ความเร่าร้อนของรณภพ แท้จริงแล้ว ต่อให้วันเวลาผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ยังคงเหมือนเดิม ราวกับว่าวันเวลาไม่เคยพรากความเร่าร้อนของเขาให้จางหายไปได้ เพียงแต่เขาถูกนางลืมเลือน ปล่อยให้อยู่กับความเหงาความว้าเหว่ รณภพไม่เคยออกนอกลู่นอกทาง เขาค่อนข้างจงรักภักดีต่อนางเสมอ
นุชนาฏอาจจะลืมไปว่า ต่อให้นางเหนือกว่าเขามากมายแค่ไหน แต่อีกสถานะหนึ่งของนางก็คือภรรยาของเขา หน้าที่อย่างหนึ่งของภรรยาก็คือการให้ความสุขกับเขา
นางไม่เคยมีความพร้อม นางปฏิเสธเขา ไม่รู้ว่าแท้จริงมาจากสาเหตุอะไรกันแน่ วัยทองหรืออะไร ที่แน่ ๆ ความห่างเหินในเรื่องนี้ได้เกิดขึ้นเป็นเวลานานมาแล้ว
ในวันที่นางเพิ่งรู้สึกตัว รณภพก็กลับไม่สนองตอบนาง
นุชนาฏพยายามข่มตาให้หลับลงอย่างยากลำบาก นี่คงเป็นอีกคืนที่นางรู้สึกทรมาน
ก่อนจะผล็อยหลับไปในช่วงเวลาค่อนคืน นุชนาฏรู้สึกราวกับฝันไป มันคือเหตุการณ์ในอดีตที่เคยเกิดขึ้นมานานแล้ว
บทรัก บทเล้าโลม
