งานที่สมัครไว้ก็ไม่เรียกตัวสักที อาทิตย์ที่แล้วเธอพลิกหน้าประกาศรับสมัครพนักงานประชาสัมพันธ์แห่งหนึ่งที่ระบุเงินเดือนสูงไม่เกี่ยงเรื่องประสบการณ์ ทีแรกก็ดีใจที่ได้งานเร็วกว่าที่คิดแต่พอทำงานวันแรกจึงรู้ว่าประชาสัมพันธ์ที่ว่าคือการยืนขายโปรแกรมลดน้ำหนักอยู่หน้าห้างสรรพสินค้า ไม่ใช่ว่าสาวโยษิตาดูถูกงานกระจอกแต่แบบนี้มันไม่ใช่ที่ตกลงไว้ การที่เธอทำงานงานวิจัยตลาดได้นาน อย่างหนึ่งก็เพราะว่าไม่ใช่การบังคับหรือใช้เล่ห์เหลี่ยมให้มาซื้อสินค้า มันเป็นงานขอข้อมูล แต่งานที่เธอได้มาถึงจะไม่ใช่การล่อลวง ต้องใช้ทุกวิถีทางที่จะหาสมาชิกและซื้อโปรแกรมลดน้ำหนัก เธอจึงจะได้ส่วนแบ่งเปอร์เซ็นต์และนั่นคือเงินค่าแรงของเธอ มันทำให้เธอลาออกทั้งๆ ที่เริ่มงานได้ไม่ถึงครึ่งวันจนทำให้ต้องกลับมานั่งเช็ดใบตองให้ยายไว้ห่อข้าวต้มมัด
ถ้าอยู่กับแค่สองคนยายหลาน เธออาจไม่เครียดมากนักแต่ตอนนี้มีเพิ่มมาอีกหนึ่งชีวิตที่เธอต้องด
