“อ๊าส์~” มาเฟียหนุ่มหลุดเสียงคำรามออกมาอย่างพึงพอใจขณะที่ดวงตาคมกริบก้มมองจุดเชื่อมต่อของเราสองคน
ร่องรักคับแคบบีบรัดความใหญ่โตเกินมาตรฐานจนแน่นไปหมด เอวสอบขยับเนิบนาบ กระแทรกตัวตนเข้าหาจนร่างบอบบางโยกคลอนตามจังหวะ
เป็นแผล ไม่เป็นผล เพราะเขาคือคนตัดสินใจ!
อลันปรายตามองบาดแผลบริเวณแขนของตัวเองก่อนจะปล่อยผ่าน เลือกที่จะถาโถมตัวเข้าใส่ร่างบางของคนใต้ร่าง
เสียงหวานๆ ของเธอ สัมผัสจากตัวของเธอ ตอนนี้ไม่มีอะไรหยุดคนอย่างอลันได้ทั้งนั้น ไม่มีทาง!
พับๆๆๆๆๆๆ
“อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊าส์!” ข้าวฟ่างหลุดเสียงครวญครางออกมาอย่างบ้าคลั่งในยามที่เอวสอบสะบัดเข้าใส่อย่างเอาเป็นเอาตาย
สัมผัสที่ช่วงล่างให้ความรู้สึกทั้งจุกทั้งเสียว ในตอนที่แก่นกายร้อนกระแทกหนักๆ กระทั่งหัวเห็ดแดงก่ำกระแทกกับผนังอ่อนนุ่ม ความรู้สึกจุกก็ยิ่งวิ่งพล่านจนต้องตวัดแขนขึ้นโอบรัดลำคอหนา หวังว่าเขาจะยอมใจดีและปราณีเธอ
“ละ ลัน ฟ่างจุก
