“ลัน!” แทบอยากจะกรีดร้องออกมาจนสุดเสียงเมื่ออีกคนกอดเธอแน่นพร้อมกับใช้มือถอดเสื้อผ้าของเธอที่สวมใส่
คนบ้าอะไรจะร้ายก็ร้ายไม่สุด ทั้งที่ทำเหมือนกำลังบังคับกัน แล้วมากอดเธอไว้แบบนี้มันแปลว่าอะไร สรุปจะร้ายหรือจะอ่อนโยน เขาจะเลิกย้อนแย้งตอนกี่โมง!
“อื้อ! ไม่เอา~” พยายามจะต่อต้าน ทว่าพยายามแล้วแต่มันไม่ได้ผล คนดื้อด้านถอดเสื้อผ้าของเธอออกก่อนจะดันเธอลงบนเตียง
“อย่าทำกันแบบนี้นะ อย่าทำให้เรื่องราวมันใหญ่โต เลยเถิดไปมากกว่านี้ได้ไหม” ตะโกนถามคนที่ขยับตัวมาขึ้นคร่อม เธอผลักเขาอย่างแรง ไม่แน่ใจว่าผลักโดนตรงไหน แต่คนตัวโตหน้าเสีย แสดงความเจ็บออกมาทันที
“เป็นอะไร” ข้าวฟ่างถามออกไปทันที ดูจากสีหน้า เธอว่าเขาไม่ได้แกล้งหรอก ไม่ได้แกล้งแน่ๆ
“ลัน ฟ่างถาม”
“เจ็บ”
“ทำไมถึงเจ็บ เจ็บตรงไหน แล้วไปโดนอะไรมา” ใส่คำถามรัวๆ จนคนหน้าเสียปรายตามองบริเวณแขน ตอนนั้นถึงได้เห็นว่าท่อนแขนแกร่งมีเลือดซึมออ
