EP 37
1150 คำ
เหมือนไม่เห็นหัวผัวตัวเอง เต้นอยู่ไม่ห่างเลยสักนิด เพลงแรกจบลงเขาคาดว่าทั้งคู่จะหยุดแล้วเดินกลับไปนั่ง แต่เปล่าเลย ยังอุตส่าห์มีเพลงสองต่ออีก เขารีบรั้งคู่เต้นไปใกล้ๆ คนทั้งสอง
“Excuse me Kevin, may I have my wife back”
เขาไม่คิดจะรอให้ไอ้ฝรั่งอนุญาตสักนิด ปล่อยคู่เต้นได้ ก็เข้าไปคว้ามือบางของเมียมาโอบเอวไว้ทันที และออกแรงรั้งขึ้นอีก จนร่างผอมเพรียวแนบกับอกกว้างของเขาอย่างไม่มีทางเลี่ยง
แล้วส่งน้ำเสียงเข้มๆ สีหน้าดุๆ ให้เมียอย่างปิดบังไม่อยู่
“ไม่ยักรู้ว่าคุณชอบของนอก ทำไม! มีของไทยอย่างผมไม่พอใจ ไม่สะใจหรือไง”
ปราณปริยาวดีจ้องมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจอย่างที่สุด และพยายามจะผละออกจากเขาแล้วกลับไปนั่งที่ แต่เขากลับรั้งร่างนุ่มให้แนบแน่นกับอกอุ่นเข้าไปอีก
ดวงหน้าสวยแหงนขึ้นไปมองเขาด้วยความไม่พอใจ เขาเองก็ก้มลงมามองอย่างไม่พอใจเช่นกัน สองใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงนิ้วด้วยซ้ำ ปราณปริยาวดีจึงเป็นฝ่ายล่าถอยด้วยการหันไปทางอื่นแทน
“เอ ช่วยเป็นคู่เต้นให้เจ้าสองคนนี้หน่อยสิ สงสาร เห็นนั่งเหงาอยู่นานแล้ว”
ภาธรแซวเพื่อน ปิยธิดาจึงยิ้มและยืนรอหนึ่งในสองให้ลุกออกมาโค้ง วัทน์เร็วกว่า จึงได้เมียเพื่อนไปโอบอยู่กลางฟลอแก้ขัดก่อน
“เอ้ย! หนึ่ง ขอยืมคุณหนึ่งบ้างสิ อายคนจะแย่นั่งไม่มีคู่ รู้ว่าจะมีเต้นรำด้วย ก็จะได้หิ้วสาวๆ มาสักสิบหรอก ไม่ยอมบอกกันก่อนเลย”
รหัทมีท่าทีเอาจริง จนเขาต้องพยักหน้าให้ เมื่อมองไปหาเมียแล้วไม่มีทีท่าจะปฏิเสธใดๆ นี่ถือเป็นนาทีทองของรัตติกาลพอดี จะได้เขาออกไปครอบครองอยู่กลางฟลอร์อีกครั้ง
ทว่าครั้งนี้เขาแทบจะหาสุขไม่ได้ เมื่อสองเพื่อนผลัดกันโค้งเมียเขาออกไปโอบอยู่กลางฟลอร์หลายรอบ เผลอๆ ก็มีไอ้หัวแดงแทรกเข้ามาอีก ทำเอาเขาพูดยิ้มไม่ออกเลยทีเดียว
แม้จะเลี้ยวรถเข้าประตูบ้านแล้ว เขาก็ยังไม่พูดอะไรออกมาแถมตีหน้าบึ้งตึงใส่คนข้างๆ ที่นั่งเงียบมาสุดทางเช่นกัน ปราณปริยาวดีไม่ได้เอะใจคิดสักนิด
ว่าตัวเองกลายเป็นคนที่ให้อารมณ์เขาขุ่นมัว เพราะระหว่างเขากับเธอก็มักจะไม่มีการพูดคุยใดๆ อยู่แล้วเวลาไปไหนต่อไหนด้วยกัน พอลงรถได้ก็ก้าวฉับๆ เดินตรงเข้าบ้านทันที
ปัง!
