กุลนิดาพาน้ำอิงมาจนใกล้ถึงตึกเรียนแล้ว ระหว่างทางเดิน เธอยอมรับว่าสงสารลูกสาวไม่น้อยที่ต้องไหว้เก้าอี้แทนพ่อ บางครั้งก็อยากให้ทางโรงเรียนเลิกจัดกิจกรรมที่ต้องให้นักเรียนพาบิดามาร่วมงานเพราะเป็นการทำร้ายจิตใจเด็กที่ไม่มีพ่อ ครั้นจะหาทางแก้ปัญหาด้วยการแปลงร่างแต่งกายเป็นคุณพ่อแบบที่เคยเห็นตามข่าว กุลนิดาก็บอกตัวเองว่าใจกล้าไม่พอ
“มอร์นิ่งครับคุณกุล” เสียงทุ้มมาพร้อมกับดวงตาสีฟ้าพราวระยับ ร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตกับกางเกงสแล็กสีสุภาพมองมาที่คุณแม่คนสวยในชุดสีสันสดใสด้วยแววตาดีใจ กุลนิดาเป็นซิงเกิลมัมที่มีลูกสาวน่ารัก และน้ำอิงก็เป็นลูกศิษย์ตัวน้อยที่ฉลาดเกินวัย
อลันยิ้มกว้าง เขาเคยมีครอบครัวมาก่อนแต่หย่ากับอดีตภรรยาไปแล้ว พวกเขาไม่ได้มีลูกด้วยกัน อลันเป็นคนรักเด็ก เขาเดินทางมาประเทศไทย ประเทศที่ผู้คนน่ารักใจดี เพื่อนของเขาเป็นครูสอนอยู่ที่สถาบันแห่งนี้จึงชักชวนมา อลันเห็นว่าเป็นช่องทางที่ดี เ
