“พะ พี่ราชันย์! O_O ...” ฉันเรียกพี่เขาด้วยความตกใจ
“ฉันบอกว่าไง!!”
“คือเพลง...” ไม่ทันที่ฉันจะได้ตอบอะไร พี่ราชันย์ก็กระชากแขนฉันให้เดินตามพี่เขาไปที่รถก่อนจะจับตัวฉันยัดเข้าไปในรถ...
พี่ราชันย์มาได้ยังไง...แล้วเขาหาฉันเจอได้ไง ?
ฉันไม่กล้าเอ่ยถามอะไรพี่เขาสักอย่าง เพราะตอนนี้พี่เขาดูน่ากลัวมาก น่ากลัวว่าทุกครั้ง...แววตาของพี่เขา น้ำเสียงของพี่เขา มันทำให้ฉันรู้สึกกลัวไปหมด...
“พี่ราชันย์ ขับช้า ๆหน่อยได้ไหม...” ฉันเอ่ยบอกพี่เขาด้วยความกลัว เพราะตอนนี้พี่เขาขับรถเร็วมาก
“กลัวตายหรอไง...” พี่ราชันย์ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นไปอีก...
“พี่ราชันย์ ถ้าพี่อยากตายก็ตายไปคนเดียว อย่ามาทำให้คนอื่นเขาเดือนร้อน!!!” ฉันตะโกนว่าพี่เขาอย่างอดไม่ไหว ทำไมชอบเอาอารมณ์ตัวเองเป็นที่ตั้งนะ ทำอะไรตามอารมณ์ตัวเองโดยไม่นึกถึงคนรอบข้างเลย
เอี๊ยดดดดด !!
ปึก !!
หัวฉันกระแทกกับคอน
