“นี่นะคุณพยาบาล” เขาอธิบายกลั้วหัวเราะ “ผมเป็นผู้ชาย มีเหรอจะไม่มองของสวยๆ งามๆ น่ะ แต่ผมไม่ได้ตั้งใจนี่ครับ ยกโทษให้ผมนะ คนดี”
บอกจบก็กลัดกระดุมให้เธอเสร็จพอดี ชายหนุ่มวางมือลงบนบ่าเธอทั้งสองข้าง ก้มหน้าลงไปคลี่รอยยิ้มขอร้องอย่างน่ารัก จนคนถูกขอให้อภัยนั้นได้แต่อึกอัก พวงแก้มสีกุหลาบยิ่งแดงปลั่ง เนิ่นนานนับนาทีกว่ามนตราจะพยักหน้าลงแรงๆ เป็นเชิงตกลงตามนั้น ก่อนเอ่ยบอกอ้อมแอ้ม
“งั้นก็ ขอทางด้วยค่ะ”
ร่างสูงสง่าขยับหลบทางให้ตามที่ขอ หากแต่เพียงคนตัวเล็กกว่าเบียดตัวพ้นประตูไปได้สองก้าว ก็กลับถูกฉวยข้อมือไว้ มนตราหันขวับกลับมามองผู้เป็นเจ้านายด้วยดวงตาตื่นตระหนกราวลูกแมวระวังภัย ยิ่งทำให้พันธนาการรู้สึกอยากแกล้ง...
หมอหนุ่มย่างสามขุมไปใกล้จนแทบจะยืนชิด ก่อนค่อยโน้มหน้าลงไปหาใบหน้างดงามที่หลับตาปี๋ กลั้นหายใจเต็มที่อย่างเห็นชัด จนคนขี้แกล้งเกือบหลุดขำ
“แต่งตัวเร็วๆ นะครับ” เอ่ยกระซิบแผ่วๆ ข
