EP 2/2 พี่แทนของน้อง NC++
1020 คำ
ฮึบ!
หญิงสาวหอบแฟ้มขึ้นสู่อ้อมแขนในขณะที่คุณพี่เดินเล่นโทรศัพท์สบายใจ เธอเดินตรงไปหาเขา ตั้งใจเดินเร็วๆ ไปกระแทกร่างเขาให้กระเด็น
แต่ว่า...กระดูกมันคนละเบอร์
ปึก!
“โอ๊ยยย!!!”
ยุริญดาร้องลั่นทางเดิน ร่างเธอกระเด็นออกมาเล็กน้อย แต่กระนั้นสองมือก็ยังกอดแฟ้มงานแน่นหนึบ แทนไทคว้าร่างเธอไว้ เขาปล่อยให้โทรศัพท์ร่วงลงพื้นเพื่อคว้าร่างเธอสู่อ้อมแขน
“เฮ้ย! มือถือฉัน!” เขาตีหน้ายักษ์ใส่แม่คนตัวเล็ก อยากจะเอาแฟ้มแข็งๆ โขกหน้าผากหล่อนเหลือเกิน “ไม่มีตาหรือฮะ! เดินมาชนฉันทำไม!”
“ก็พี่อะ!”
“ทำไม ฉันทำไม?”
ยุริญดาทำหน้าเง้า สะบัดร่างออกห่างเขาแล้วก้มลงเก็บโทรศัพท์ให้ โชคดีที่มันแพงไง มันเลยแข็งแรงและยังสภาพดีแม้ว่าจะหล่นลงพื้น ก็กะว่าจะส่งมือถือคืนให้ แต่สิ่งที่โชว์อยู่หน้าจอนี่ทำเอาเธอต้องเบิกตาอ่าน แล้วหัวเราะออกมาดังๆ
“ฮ่าๆๆ พี่อ่า...ฮ่าๆๆๆ”
ยุริญดาหัวเราะร่า แทนไทเอื้อมมือมาปิดปากหล่อนไว้ เพื่อนนักศึกษาที่เดินสวนไปมาพากันมองพวกเธอเป็นตาเดียว แก้มเขาเริ่มร้อนผ่าวด้วยความอาย มิใช่อายสายตาของคนมอง แต่อายที่แม่ตัวแสบดันเห็นบทความที่เขากำลังอ่านนี่สิ
“อื้อ...”
ยุริญดาร้องอู้อี้ แกะมือของแทนไทออกจากปาก แล้วยกมือข้างที่ว่างขึ้นเพื่อขอยอมแพ้ เขาลากเธอมาถึงหน้าห้องพักอาจารย์ เธอพยายามไม่ปริปากเพราะรู้ว่าเขาคงอาย โหนกแก้มเขาขึ้นสีแดงระเรื่อ มองดีๆ ก็ช่างน่าเอ็นดู เธอยิ้มให้เขา ยิ้มแล้วอยากจะหัวเราะอีก
“พอ! หยุดเลยนะ ไม่งั้นโดนดีแน่”
คนถูกขู่พยายามกลั้นขำ แต่กลั้นไม่ได้นาน และพอเธอหลุดเสียงหัวเราะอีกครา เขาก็ผลักเธอเข้าไปในห้องพักของอาจารย์ที่ตอนนี้ร้างผู้คน ไม่มีใครอยู่ในห้องนี้ มีเพียงแอร์ที่เริ่มส่งเสียงครางสร้างไอหนาว
“เอาไปวางในหนึ่งนาที! ไม่งั้นแฟ้มเธอได้กองบนพื้นอีกรอบแน่!”
น้ำเสียงอย่างนั้นยุริญดาไม่อยากต่อกรด้วยเลย เขาทำเสียงดุแบบนั้นได้ด้วยเหรอ คงจะอายเรื่องที่เธอล้อแน่ๆ และเพียงแค่เธอวางแฟ้มงานลงบนโต๊ะอาจารย์ ร่างกายก็ถูกดึงเข้าหาเขา ให้เขาได้กอดแนบแน่น หน้าอกหน้าใจถูไถบดเบียดกันอย่างไม่อาจห้ามปราม
“พี่จะทำอะไร นี่มันห้องพักอาจารย์นะ”
“แล้วไง ใครสนล่ะ”
เขาตอบหน้าตาย โน้มหน้าลงไปจูบหล่อนมิให้หล่อนได้ตั้งตัว หล่อนดิ้นหนีเขาก็กอดแน่นกว่าเดิม ปากนั้นจูบแรงๆ จูบเน้นๆ ควานลิ้นในโพรงปากถี่ๆ บดบี้กลีบปากให้หล่อนมึนเมา เขาดันร่างหล่อนไปเรื่อยๆ จนบั้นท้ายงอนๆ ชนกับโต๊ะตัวหนึ่งข้างหลัง เขายกบั้นท้ายทีเดียวหล่อนก็ขึ้นไปนั่งที่ขอบโต๊ะ สองมือจับแยกขาเรียวออกจากกันให้เขาได้แทรกร่างเข้าไปตรงกลาง เขายังจูบหล่อนอยู่ แต่มือนั้นเลื่อนลูบไปทั่วตัว สำรวจเรือนร่างที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดนักศึกษาแสนเรียบร้อย
“พี่แทน! ไม่ได้ นี่มันห้องพักอาจารย์นะ!”
