Tulip 3
1111 คำ
Tulip 3
หลายวันผ่านไปทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างเป็นปกติ ราบเรียบและสงบ
เสียเมื่อไหร่กันล่ะ!!
ความวุ่นวายเข้าจู่โจมฉันทันทีเมื่อแม่โทรเข้ามาในช่วงเที่ยงของวันพร้อมกับถ้อยคำที่ฉันไม่อยากจะรับฟังสักเท่าไหร่
(ฉันจะให้พี่แกแต่งงาน ไปบอกพี่แกด้วย)
“...”
(อย่ามาทำให้ฉันขายหน้า ฉันคุยกับผู้ใหญ่ทางนั้นไว้แล้ว)
“...”
(ถ้าพี่แกไม่แต่ง ก็ต้องเป็นแกแล้วล่ะที่ต้องแต่ง ไปคุยกันว่าใครจะแต่ง) เอ่ยจบก็รีบวางสายไปทันที ไม่มีเลยสักครั้งที่จะถามว่าฉันกับพี่เป็นยังไง สบายดีหรือเปล่า ทุกครั้งที่โทรมามีเพียงความลำบากใจที่แม่คอยมอบให้ฉันและพี่พิมพ์ แต่พอพี่พิมพ์ไม่ยอมทำตามและไม่ยอมรับการติดต่อแม่ก็เริ่มที่จะโทรหาฉันแทน ใช้น้ำเสียงและประโยคข่มขู่อย่างเช่นประโยคก่อนหน้านี้
“เรื่องอะไรจะยอมแต่งล่ะ” ฉันบ่นตามหลัง พร้อมกับเดินออกจากห้องนอนไปหาพี่สาวที่ร้านดอกไม้ ฉันกับพี่พิมพ์เรียกได้ว่าไม่มีความลับต่อกันน่าจะได้ เพราะเรามีกันสองคนพี่น้องแล้วดังนั้นฉันไม่อยากมีเรื่องปกปิดพี่สาว เพราะอย่างน้อยพี่พิมพ์คงจะมีทางออกให้เรา
“ทำหน้าเครียดอะไรขนาดนั้น?” พี่พิมพ์ที่เงยหน้าขึ้นมาเจอฉันในจังหวะที่กำลังเปิดประตูร้านเข้าไป พอถูกทักก็ยิ่งทำหน้างอแงส่งให้พี่สาว
“เรื่องเดิมเลยค่ะ” ฉันบอกก่อนจะเดินไปส่องดูหน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อดูว่ามีลูกค้าติดต่อหรือสอบถามเข้ามาไหม วันนี้น้องเหมยเหมย พนักงานพาร์ตไทม์ของเราไปสอบเลยไม่ได้เข้าร้านและหน้าที่ตอบรับคำถามของลูกค้าก็น่าจะเป็นฉันนี่แหละ
“เขาพูดอะไร?”
“บังคับให้แต่งงานน่ะสิ บอกถ้าพี่ไม่ยอมแต่งเขาจะให้หนูแต่ง” ฉันเล่าให้พี่สาวฟังพร้อมกับทำหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก
“หึ ก็ไม่ต้องแต่ง เขาอยากให้แต่งก็ให้เขาแต่งเอง” พี่พิมพ์บอกอย่างไม่สนใจ
“ก็จริงค่ะ บังคับไม่ได้หรอกนะหนูแข็งแกร่งขึ้นเยอะแล้ว” ฉันตอบพี่สาวกลับไปพร้อมกับทำหน้าอย่างผู้ชนะ หากเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะร้องไห้ ซึม เสียใจกับสิ่งที่แม่เอาแต่บังคับ ทั้งที่ไม่เคยดูแลฉันและพี่พิมพ์เลย แต่ตอนนี้มันต่างออกไปเพราะฉันผ่านทุกอย่างมาได้เพราะพี่พิมพ์คนที่ดูแลฉันมาตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้ก็ยังดูแลฉันอยู่รวมถึงฉันที่สามารถดูแลพี่สาวกลับได้แล้ว
“เดี๋ยวตาแก่ก็จะโทรมา คอยดู” พี่พิมพ์บอกฉันคล้ายจะหงุดหงิดอยู่ไม่น้อย และตาแก่ที่พี่สาวเอ่ยถึงนั้นหมายถึงพ่อ ที่ก็ไม่ต่างจากแม่เท่าไหร่นักแต่เหมือนจะไม่อาการหนักเท่าแม่
“ให้พี่คุยเลยค่ะ” ฉันบอกพี่สาวตามที่คิด เพราะพ่อกลัวพี่พิมพ์ แน่ล่ะหากให้ดุขึ้นมาไม่มีใครกล้าหยุดพี่พิมพ์หรอกนะ ขาโหดเลยพี่สาวฉันน่ะ
