“เธอกำลังทำให้พี่โกรธ”
“แล้วพี่มาโกรธฉันทำไมล่ะ!”
“ก็เราได้กันแล้ว ถ้าไม่ให้พี่รับผิดชอบเธอ งั้น...งั้นเธอก็ต้องรับผิดชอบพี่”
“หา!?” ยุริญดาร้องออกมาดังๆ
แทนไทปั้นหน้านิ่งทำไม่รู้ไม่ชี้ ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรจริงๆ นี่นา เขารับมือกับความมีเหตุผลของยุริญดาไม่ได้ นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้
“หมายความว่าไง จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม ได้...ได้สิ! รับผิดชอบเหรอ” ถามเขาแล้วควานหากระเป๋าสตางค์ในกระเป๋าถือใบงาม พอเจอก็เปิดมันออกอย่างกระแทกกระทั้น “จะให้ฉันรับผิดเหรอ ก็ได้! ฉันจ่ายได้เสมอนั่นแหละ” พูดอย่างนั้นแล้วแลหาเงินสดที่ควรมี แต่มันช่างบางเบานัก ก็ปกติเธอไม่ค่อยได้ใช้เงินสดนี่นา น่าโมโห!
“โอ๊ย...ห้องก็ห้องเรา ถุงยางก็ของเรา แถมเปิดซิงเราอีก โอเค! เอาไป! ทั้งเนื้อทั้งตัว มีแค่นี้แหละ!”
ฟึ่บ!
ดวงตาสิ้นหวังของแทนไท มองธนบัตรสองฉบับที่ถูกโยนลงมาบนหน้าตัก มันมีมูลค่าตั้ง ‘ร้อยยี่สิบ’ เชียวนะ! ช่