เท้าบางหยุดกึกลง แล้วหันมามองเมื่อเสียงปิดประตูรถดังกว่าปกติ เห็นสายตาคมจ้องมองมาหาอย่างขุ่นเคือง ถึงได้รู้ว่าอารมณ์เขาไม่ดีผิดปกติ แต่ก็เดาไม่ออกว่าอะไร หรือว่าใครที่ทำให้เขาขุ่นข้องหมองใจ
หรือจะเป็นเพราะแม่คู่นอนไม่ได้มาด้วย แต่ไปกับเจ้านายฝรั่งแทน นี่เป็นเพียงเหตุผลเดียวที่คิดออกตอนนี้ ร่างสูงเพรียวจึงหันหลังกลับแล้วเดินต่อไป
เจ้าของร่างสูงกำลังโกรธก้าวยาวๆ ตามไป เพื่อหมายจะสั่งห้ามไม่ให้เจ้าหล่อนอ่อยเพื่อนตัวเองอีก สุดาเพิ่งจะดูละครกับข่าวจบ มาเปิดประตูให้ปราณปริยาวดีต้องตกใจกับท่าทีเจ้านายหนุ่ม
เขาเองก็หยุดเดินแล้วหันมามองครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบก้าวขึ้นบันไดอย่างรวดเร็ว เพื่อตามอีกคนให้ทัน แต่กว่าจะคว้าข้อมือบางเอาไว้ได้ก็เกือบถึงประตูห้องเขาแล้ว
“อุ๊ย! อะไรกัน ปล่อยฉันนะคุณหนึ่ง”
“ทำไมต้องปล่อย คุณไม่มีสิทธิ์สั่งผม ซึ่งเป็นผัวของคุณ และทีหน้าทีหลัง อย่าได้เที่ยวเอาตัวไปให้ใครโอบใครกอดแบบเมื่อกี้นี้อีก จะทำอะไรหัดคิดถึงหน้าผัวตัวเองซะบ้าง หรือว่าเคยทำแบบนี้ จนไม่รู้สึกรู้สมอะไรแล้ว”
“ฉันทำอะไรไม่ทราบ”
“ทำอะไร ก็เที่ยวเอาตัวไปให้เพื่อนผมกับไอ้ฝรั่งแก่นั่น กอดจูบลูบคลำอยู่กลางฟลอร์นั่นไงล่ะ แล้วยังจะมีหน้ามาถามว่าทำอะไรอีก หรือว่าทำจนเป็นนิสัยไปแล้ว ถึงได้ไม่สะทกสะท้านอะไร เมื่อก่อนคุณจะเป็นอะไรหรือทำตัวยังไงผมไม่สน แต่ตอนนี้คุณเป็นเมียผม ใช่นามสกุลผม และต่อหน้าผม อย่าได้ริทำเรื่องงามหน้าอย่างนั้นอีกเด็ดขาด เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาเดินเฉียด มาเดินใกล้หรือใช้สายตามาโลมเลียเมียผม”
“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉัน ปล่อยฉันจะไปนอน”
“สิทธิ์เหรอ! ถ้าผมที่ได้ชื่อว่าเป็นผัวคุณไม่มีสิทธิ์ แล้วไอ้หน้าโง่ที่ไหนมันจะมีไม่ทราบ หรือถ้าคุณยังสงสัย ว่าผมมีสิทธิ์ยังไงและมากแค่ไหน ได้! ผมจะแสดงให้คุณดูเป็นขวัญตา ทีหน้าทีหลังจะได้ไม่ต้องสงสัย ว่าผมจะทำอะไรคุณได้บ้าง”
แล้วเขาก็กระชากแขนเล็กอย่างแรง จนร่างผอมถลามาหาอกทันที จูบดุดันรุนแรงก็ถูกเขามอบให้ทันทีเช่นกัน และมือขวาที่มีกระเป๋าถือกับมือซ้ายที่บ้างก็ระดมฟาดใส่เขาไม่ยั้งทันทีเช่นกัน
เขาเบี่ยงกายพาร่างสูงเพรียวหมุนไปอีกทางจนแผ่นหลังนุ่มปะทะกับผนังอย่างแรง แต่เขาไม่สนใจมากไปกว่าจะดูดดื่มเรียวปากนุ่มเอาไว้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
แขนเล็กเรียวที่กระหน่ำฟาดเขานับสิบนั้นหมดเรี่ยวแรงไปแล้ว บวกกับมีความหวามไหวเข้ามาช่วยริดรอดเรี่ยวแรง เมื่อฝ่ามืออุ่นของเขายกขึ้นไปหาอกเต่งตึง
สายสปาเก็ตตี้เล็กๆ ร่วงจากไหล่ระหงไปแล้ว เมื่อเพียงเขาลูบไล้ไปตามเนินอกนอกร่มผ้าเท่านั้น
เอวคอดกิ่วถูกแขนซ้ายเขารั้งให้แนบกับลำตัวสูงใหญ่ของเขา จนเธอรู้สึกเจ็บกับหัวเข็มขัดที่เบียดกับชุดผ้าลูกไม้
ใบหน้าสวยต้องแหงนขึ้น เมื่อมีใบหน้าคมของเขาก้มลงไปจูบลำคอกลมกลึง ไล่เลื้อยลงไปหาเนินอกขาวนุ่มที่ชุดปกปิดไม่ถึง ฝ่ามืออุ่นก็ยังคงวนเวียนหาความสุขอยู่กับช่อเต่งตึงอย่างลืมตัว
และลืมความตั้งใจแรก ที่จะไม่ยุ่งกับพวกบ้านเล็กบ้านน้อยจนหมดสิ้น ปลายนิ้วค่อยๆ สอดเข้าไปในชุดเพื่อสัมผัสกับความนุ่มนิ่มขาวนวล
- ผู้เขียน
