ความเป็นชายที่ใหญ่มากกำลังถูกดุนดันเข้าไปข้างในร่องสาวที่เปียกชุ่มแต่เล็กแคบ
“อ๊ะ...”
ความยากลำบากของการสอดใส่ทำให้สาวน้อยจะเขยิบบั้นท้ายหนี แต่มือหนากุมเอวคอดเอาไว้แน่น ไม่ให้กายสาวได้หลีกหนีไปไหน
“คุณ... แคบมาก... แต่ผมจะพยายามให้คุณเจ็บน้อยที่สุด... อืมมมม”
วิธวินท์พยายามที่จะดันเข้าไป แต่ความพยายามในสองครั้งแรกมันล้มเหลวไม่เป็นท่าเลย เขาจึงต้องเริ่มใหม่ในครั้งที่สาม
ความเป็นชายจดจ่อกับร่องสาว และครั้งนี้เขาก็กระเด้าเอวแรงขึ้น จนหัวหยักพุ่งหายเข้าไปในร่องแคบได้สำเร็จ
“อ๊ะ... เจ็บ... คุณวิน... อ้ายเจ็บ...”
ชายหนุ่มหยุดนิ่งงัน เขามองใบหน้าหวานที่ตอนนี้เบ้บิดเพราะความเจ็บด้วยความรู้สึกผิด
“ผมขอโทษ... อ้าย... ผมขอโทษ...”
ความจริงเขาควรจะดีใจสิที่เห็นเหยื่อแค้นทรมาน แต่เขากลับละอายใจเหลือเกิน เขาไม่ชอบเห็นน้ำตาของเดือนอ้ายเลย
“อ้ายเจ็บค่ะ...”
“ผมรู้... ผมจะยังไม่ขยับนะ โอ้ววว...
