EP 2/7 พี่แทนของน้อง
1002 คำ
ชายหนุ่มดึงกางเกงขึ้นมาคล้องเอวไว้ลวกๆ เสื้อที่สวมอยู่กระดุมถูกปลดลงถึงสามเม็ดด้วยกัน เขามองคนที่ยืนอยู่ในกระจกเงา โครงหน้าคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสันกับริมฝีปากรูปกระจับที่งดงามไม่แพ้อิสตรีนั้น ทำให้สาวๆ หลงใหลเขาไม่น้อย เขาไม่เคยปฏิเสธเมื่อพวกหล่อนเสนอ
เขาตอบแทนคนที่บำเรอรักให้เขาอย่างคุ้มค่าเสมอ หากถามว่าเหตุใดที่ทำให้เขาเป็นแบบนี้ แน่นอนมันเป็นเพราะตัวเขาเองนี่แหละ หรือไม่ก็เพราะมีคนทำให้ดูโดยไม่ต้องเอ่ยปากบอกสอน แทบจะทุกเช้าที่เขาเดินสวนกับอีหนูของบิดา พวกหล่อนมาไม่เคยซ้ำหน้า และไม่เคยมีคนไหนที่มาแบบไม่เต็มใจ ทุกอย่างแลกได้ด้วยเงิน โดยเฉพาะเซ็กซ์!
กระดุมเสื้อที่เหลืออยู่ถูกแกะออกช้าๆ วันนี้เขาจะเริงรักกับน้องเชอรี่ให้คุ้มกับที่โดดเรียนมาเลย
ครืดๆ ครืดๆ
โทรศัพท์สั่นแรงในกระเป๋ากางเกง เขาล้วงออกมาดู แม่ตัวแสบน้องสาวเพื่อนส่งข้อความมา หล่อนไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้กันเล่าว่าเขาอยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่
‘พี่แทน เสร็จยัง?’
‘หือ?’ เขาพิมพ์ข้อความโต้ไป ยิ่งรู้จักยุริญดามากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งตกใจในความไม่เหมือนใครของหล่อน
‘ก็ธุระกับน้องเชอรี่ของพี่น่ะ’
‘ทำไม สนใจมาร่วมวงเหรอ’
‘งั้นมั้ง ฮ่าๆๆ’
แทนไทส่ายหัวให้ข้อความไร้ความจริงนั้น หลังจากถูกหล่อนหลอกครั้งแล้วครั้งเล่า เขาก็พอจะรู้ทางแม่ตัวแสบ
‘ถ้าพี่เรียบร้อยแล้วซื้อชาไข่มุกมาให้หน่อยสิ’
หัวคิ้วสีนิลสนิทเริ่มขมวดเข้าหากัน ‘เธอใช้ฉันเหรอ?’
‘เปล่า...ไหว้วานไง ฉันเข้าเรียนแล้วดันหิวน้ำ แล้วตอนเลิกคลาสก็ต้องไปเบียดซื้อน้ำกับเพื่อนๆ อีก มันร้อนด้วย’
แทนไทเม้มปากแน่นๆ ระอาในความเยอะของยุริญดา เห็นเขายอมเข้าหน่อย ได้คืบจะเอาศอกนะ
‘ใช้ไอ้กรสิ นั่นพี่เธอนะ’
‘วันนี้พี่กรมีเรียนบ่าย เขายังไม่มามหา’ลัย’
‘แต่ฉันอยู่โรงแรม! ประสาทหรือไง! อยากกินอะไรก็สั่งแกร็บสิยัยโง่!’
ยุริญดาหยุดส่งข้อความไปเกือบนาที เมื่อเพื่อนพี่ชายส่งข้อความแบบนั้นมา แทนไทก็รู้สึกผิดไปอีกที่เผลอไปด่าสาวเจ้า
‘เออๆ ไม่ต้องมา ไม่แดกละ! ไปทำธุระของพี่ต่อเถอะ ขอโทษทีละกัน’
ยามหญิงสาวประชดกลับ แทนไทก็ส่งเสียงจิ๊จ๊ะในปากอย่างรำคาญ
‘จะอะไรนักหนา เธอกวนประสาทฉันนะเนี่ย แค่ชาไข่มุกแก้วเดียวก็ไปรอคิวซื้อเองสิ’
‘ก็มันร้อนนี่นา แล้วไหนๆ พี่ก็โดดเรียนแล้ว ใช้หน่อยก็ไม่ได้ ไม่เป็นไร ฉันไปต่อคิวซื้อเอง ถึงคิวจะยาวไปนิด ยืนเบียดๆ กันหน่อยก็ไม่เป็นไร ผู้ชายคลาสนี้ก็งานดีเยอะอยู่ ยืนเบียดกันนมชนนมก็สนุกดี”
‘ยุ!? อย่ากวนประสาท’
‘กวนประสาทอะไรเล่า ก็คนมันเยอะ ยืนเบียดกันหน้าร้านนี่นมชนนมจริงๆ นะพี่’
แทนไทอ้าปากค้างกับข้อความของสาวเจ้า ตอนตั้งชื่อลูกนี่มารดาหล่อนคิดอะไรอยู่นะ แม่คนนี้ถึงได้ช่างยุสมชื่อจริงๆ
‘เออ!’