“ยังไม่มีคนมานี่นา ตื่นเต้นดีออก” เถียงแล้วเริ่มแกะกระดุมเสื้อนักศึกษาของหล่อน แต่มันแกะยากฉิบหาย!
“พอ! ไม่ได้! ที่นี่ไม่ได้”
เธอร้องห้าม มือข้างหนึ่งตะปบมือเขาที่กำลังยุ่งกับกระดุม
แทนไทยิ้มเจ้าเล่ห์ มองพวงแก้มสีแดงระเรื่อของยุริญดาแล้วรู้ทันทีว่าหล่อนไม่ได้ต้องการอย่างที่ปากว่าเลย
“ชู่ว์...ถ้ายอมให้จูบอีกที ฉันจะหยุด” เขาต่อรองอย่างเจ้าเล่ห์
ยุริญดามองไปที่ประตู เธอได้ยินเสียงคนเดินมาทางนี้
“มีคนมา อื้อ...” พูดอีกก็ถูกจูบอีก ร่างกายถูกกอดแล้วรั้งให้ลงมาจากโต๊ะ เขาดันเธอไปอีกด้านของห้อง ด้านที่มีตู้เอกสารหลังใหญ่ตั้งอยู่ พาเธอเข้าไปหลบที่หลังตู้ จากจุดที่พวกเธอยืนอยู่ คนที่เดินเข้ามาในห้องจะมองไม่เห็น
เสียงนักศึกษาหญิงเดินเข้ามา ทั้งสองพูดคุยกันเรื่องการสอบที่กำลังจะมาถึง พวกหล่อนคงมาทำธุระในนี้ เธอผลักอกเขาเมื่อเขาไม่ยอมหยุดเสียที ไม่กลัวคนอื่นจะรู้หรือไงนะ
หมับ!
ปากของยุริญดาถูกปิดไว้ด้วยมือขวาของแทนไท ส่วนมืออีกข้างของเขาสอดเข้าไปใต้ชายกระโปรง
“อือ...อืม..”
เธอร้องอู้อี้เมื่อรับรู้ถึงฝ่ามืออันร้อนผ่าว มือขวาเขาปิดปากเธอ ในขณะที่มือซ้ายเริ่มบดบี้กับเนินเนื้อใต้กระโปรง เธอเบี่ยงร่างหนี เขาก็เบียดร่างมาทาบเธอไว้ กักกันร่างกายมิให้กระดิกหนี เธอจับแขนเขาแน่น ทั้งดึงรั้งให้เขาหยุดการกระทำแต่เขาก็ไม่นำพา เสียงพูดคุยของเพื่อนนักศึกษาที่อีกฝั่งของตู้เอกสารยังดังอยู่ พอๆ กับปลายนิ้วแข็งแรงที่กำลังสอดแทรกเข้าไปในกางเกงชั้นในของเธอ และเมื่อถึงที่สุด เมื่อมันพบเจอช่องทางที่สามารถสวมสอดแทรกลึก เขาก็ไม่รอช้าที่จะส่งปลายนิ้วเข้าไป
“อื้อ...”
เสียงครางที่เล็ดลอดออกมาของยุริญดา ทำเอาสองสาวที่ยืนอยู่กลางห้องอันเงียบกริบต้องหันมองหน้ากัน ด้วยว่ายามนี้ยังเช้าอยู่ และไม่มีผู้ใดอยู่ในห้องนอกจากพวกหล่อน มันวังเวงมิใช่น้อย ทั้งสองรีบพากันเอาข้าวของที่อาจารย์ท่านหนึ่งฝากมาเก็บ ไปไว้ในที่ทางของมัน ก่อนจะเผ่นออกนอกห้อง สมใจรุ่นพี่ขาหื่นที่ยืนอยู่หลังตู้เอกสาร
- ผู้เขียน