“เที่ยงนี้กินอะไรขวัญ พี่จะสั่งมื้อเที่ยงมาให้” พี่มายด์เอ่ยถามมือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเตรียมกดสั่งอาหารมาให้พนักงานที่ร้าน
“หนูอยากกินกะเพราหมูสับเผ็ด ๆ แล้วก็อยากกินกาแฟด้วยค่ะ พี่มายด์สั่งกาแฟด้วยไหม” ฉันทิ้งความไม่สบายใจไว้ก่อนจะเดินไปหาพี่มายด์ที่ยืนอยู่มุมด้านหนึ่ง โดยพื้นที่ตรงกลางคือโต๊ะกลางร้านที่มีไว้เพื่อวางแจกันวางดอกไม้เพื่อจัดขึ้นช่อ พี่ ๆ ก็จะยืนกันคนละมุมตามที่ตัวเองถนัด นอกจากนี้ยังมีเก้าอี้วางไว้มุมร้านหลังโต๊ะและเก้าอี้วางที่ด้านหลังพี่ ๆ เผื่อนั่งจัดดอกไม้หรือนั่งพักเวลาว่าง
“สั่งให้อยู่ เอาอะไรวันนี้” พี่มายด์ก้มหน้าจิ้มโทรศัพท์ฉันก็เดินใกล้เรื่อย ๆ ก่อนจะสวมกอดเพื่อนสนิทพี่สาวตัวเองหลวม ๆ อย่างต้องการอ้อน จากนั้นก็ขยับไปนั่งที่เก้าอี้ว่างข้าง ๆ พี่มายด์
“เอาอเมริกาโน่เย็นค่ะ”
“เหมือนเดิมเลย”
“ใช่ค่ะเอาเหมือนเดิม” ฉันตอบและชวนพี่ ๆ คุยเล่นไปเรื่อย ยังไม่ทันจะได้คุยกันมากนักก็ต้องย้ายตัวเองไปนั่งที่เก้าอี้หน้าคอมพิวเตอร์ที่ตอนนี้มีออเดอร์สั่งซื้อของลูกค้าเข้ามาในไลน์ของร้าน ฉันนั่งตอบคำถามและแนะนำสิ่งที่ลูกค้าต้องการไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย
“พี่พิมพ์วันนี้มีส่งไหมคะ?”
“มีนะ มีเจ็ดรายการ”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวหนูไปส่งให้เอง” รับปากพี่สาวและเลื่อนเมาส์ดูรายการสั่งซื้อต่าง ๆ รวมถึงเปลี่ยนเพลลิสเพลงที่เปิดอยู่
“ว่าแต่วันนี้หนุ่มหล่อไม่มาหาพิมพ์เหรอเนี่ย” จู่ ๆ พี่มายด์ก็เริ่มแซวพี่พิมพ์ ฉันน่ะ ฉันดีใจมากที่พี่พิมพ์มีแฟนถึงแม้พี่พิมพ์จะบอกว่ากำลังคุย ๆ กันอยู่ก็เถอะ หากใครได้เห็นสายตาที่น้องลมมองพี่สาวฉันนะ ไม่มีใครเชื่อหรอกนะคะว่าแค่คุยกัน สายตาที่เต็มไปด้วยความรักความหลงใหลแบบนั้น ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้งฉันก็เขินอยู่ตลอด และดีใจมาก ๆ ที่มีคนรักพี่สาวตัวเองแบบนี้ ทั้งการกระทำที่เต็มไปด้วยความใส่ใจ ทั้งความห่วงใย น้องลมแสดงออกต่อพี่พิมพ์ได้อย่างชัดเจนกันเลยทีเดียว
“อะไรกัน ทำไมจู่ ๆ ถึงมาถามล่ะ” พี่พิมพ์ถามเพื่อนสนิทตัวเองอย่างไม่เข้าใจ
“ก็เห็นเงียบ ๆ นี่นา ว่าไงล่ะ ไหนล่ะคำตอบ” พี่มายด์ถามย้ำ ฉันมองพี่สาวตัวเองพร้อมกับรอยยิ้มขำเล็กน้อย ก็พี่สาวฉันน่ะเขินง่ายมากเลย เวลาถูกแซว แต่ถามว่าจะหยุดแซวไหม ไม่เลยค่ะ ฉันจะแซวอยู่แบบนี้ทุกวันเลยแหละเห็นพี่สาวเขินแล้วฉันมีความสุข
“น้องทำงานไงที่อู่น่ะ คงจะเย็น ๆ นู่นเลย” แต่ท้ายที่สุดก็ยอมตอบคำถามของพี่มายด์พร้อมกับใบหน้าแดงก่ำจากความเขินอาย คิกคิก พี่สาวฉันน่ะ บอกแล้วว่าเวลาเขินแล้วน่ารักมาก
- ผู้เขียน
