EP 6/3 หัวใจที่โบยบิน
849 คำ
“ฉันควรได้เห็นของขวัญวันรับปริญญา แทนที่จะได้ยินแต่เสียงแวดๆ ของเธอถามโน่นถามนี่ไม่หยุด”
จุ๊บ...
เสียงจุ๊บเบาๆ ดังขึ้นที่ข้างแก้มของแทนไท เขากะพริบตาถี่ๆ มองแม่ตัวดีที่กำลังเม้มปากเล็กๆ ของหล่อน แบบนี้ก็ได้หรือ จุ๊บนี่นะ?
“แค่นี้?”
แม่ตัวแสบยักไหล่ ก่อนจะชะเง้อคอมองสมาชิกที่เบาะหน้าแล้วกลับมาล้วงบางอย่างให้แทนไทดู เขามองมันแล้วงงหนัก
“อะไร? ถุงยางเนี่ยนะ!”
“ชู่ว์...” เธอปรามให้เขาเบาเสียง กลัวพี่ชายจะได้ยิน “ใช่...ถุงยาง พี่ตอบมาก่อนสิ ว่าจะไม่ไปเมืองนอกกับป้ามัท”
“ถ้าฉันไม่ไป”
“ฉันจะใช้เจ้านี่กับพี่”
แทนไทตาลุกวาว แต่ว่า... “แล้วถ้าฉันไปล่ะ”
“ฉันก็จะใช้มันกับคนอื่น”
“ยัยตัวแสบ!”
ยุริญดายิ้มร้าย ยักคิ้วให้เขาอย่างอวดดี และท่าที่ลอยหน้าลอยตาท้าทายก็ทำให้แทนไทอดใจไม่ไหว เขาเหล่มองสมาชิกที่เบาะข้างหน้า พอเห็นว่าไม่มีใครสนใจมองมาที่เบาะข้างหลัง ก็ผลักยุริญดาให้เอนร่างลงไป
“พี่! จะทำอะไรฮะ” ถามด้วยเสียงเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ เธอถูกผลักจนแผ่นหลังติดกับผนังด้านข้างของตัวรถ
“ลงโทษเธอไง ยัยตัวแสบ ทำไมขยันปั่นหัวฉันขนาดนี้นะ”
“ฉันเปล่า!”
หมับ!
พอส่งเสียงเถียงตาเหลือก แทนไทก็ปิดปากหล่อนไว้ด้วยมือเขา ในท่าที่เกยร่างคร่อมหล่อนไว้อย่างนี้ เขาคิดดีไม่ได้เลยจริงๆ เขาลดมือที่ปิดปากหล่อนออก เปลี่ยนเป็นใช้ปลายนิ้วลูบแตะที่ริมฝีปากล่างของหล่อนแทน ผู้หญิงอะไรทำไมปากถึงนุ่มนัก นี่ทาเพียงลิปมันบางๆ ใช่ไหม ไม่ได้มีสีลิปสติกฉูดฉาดให้รำคาญใจเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่เขาเคยควงเลย
“จะลงโทษเธอยังไงดี เธอมันยัยแม่มด ยัยตัวแสบ ชอบมากวนใจฉันอยู่เรื่อย”
ยุริญดาอมยิ้ม ดีใจที่ได้ยิน เพราะหากเป็นอย่างนั้น บางครั้งบางคราเธอก็อาจได้เป็นคนในหัวใจเขา เธอแตะริมฝีปากเขาบ้าง ลูบแตะแผ่วเบา แต่ทำเอาแทนไทอ้าปากน้อยๆ มือของเธอเลื่อนจากริมฝีปากลงไปตามแนวลำคอ แกะเกากระดุมเสื้อที่เขาติดไว้ดิบดีจนมันหลุดจากรังไปสามเม็ด เธอสอดมือเข้าไปในนั้น ค่อยๆ ลูบคลำปลายถันอันเล็กจ้อย
และในตอนที่เธอย่ามใจในการกระทำของตนเอง ริมฝีปากเขาก็โน้มเข้ามา เพื่อจุมพิตตีตราอย่างเร่าร้อน ลิ้นเขาตวัดไล้ในโพรงปากเธอ พารสหวานอันประหลาดล้ำมาทำให้เธอคล้อยตาม สมองเธอว่างเปล่า ไม่รับรู้สิ่งใด ไม่รับรู้กระทั่งว่าที่เบาะข้างหน้ามีบรรดาผู้ใหญ่นั่งอยู่ เขาจูบเธอ เธอจูบตอบเขา รสชาติจูบของสองเราช่างหอมหวานนัก ยามที่เขาถอนจูบออกไป พวกเธอยังได้จ้องตากัน เฝ้ามองตัวเองอยู่ในดวงตาของฝ่ายตรงข้าม ไม่มีคำพูดใดให้ระคายรูหู มีเพียงริมฝีปากเขาที่พรมจูบลงมาที่ข้างแก้มของเธอ
ไม่รู้ว่าความสัมพันธ์นี้เรียกว่าอะไร แต่เธอสุขใจที่ได้อยู่ตรงนี้ มีความอ่อนโยนที่เขาพร่างพรมลงมาพร้อมจุมพิตตีตราที่เธอรู้ดีว่าเมื่อเวลาผ่านไป มันอาจกลายเป็นเช่น ยาพิษ
บ้านเทวัฒน์
รถตู้ของบ้านไกรวัลย์ส่งมัทรีลงยังโรงแรมที่หล่อนเข้าพัก หล่อนต้องกลับอังกฤษในช่วงค่ำวันพรุ่งนี้ แทนไทอยากคุยกับมารดาต่ออีก เขากะว่าจะกลับมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วแวะไปหามารดาสักหน่อย ความอิ่มใจเรื่องที่มารดามาหา ทำให้เขาพอจะลืมๆ ความเจ็บปวดที่บิดาทำร้าย แต่กระนั้นมันก็ไม่ได้หายไป ยิ่งตอนที่กลับมาบ้านแล้วบิดาจัดงานฉลองยิ่งใหญ่ เขาก็แทบจะหันหลังกลับออกไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย
ใช่...งานฉลองที่ว่านั้น ไม่ได้จัดเพื่อเขา แต่จัดเพื่อผู้หญิงของบิดา
“แทน! ขอโทษทีลูกรัก พ่อเมาค้างจนลุกไม่ไหวจริงๆ”
“ครับ แต่พ่อดีขึ้นแล้วนี่ ดีขึ้นจนจัดงานเลี้ยงบ้าๆ นี่ได้แล้ว!”
เพล้ง!
แก้วแชมเปญที่ถูกจัดเรียงไว้อย่างสวยงามที่ลานกว้างหน้าบ้านหลังใหญ่ ถูกทำลายลงด้วยบาทาของลูกชายเจ้าของบ้าน แขกเหรื่อที่กำลังทยอยมาเริ่มมองหน้ากันเลิ่กลั่ก แม้แต่ดนตรีที่กำลังเปิดคลอเคล้า ก็ยุติลงอย่างรู้ความ
“แกทำบ้าอะไรฮะ!?” ไตรทศร้องถามเจ้าลูกชาย เข้าใจว่าอีกฝ่ายโกรธที่เขาไม่ได้ไปตามสัญญา แต่ต้องทำถึงขนาดนี้เลยหรือ นี่เขาอุตส่าห์จัดเพียงงานเลี้ยงเล็กๆ ต้อนรับเมียใหม่เข้าบ้านนะ ไม่ได้จัดงานฉลองใหญ่โตอะไรเลย
- ผู้เขียน
