“พี่อิฐถ่ายรูปด้วยกันนะคะ”
สายตาที่ดูเว้าวอนพร้อมน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนเด็กหญิงอิงดาวในอดีตไม่ผิดเพี้ยน ร่างสูงขยับเข้าไปยืนใกล้ ๆ ยอมให้ร่างบางผู้มีกลิ่นกายหอมเหมือนดอกกุหลาบสายพันธุ์นึงได้บันทึกภาพตามที่เธอตั้งใจ
“เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวพี่กดให้เอง”
ท่าทีเขย่งยืดตัวยืดแขนเพื่อให้เขาได้ร่วมเฟรมกับเจ้าตัวอย่างทุลักทุเลเห็นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะฉวยเอามาเป็นคนถ่ายให้เสียเอง ดวงตากลมหวานของคนอยากถ่ายรูปคู่ยิ่งดูแจ่มกระจ่างกลางดงดอกไม้มากยิ่งขึ้นไปอีก
เดินชมเข้าไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งเข้าไปถึงอุโมงค์กุหลาบไม้เลื้อย ดาษดาไปด้วยกุหลาบหลากหลายสายพันธุ์ส่งกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วบริเวณที่เป็นซุ้มให้นั่งพักและถ่ายรูป
สิ่งที่เธอใจฟูมากมายนักนั่นก็คือความรู้สึกว่าได้ปลดล็อคกำแพงที่ก่อขึ้นมาปกป้องตนเองจากการทำเรื่องน่าอายต่อหน้าเขาเมื่อครั้งในอดีต
อารมณ์ประหนึ่งว่ามาเที่ยวกับแฟน ไม่เหมือนมาทำงานเลยสักนิด
