ณ หอเทพโอสถ
ครั้งนี้เว่ยซือซานไม่ได้นั่งรอผู้อาวุโสห้าโอหยางจิงในห้องแต่อย่างใด เพราะทันทีที่ยื่นป้ายไม้ที่เคยได้รับจากผู้อาวุโสห้ามาครั้งก่อนให้ผู้ดูแลหอเทพโอสถ อีกฝ่ายก็พาเขามายังห้องทำงานส่วนตัวของผู้อาวุโสทันที
“คารวะท่านลุงจิงขอรับ”
“อย่ามากพิธี นั่งลงเถอะ เจ้ามาหาลุงเช่นนี้แสดงว่าเรื่องที่ทำการทดลองนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่หรือไม่”
เว่ยซือซานเผยรอยยิ้มกว้างยอมรับพร้อมวาดมือเรียกตะกร้าที่มีฝาปิดสนิทออกมาจากแหวนมิติ “ขอรับ ท่านลุงจิงลองดูนี่”
โอหยางจิงเลิกคิ้วมองเว่ยซือซานก่อนดึงตะกร้ามาอยู่ตรงหน้าตนพร้อมเปิดฝาออก พลันนั้นความตกตะลึงแกมประหลาดใจก็เข้าจู่โจมผู้อาวุโสเช่นเขาเข้าอย่างจัง
“นะ นี่มันเห็ดบัวนี่ เป็นไปได้เช่นไร”
“เป็นไปแล้วขอรับ”
โอหยางจิงหยิบเห็ดก้อนกลมสีขาวขึ้นมาดูก่อนคิ้วที่มีสีขาวแซมจะขมวดเข้าหากัน “นี่มันเห็ดบัวจริงหรือ ทำไมใหญ่เช่นนี้เล่า เท่าที่ข้าเคยพบ
