สองอาทิตย์ต่อมา...
@คณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาเครื่องกล
-พอตเตอร์-
ผมเกลียดการเรียนเช้าที่สุด เพราะว่ามันทำให้ผมไม่ได้ไปเที่ยวตอนกลางคืน แม้ว่าชีวิตนี้ผมจะเที่ยวบ่อยแค่ไหนแต่สิ่งที่ผมไม่ลืมเลยคือการมาเรียน เมาแค่ไหนผมก็ต้องลากสังขารมาเรียนให้ได้ เพราะอยากพิสูจน์ให้พ่อเห็นว่าผมทำมันได้ดี
และผมก็ทำมันได้ดีมาตลอด พ่อก็เลยให้ผมทำธุรกิจเกี่ยวกับรถ อีกอย่างที่บ้านก็มีธุรกิจแบบนี้อยู่แล้วด้วย อะไรมันก็เลยง่ายไปหมด และขณะที่ผมกำลังนั่งรออาจารย์เข้าคลาสมาสอนอยู่นั้น
“มึง มีสาวคณะแพทย์มาหาว่ะ” ผมขมวดคิ้วให้ไอ้กราฟที่มันเพิ่งเปิดประตูเข้ามา
“ฝัน?”
“เปล่า เห็นบอกชื่อปลายฝน แต่แม่งโคตรสวย มึงได้ของดีอีกละ”
“ของดีห่าไร เมียเพื่อนกู” แถมยังเป็นเพื่อนกับน้องผมอีก ผมลุกขึ้นยืนแม้จะงงหน่อย ๆ ที่ปลายฝนมาหา เธอเป็นเพื่อนกับพระพายน้องผม และก็เป็นแฟนหรือเป็นห่าอะไรก็ไม่รู้กับไอ้วาโย ซึ่งมันไม่ยอมบอกผม
ผม
