กลางยามอู่(11:00 – 12:59 น.) เว่ยซือหงที่อาบน้ำแต่งกายด้วยชุดใหม่ก็ได้มานั่งรอที่ห้องอาหารของเรือนใหญ่พร้อมคนอื่น ๆ
“ไหนอาหงของปู่ วันนี้เจ้าบอกว่ามีอาหารจากผักชนิดใหม่หรือ”
“เจ้าค่ะท่านปู่”
“เป็นผักชนิดใดเล่าบอกปู่ได้หรือไม่”
“รอสักเดี๋ยวนะเจ้าคะ รออาหารขึ้นโต๊ะ ท่านปู่และทุกคนจะได้รู้เองเจ้าค่ะ” เด็กน้อยแสร้งปิดบังทำท่าซุกซนจนได้รับการลงโทษด้วยการฟัดแก้มก้อน
“อ๊าย! ท่านปู่! อย่ารังแกอาหง ฮ่าฮ่า ยอมแล้วเจ้าค่ะ ท่านปู่ แฮก! อย่ารังแกอาหง”
“พอได้แล้วเจ้าค่ะท่านพี่เดี๋ยวหลานนอนละเมอ” ฮูหยินผู้เฒ่าเห็นสามีกลั่นแกล้งหลานสาวจนเจ้าตัวเล็กหายใจไม่ทันแล้วถึงได้เอ่ยปราม
“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านย่า มีแต่ท่านย่าที่ไม่รังแกอาหง” เด็กแก้มกลมออดอ้อนทำหน้าทำตาเสียจนผู้เฒ่าเว่ยซือหลิวมันเขี้ยว ร่ำ ๆ จะฟัดเจ้าเด็กขี้อ้อนอีกสักยก หากสำรับอาหารไม่ขึ้นโต๊ะเสียก่อน
“ช่างเจรจานักนะเจ้าตัวแสบ”
“โธ่ ท่า
