เสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น เบาแสนเบา
สาวน้อยใจเต้นตึกตัก ปิดเปลือกตาสนิทและพยายามไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ทางสีหน้าคล้ายคนหลับ แอบฟังเสียงฝีเท้าเดินบนพรม ก่อนรู้สึกถึงฟูกนอนด้านของอิสรภาพที่ยวบลงอย่างแช่มช้า รู้สึกถึงอาการลูบลงบนเรือนผมของอิสรภาพอย่างรักใคร่ของเขา ก่อนประทับจุมพิตที่แก้มเด็กชายเบาๆ
จากนั้นก็ เงียบ...
เหลือเพียงความเงียบกับกลิ่นแอลกอฮอล์ลอยล่องในอากาศ...
มนตรานอนฟังเสียงนาฬิกาเดินดังติ๊ก... ติ๊ก... เนิ่นนานเหลือเกิน กว่าจะได้ยินเสียงประตูเปิด และปิดลงอีกครั้งอย่างเบายิ่ง
เขาไปแล้ว...
ไปโดยไม่แตะต้องผิวกายเธอเลยแม้เพียงปลายก้อย!
หญิงสาวเปิดเปลือกตามองเพดานในความมืด บนเพดานห้องของอิสรภาพมีทางช้างเผือกเรืองแสงแบบสามมิติที่ค่อยๆ พร่าเลือน ก่อนจะชัดเหมือนเก่าเมื่อหยาดน้ำที่เอ่อขังนัยน์ตารินไหลลงขมับทั้งสองไป มนตราปิดเปลือกตาลงอย่างแช่มช้า ไม่อยากคิด ไม่อยากเดา ไม่อยากทบทวนถึง วันเ
