“ทำอันใดอยู่หงเอ๋อร์ เหตุใดอยู่คนเดียว บ่าวคนอื่นไปไหนกันหมด”
“อ๊ะ! ท่านพ่อ” เว่ยซือหงสะดุ้งเมื่อเสียงบิดาดังอยู่ข้างหลัง เด็กน้อยค่อย ๆ ผินหน้ากลับไปช้า ๆ ลอบมองสีหน้าบิดาในใจตื่นตระหนก
‘ท่านพ่อมาตั้งแต่เมื่อใด จะได้ยินคำพูดของอาหงหรือไม่’ ทว่าพอมองแล้วไม่เห็นบิดาว่ากล่าวอันใดเจ้าตัวจึงถอนหายใจ ยกมือลูบอกปลอบประโลมตัวเอง
เจ้าตัวเล็กดูเหมือนแอบทำเรื่องไม่ดีลับหลัง เว่ยซือซานหรี่ตาจับผิดบุตรสาว เว่ยซือหงรู้ว่าบิดากำลังจับผิดตัวเองเด็กน้อยจึงใช้ไม้เด็ดที่ใช้ได้ผลตลอดมา
“ท่านพ่อมาแล้วหรือเจ้าคะ อาหงรอท่านพ่ออยู่ตั้งนาน” พูดพลางฉีกยิ้มประจบดวงตากลมโตกะพริบถี่ ๆ
“มาแล้ว ว่าแต่ลูกกำลังทำอันใดอยู่” ซึ่งมันได้ผล เว่ยซือซานเลิกจับผิดบุตรสาวเอ่ยถามเรื่องที่สงสัยแทน สายตามองถังไม้ขนาดเล็กที่วางขนาบข้างเจ้าเด็กแก้มกลมไม่วางตา
“อาหงกำลังทำสิ่งนี้เจ้าค่ะ” เว่ยซือหงเดินเข้าไปจับมือบิดามาดูพื
