หลังจากมาถึงท่าเรือที่พัทยา เปลวเดินแยกตัวไปคุยโทรศัพท์เพื่อสั่งงานลูกน้อง เขาให้เธอยืนรอโดยมีลูกน้องคนสนิทของเขาเองกางร่มไว้ให้อยู่
"คุณเกลนั่งรอในเรือก่อนมั้ยครับ?" การ์ดถามเพราะเห็นว่าเปลวคุยโทรศัพท์นานพอสมควรแล้ว ช่วงนี้งานเขายุ่งแถมยังมีปัญหามากอีกด้วย
"ไม่เป็นไรค่ะ พี่เปลวเขา.."
"งานนายมีปัญหานิดหน่อยครับ แต่เชื่อผมว่านายเก่ง แก้ได้แม้อยู่ไกลครับ" เธอเริ่มรู้สึกไม่ดีที่ชวนเขามาเที่ยว หญิงสาวไม่เคยรู้เลยว่าเปลวทำอะไรบ้างในหนึ่งวัน เขาพาเธอไปทำงานด้วยก็จริง แต่เพียงให้เธอนั่งรอเท่านั้น เว้นแต่มีเอกสารที่ต้องจัดเธอถึงจะพอได้ช่วยบ้าง
"อ้าว ทำไมไม่ไปนั่งรอ?" เปลวเดินกลับมาเมื่อเห็นว่าเธอยืนรอที่เดิม เขาเลยเอ่ยถามขึ้นก่อนจะหยิบร่มจากมือลูกน้องมาถือไว้เอง
"งานพี่ยุ่งหรือป่าวคะ ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมพี่ไม่ปฏิเสธเกล"
"ไม่เอาหน่า มาแล้วอย่าคิดมาก มันไม่ยุ่งขนาดนั้นหรอก" เปลวพูดเหมือนไม่ใส่ใ
