น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยการเหยียดหยามอย่างชัดเจน
น้ำฟ้าได้ยินคำพูดดูแคลนของผู้ชายที่ตัวเองตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็นก็เจ็บแปลบแสนสาหัส แต่ก็ไม่สามารถร้องไห้ระบายความเจ็บปวดให้เขาเห็นได้ ต้องซ่อนมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ
“ก็ฟ้าบอกแล้วไงคะว่าฟ้าไม่ขายตัว ไม่มีวันขายตัว”
หล่อนได้ยินเสียงคำรามเกรี้ยวกราดในลำคอของกรดังขึ้น แววตาของเขาเป็นสีเพลิง
“แล้วแก้ผ้าถ่ายแบบให้ผู้ชายทั้งโลกดูแบบนี้ มันต่างจากการขายตัวตรงไหนครับ”
“มันต่างสิคะ ต่างตรงที่ฟ้าไม่ต้องไปนอนกับใครจริงๆ ยังไงล่ะคะ”
“แต่ไอ้ผู้ชายที่มันซื้อนิตยสารที่มีรูปโป๊ของคุณไป มันก็เอาคุณไปสำเร็จความใคร่อยู่ดี หึ ชอบเป็นดาวโป๊ก็ไม่บอก”
เขาดูถูกหล่อนทั้งคำพูด ทั้งสายตาและน้ำเสียง
“เชิญคุณกลับไปเถอะ ฟ้าจะทำงาน”
หล่อนเมินหน้าหนีกร พยายามซ่อนน้ำตาแห่งความอดสูเอาไว้สุดความสามารถ
“ผมไม่กลับ”
น้ำฟ้าได้ยินคำตอบของกร ก็จำเป็นต้องหันกลับมามองคนตัวโตอ
