยฉันกับพ่อไปตามทางเถอะค่ะ อย่าทนทรมานมองหน้าฉันกับพ่ออีกเลย บางทีคุณอาจจะอารมณ์ดี และไม่โกรธเกรี้ยวราวกับคนบ้าอย่างนี้ก็ได้ค่ะ” คำพูดนิ่ม ๆ ของเอื้อมดาวทำเอาเหนือตะวันตาลุกเป็นไฟ
