“ไม่ห่วงได้ยังไงล่ะ เมื่อก่อนไอดูแลลดามาตลอด” ไอศูรย์กุมมือของหญิงสาวเอาไว้ เขาสังเกตสีหน้าแววตาของบรูคแล้วก็รู้สึกว่าอยากจะแกล้งแหย่ให้อีกฝ่ายรู้สึกตื่นตัวหวงหาลดามากขึ้น
“ลดาโตแล้วหน่า ไอศูรย์วางใจได้แน่นอน”
“ไอศูรย์ยังไม่มีที่พักใช่ไหมจ้ะ”
“ใช่ครับคุณป้า วันนี้ผมคงต้องขอรบกวนคุณลุงคุณป้าสักคืน”
“หลายๆคืนเลยก็ได้จ้ะ แต่ห้องพักแขกตอนนี้หนูลดาใช้อยู่นี่หน่า” คาร่าบอกออกไปอย่างใช้ความคิด ห้องพักแขกอีกห้องก็เครื่องปรับอากาศเสีย ทางเดียวคือการให้ลูกสะใภ้ของหล่อนกลับไปนอนที่ห้องนอนใหญ่ที่ควรจะเป็นตั้งแต่แรก
“ห้องพักแขกหรอครับ ทำไมลดาต้องไปนอนห้องพักแขกด้วยล่ะครับในเมื่อแต่งงานกับลูกชายของคุณป้าแล้ว” ไอศูรย์มีสีหน้าแววตาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“หนุ่มสาวพ่อแง่แม่งอนกันเป็นธรรมดาน่ะจ้ะ ตอนนี้ตาบรูคกับหนูลดาก็คืนดีกันแล้ว เด็กๆรีบไปขนข้าวของคุณลดากลับห้องคุณบรูคเร็วเข้า แล้วรีบเอากระเป๋าคุณไอ
