กุลนิดายกกล้องขึ้นถ่ายรูป “คุณพ่อ คุณลูก หันมายิ้มหน่อยสิคะ เดี๋ยวจะถ่ายรูปให้”
ไรอันไม่อยากจะเชื่อหู แม่ของลูกยกกล้องถ่ายภาพของเขากับน้ำอิงอยู่หน้าเวที เขาชอบความสตรองแบบมีเหตุผลของผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ใช่คนเจ้าอารมณ์ แต่เธอมีเหตุมีผล เธอไม่ชอบเขา เธอไม่อยากให้เขายุ่งเกี่ยวกับเธอ แต่อะไรที่เป็นความสุขของลูก กุลนิดาไม่ปฏิเสธ
ไรอันอุ้มน้ำอิงไปจนสุดขอบหน้าเวทีแล้วย่อตัวลงกวักมือเรียกกุลนิดา
“ว่าไงคะ ยืนสิคะ ฉันจะถ่ายคุณกับลูก เดี๋ยวเอาไปใส่กรอบให้”
“เข้ามาใกล้ๆ ผมกับลูกหน่อยแล้วหันหลัง”
กุลนิดาไม่เข้าใจว่าเขาจะทำอะไร แต่เห็นน้ำอิงมีความสุขยิ้มแป้นเธอจึงทำตาม ไรอันหยิบมือถือรุ่นล่าสุดและหรูที่สุดของโลกขึ้นมาก่อนจะบอกให้ทุกคนยิ้ม เขากำลังเซลฟีภาพครอบครัว
น้ำอิงชูสองนิ้วแล้วยิ้มแก้มปริ “มามี้ แด๊ดดี้ ชูสองนิ้วด้วยสิคะ”
กุลนิดารู้สึกเขินที่ถูกบังคับให้เซลฟีร่วมกับเขา แล้วยังต้องมาชูสองนิ้ว
