ราวไม้สำหรับฝึกเดินทำกายภาพบำบัดของโจวชิงหลิน ถูกวางไว้ที่กลางสวน
ตอนเย็นหลังจากกลับมาถึง หลี่หยุนฟางก็พบว่าสามีทำเสร็จพอดี เธอยิ้มอย่างพอใจที่เขาทำมันมาได้ดีกว่าที่คิด
หญิงสาวเดินเข้าไปยืนดูผลงานที่สามีทำ ใบหน้าของเขาชุ่มไปด้วยเหงื่อไคล ยกแขนเสื้อขึ้นเช็ดจนเปื้อนไปหมด
“ดูสิ เปื้อนหมดแล้ว” เธอยิ้มมองใบหน้าเปื้อนคราบดินของเขา จากนั้นก็หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วบรรจงเช็ดรอบๆ ดวงตาให้
จนกระทั่งทั้งสองสบสายตากัน เฉินเซียนกำลังจ้องมองเธอด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรัก ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้เป็นเวลาสามวันแล้ว สายตาของเขายังคงมองเธอแบบเดิมอย่างมั่นคง
ในวัยเพียงเท่านี้เขาย่อมมีความใจร้อน คึกคะนอง และห้ามใจตัวเองได้ยาก แต่ยังคงเป็นสุภาพบุรุษไม่ได้แตะต้องล่วงเกินเลยแม้แต่น้อย
เฉินเซียนเป็นผู้ชายที่ดี เขาดีขนาดนี้แล้วเธอยังจะรออะไร
แววตาที่สั่นไหวของภรรยาทำให้เขาจ้องมองด้วยความสนใจ จากนั้นจึงค
