บทที่18
ป๊าณภัทร
ณภัทร
ผมขับรถกลับมาที่บ้านเพื่อคุยธุระกับพ่อ ส่วนป้าสวยรีบเข้ามาถามถึงเรื่องหลานสาวตัวเอง ผมไม่ตอบคำถามใครแต่ปล่อยให้รอยสีแดงที่ลำคอเป็นคำตอบ ทุกคนที่มองมาได้แต่ยืนอึ้งโดยเฉพาะพ่อผมปกติผมไม่ชอบให้ใครมาทำรอยและไม่เคยคิดอยากจะแสดงอะไรพวกนี้เลยแต่เพราะผม.....
"ณภัทรถ้าลูกคิดจะเลือกพะแพงแล้วลูกก็ต้องทำให้ถูกต้อง" ณาริณเดินตามหลังลูกชายเข้ามาในห้องทำงานโดยปิดประตูลงกลอนปิดผ้าม่านเพื่อคุยกันสามคนพ่อแม่ลูก
"แม่ของลูกพูดถูกนะ เอาหลานป้าสวยไปแบบนั้นป้าแกคิดมากเรามันชั่วตัวพ่อใครๆ ก็เป็นห่วงลูกห่วงหลานเหมือนที่แม่บอก"
"ไว้ป้าสวยใจเย็นผมจะพาพะแพงกลับมาเอง"
"ณภัทร!" ณาริณสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ "เดี๋ยวแม่คุยกับป้าสวยเองแต่ลูกต้องพาพะแพงกลับมาบ้านวันนี้ไม่งั้นแม่จะจับลูกแต่งงานกับหนูอาย"
"เหอะ เข้าใจขู่ด้วยนะ ยัยเด็กนั่นคงไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าผมแล
