วันอาทิตย์..
@บ้าน...
“ลุงหลับแล้วใช่มั้ย? …” ทันทีที่ฉันปิดประตูห้องนอนพ่อ พี่แบมที่ยืนอยู่หน้าประตูก็ถามฉันขึ้นมา
“ค่ะ กินยาไปสักพักก็หลับแล้ว”
“แล้วนี่จะกลับมอเลยมั้ย…”
“ก็คงกลับเลย ฝากดูพ่อด้วยนะพี่แบม…” ฉันพูดก่อนจะจับมือพี่แบม
“รู้แล้วน่า แกก็เหมือนกันดูแลตัวเองดี ๆ” พี่แบมพูดพร้อมกับกอดคอฉันแล้วพากันเดินลงมายังชั้นล่าง ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหันไปกอดพี่แบมเอาไว้หลวม ๆ
“อย่าเครียดนะ กินข้าวเยอะ ๆ เพื่อไอ้ตัวเล็กที่อยู่ในนี้นะ” ฉันพูดก่อนจะจิ้มไปที่ท้องพี่แบมเบา ๆ พี่แบมยิ้มให้ฉันก่อนจะพยักหน้าตอบรับ
“เพลง…” พี่แบมเรียกฉันไว้ในขณะที่ฉันกำลังจะก้าวเท้าออกจากบ้าน
“ว่า?”
“อดทนหน่อยนะ พี่สัญญาพี่จะทำทุกวิธีเพื่อช่วยแก…พี่จะทำทุกอย่างเท่าที่พี่คนนึงจะทำได้” ฉันรับรู้ได้ถึงความจริงใจในทุกคำพูดที่พี่แบมพูดออกมา ฉันยิ้มให้พี่แบมก่อนจะเดินออกไปจากบ้าน
แต่ทว่าพอฉันเดินออกมาจากบ้าน เ