‘เอออะไรของพี่’
‘เดี๋ยวไปซื้อให้ไง!’
แล้วแม่ตัวแสบก็ส่งสติกเกอร์รูปหัวใจมาให้เขา คงจะถูกใจหล่อนกระมัง
‘น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย แต่งงานกันเมื่อไหร่ฉันจะจัดให้พี่หลายๆ ดอกเลย จริงๆ’
‘พูดมาก! แค่นี้นะ ไม่ต้องส่งข้อความมาอีก’
‘รับทราบ! แต่ว่า...วันนี้พี่จะไม่เข้าเรียนจริงเหรอ พี่มีเรียนตอนกี่โมงบ้างเนี่ย’
‘สิบโมงครึ่งมั้ง คลาสวิชา...’ เขาพิมพ์ชื่อวิชาลงไป หล่อนก็ส่งสติกเกอร์ Ok กลับมา พร้อมกับคำขอบคุณ
‘ขอบคุณน้า...พี่แทนใจดีที่ซู้ดดด!!! ไม่ต้องรีบก็ได้ กว่าจะเลิกคลาสอีกตั้งชั่วโมงแน่ะ’
‘อือ...เลิกคลาสแล้วรออยู่หน้าตึก ไม่ต้องไปต่อคิว แดดมันร้อน’
‘ค่า!!!’
แทนไทโคลงศีรษะแรงๆ ก่อนจะยัดโทรศัพท์เข้าไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วเริ่มแต่งตัวให้เรียบร้อย คำถามที่เกิดขึ้นในหัวเขาตอนนี้ก็คือ เขาไปยุ่งกับแม่คนนี้ทำไมกันนะ สลัดหล่อนออกไปได้ไหม สลัดหล่อนออกนอกโลกไปเลย!
เขาแต่งตัวเสร็จก็เดินไปเคาะประตูห้องน้ำ จริงอยู่ที่กว่าคลาสของยุริญดาจะเลิกนั้นอีกตั้งชั่วโมง แต่เขายังต้องขับรถกลับไปที่มหา’ลัย และยังต้องไปรอซื้อชาให้หล่อนอีก
เชอรี่โผล่ร่างชุ่มน้ำออกมาเกือบครึ่ง บ่าหล่อนยังมีฟองสบู่ติดอยู่
“รีบหรือคะพี่ แป๊บเดียวน้า เชอรี่ล้างฟองก่อน หรือพี่อยากจะอาบด้วยกันคะ” เชอรี่ถามแล้วยิ้มยั่ว
แทนไทไม่ตอบหล่อน แต่ควักกระเป๋าหยิบแบงก์สีเทาออกมาสี่ห้าใบ
“ค่าเสียเวลาน่ะ ฉันต้องกลับแล้ว”
“เอ้า!? ทำไมล่ะ”
“ก็...พอดีมีคนอยากกินชาน่ะ”
“คะ?”
“ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของเธอ อาบน้ำเสร็จจะนอนต่อก็ได้นะ ฉันจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเอง ไปละ”
แล้วแทนไทก็ชิ่งหนีน้องเชอรี่ ไม่สนแม้ว่าแม่คนสวยจะร่ำร้องให้เขาอยู่ต่อ จะยังไงตอนนี้เขาก็ปลอดโปร่งโล่งกายแล้ว และเขาก็จ่ายค่าเสียเวลาให้หล่อนแล้วด้วย ที่ต้องทำก็แค่รีบขับรถไปให้ทันเวลาเลิกคลาสของยุริญดา ซื้อชาแล้วไปรอหล่อนที่หน้าตึกคณะ แค่นั้นเอง
บทที่ 3
ในรถในราก็ไม่เว้น
- ผู้เขียน
