นิยายชุด บทเรียนรักเด็ก

อาหลาน :พักพิงใจ

ดอกไม้สีขาว ที่วางบนหลุมศพ ในวันสุดท้าย ของการทำพิธีอำลา ร่างบอบบาง แทบจะยืนไม่ไหว เพราะนอนไม่หลับ มาหลายวัน ตั้งแต่เกิดเรื่องราว ข่าวคราวที่เกิดขึ้น มาจากพยาน ผู้เห็นเหตุการณ์ บอกว่า ผู้เสียชีวิต จงใจ กระโดด ลงไป ไม่ใช่ การพลัดตก ยิ่งทำให้ คนที่อยู่ เจ็บช้ำน้ำใจ ยิ่งกว่าเดิม

เสียงกล่าวคำอำลา สิ้นสุดลง ก่อนที่แขกที่มาร่วมพิธี จะแยกย้ายกันกลับ เหลือเพียง สองอาหลาน ยืนอยู่ตรงหน้า แท่นหิน แล้วกอดกัน ร้องไห้ ตามลำพัง

เตียงนอนสีขาว ที่ตั้งอยู่กลางห้องนอน มีหญิงสาว หลับอยู่แบบไม่รู้เรื่องราว ตลอดสามวันที่ผ่านมา น้องพรีน เหมือนฟ้าผ่าลงตรงหน้า พ่อกับแม่ ลาจากโลกนี้ไป พร้อมกับ ข่าวคราวว่า ล้มละลาย และ เป็นหนี้ ยิ่งทำให้เด็กสาว ที่อยู่แต่ในโลกสดใส มาตลอดชีวิต แทบจะอยู่ไม่ไหว

" น้องพรีนคะ น้องพรีน "

มืออ่อนนุ่ม ลูบแก้มบอบบางของหลานสาว อย่างนุ่มนวล ขนตาสีดำ ที่ไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อนนี้หน้า งดงาม เป็นแพ อยู่บนเปลือกตา ริมฝีปากสีชมพู ที่ซีดเซียว ลงกว่าเดิมไปมาก ทำให้คนที่มอง ใจอ่อนยวบ ด้วยความสงสาร

" น้องพรีน ตื่นเถอะค่ะ นอนนานไปแล้ว "

เกือบสิบชั่วโมง ที่หลานสาว หลับไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำให้คนเป็นห่วง ต้องมาปลุก ด้วยตัวเอง

" อาแพคขา " เสียงเรียกเสียงเรียกชื่อ อาแพค ดังออกมา แผ่วเบา

" ตื่นเถอะค่ะ นอนนานไปแล้ว " มือหนาลูบแก้มบอบบาง แล้วขยับขึ้นไปหาบนเตียงนอน ก่อนจะใช้นิ้วไล้ ไปที่ จมูกโด่ง และ ริมฝีปาก

" น้องพรีน ต้องลาออกจากโรงเรียนไหมคะ "

ค่าเทอมของโรงเรียนประจำ ไม่ใช่น้อย บ้านที่เคยอยู่และที่ดินของครอบครัว ก็ถูกยึดไปหมดแล้ว ตอนนี้ เธอไม่เหลืออะไร นอกจากเงินเก็บส่วนตัวในบัญชีที่มีเพียงไม่กี่หมื่นบาท เท่านั้น

" ไม่ต้องหรอกค่ะ น้องพรีนไม่ต้องทำอะไร ทั้งนั้น ต่อไปนี้ น้องพรีนเป็น เด็กในปกครองของอาแพคคนนี้ อาแพคจะดูแลน้องพรีนเอง "

เสียงนุ่มนวล บอกกับ คนตรงหน้า แล้วหอมหน้าผากเบาๆ

" ลุกไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า อาให้เค้าตั้งโต๊ะแล้ว ทานข้าวกันนะคะ อารอ "

อาหารหลายอย่าง วางเรียงราย อยู่บนโต๊ะ บ้านหลังใหญ่ ที่ตอนนี้ มีแม่บ้าน คนรถ และ คนงานอีกคน มาอยู่ด้วยกัน ที่บ้านแห่งนี้ คอยดูแล คุณหนูพรีน ในช่วงปิดภาคเรียน

" เป็นไงบ้าง ถูกใจไหมคะ "

แม่บ้านที่คอยฟังคำตอบ ยิ้มออกมา อย่างโล่งใจ ที่ได้ยิน คำตอบจากคุณหนูพรีน คุณแพคบอกทุกคนในบ้าน ว่า ให้ดูแล หลานสาว ให้ดีที่สุด ทุกสิ่งอย่าง ที่คุณหนูพรีนสั่ง เป็นสิ่งที่ต้องทำ ให้ดีที่สุด

" อาแพค น้องพรีน รบกวนอาแพค แบบนี้ อาแพค จะไม่เป็นอะไร หรอคะ "

เค้าวุ่นวายอยู่กับเรื่องของเธอมาแล้วหลายวัน ชายหนุ่มส่ายหน้า แล้วยิ้มออกมา

" อาแพค จัดการงานของตัวเองได้ น้องพรีนอย่าห่วงเลย ตอนนี้ น้องพรีนดูแลตัวเองนะ "

เธอยิ้มให้กับเค้า อย่างน้อย เธอก็อุ่นใจ ที่มีอาแพค คอยดูแล

ร้านอาหารเกาหลี กำลังเริ่งทำการก่อสร้างให้เสร็จ ภายในเดือนนี้ ที่จะเปิดให้บริการ ตามสัญญาที่ทำกับห้างดัง หุ้นส่วนสี่หุ้น ที่เป็นคู่รักกัน และอดีตคู่รัก นัดคุยงาน ประจำสัปดาห์

ชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำ เดินตรงเข้ามานั่งในร้านกาแฟ แล้วหยิบไอแพด ของตัวเองออกมา จากกระเป๋า

" คืนนี้ แพค ขอตัวไม่ไปกินข้าวด้วยนะ "

เจ้าตัวบอกกับเพื่อน และ หุ้นส่วนที่มาถึงก่อน ข่าวคาวของรุ่นพี่ ที่สนิทสนมกันมานาน ทำให้รับรู้ว่า ตอนนี้ น้องพรีน อยู่กับเค้า ในฐานะ ผู้ปกครอง

" ไม่ดึกหรอก ไปเถอะ แพค "

" ไม่ไป อยากกลับไปกินข้าวกับน้องพรีน "

เจ้าตัวบอกย้ำอีกที แล้วมองที่ตู้เค้ก ที่วางอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกดปุ่มเรียกพนักงานมา แล้วสั่งเค้กกลับบ้าน ไปฝากหลานสาว อดีตคนรัก มองด้วยความไม่พอใจ ที่แพค เอาใจ หลานสาวมาก เหลือเกิน

" กู ยังไม่เคยไปบ้านมึงเลย "

หุ้นส่วน ยังไม่เคยไปหาที่บ้านเลย บ้านหลังใหม่ ที่เพิ่งซื้อ

" ไม่สะดวก ตอนนี้ปิดเทอม น้องพรีนอยู่ด้วย "

คำตอบยิ่งทำให้ อดีตคนรัก หมั่นไส้ อะไรก็น้องพรีน ทุกคำ

รถสีขาว ขับเข้ามาจอดในบ้าน ช่วงค่ำ การประชุมที่คิดว่าจะไม่นาน กินเวลาเกือบสามชั่วโมง กว่าจะฝ่ารถติดกลับมา ก็เลยเวลามื้อเย็นไปแล้ว

เสียงซีรี่ย์ ดังขึ้น เมื่อ เปิดประตูเข้าไปในห้องนั่งเล่น ข้างล่าง หลานสาว นั่งดู ซีรี่ย์เกาหลี อยู่คนเดียว

" ทำไมอยู่คนเดียวละคะ พี่เอ ไปไหน "

ชื่อของคนดูแล ถูกเอ่ยขึ้นมาถาม เป็นคำแรก เพราะห่วง ไม่อยากให้อยู่คนเดียว

" หนึ่งทุ่มแล้วค่ะ ให้พี่เอ กับ ป้า ไปพักเถอะค่ะ น้องพรีน ไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ "

เธอบอกกับเค้า แล้วมองชายหนุ่มตรงหน้า

" อาแพค ทานข้าวหรือยังคะ น้องพรีนอุ่นให้นะคะ"

มือบางปิดซีรี่ย์แล้วลุกไปหาเค้า ที่ยืนอยู่ตรงประตู ก่อนจะสวมกอด คนเป็นอาแน่น

" มีต้มยำกุ้ง กับ หมูทอด อาแพค รอแปปเดียวค่ะ "

ดวงตาระยิบระยับ เป็นประกาย ของหลาน ที่มองมา ทำเอาคนที่ได้รับการดูแล ใจพองโต

" อามีเค้ก มาฝากด้วย "

เค้กชิ้นสวย วางอยู่ในจาน ของเธอ ส่วนเค้า นั่งทานข้าว มื้อเย็น ที่เธอ เตรียมให้ ครีมสีขาวเปื้อนที่ริมฝีปากบาง ทำให้คนมองเห็น ใช้นิ้วโป้ง ไล้ที่ริมฝีปากบางเบาๆ

" โต เป็นสาวแล้ว ทำไมกินเลอะ "

คนที่ถูกแซว ยิ้มอายๆ แล้วลุกไปหยิบทิชชูที่วางอยู่ไม่ไกล มาเช็ดปากของตัวเอง

" โตแล้ว แต่ก็ไม่ได้เรียบร้อยนะคะ " คนฟังพยักหน้า แล้ว มองหลานสาววัยสิบเจ็ดปี

" เดือนหน้า เปิดเทอมแล้ว น้องพรีน กลับหอพัก อาคงจะเหงา "

" วันหยุด อาแพคก็ไปรับน้องพรีน กลับมาสิคะ ส่วนวันธรรมดา อาแพคก็ทำงานให้หนัก เวลาอยู่กับน้องพรีน ห้ามทำงาน "

เด็กอ้อนเสียงหวาน แล้วจับมืออาเอาไว้

" นะคะ น้องพรีนก็จะทำการบ้าน อ่านหนังสือ ทบทวนบทเรียน ที่หอ ทุกวัน พอมาอยู่กับอาแพค น้องพรีนจะเล่นกับอาแพค ไม่ให้เหงาเลย "

คนที่อายุ สามสิบกว่าหัวเราะออกมาทันที เธอจะเล่นอะไร กับเค้า เค้าถึงจะหายเหงาได้

" ปีนี้เรียนมอห้าแล้ว น้องพรีนอยากเรียนต่ออะไร "

ผู้ปกครอง ถามออกมา อย่างเป็นงานเป็นการ

" น้องพรีนอยากเรียน ภาษาเกาหลีค่ะ "

สาวน้อยที่ชอบดูซีรี่ย์เกาหลี เป็นชีวิตจิตใจบอกกับอา แล้วก็บอกย้ำเสียงดังฟังชัดอีกครั้ง

" แต่อาแพคไม่ต้องกลัวว่าน้องพรีนจะชอบผู้ชายเกาหลีนะคะ เพราะสายตาน้องพรีน มีแค่อาแพคคนเดียว "