ณ บ้านของกวิน เหมยกำลังนั่งเหม่อคิดอะไรเรื่อยเปื่อย หลายวันมานี้เธอมักจะเดินข้ามมาคุยกับกวินบ่อยๆ ช่วยเขาให้อาหารปลาบ้าง แพ็กปลาใส่ถุงบ้างเพื่อแก้เบื่อ
“วินเราอยากลองเลี้ยงปลากัดบ้าง วินว่าเราจะทำได้ไหม” อยู่ๆ หญิงสาวก็พูดขึ้นมา
“เลี้ยงปลากัดเหรอ? ทำไมถึงนึกอยากเลี้ยงขึ้นมาล่ะ” ชายหนุ่มหันไปถามอย่างสนใจ แต่ก็เดาว่าคงเป็นเพราะเธอมาช่วยเขาบ่อยๆ
“เราอยากช่วยพ่อหาเงิน เราเห็นพ่อเครียดเรื่องหนี้สิน แล้วไหนจะเรื่องทุนที่จะเอามาทำร้านข้าวอีก เราเห็นวินมีปลากัดขายทุกวันเลย เราคิดว่าถ้าเราเลี้ยงปลากัดขายได้บ้าง เราก็จะได้ช่วยพ่อแบ่งเบาภาระได้บ้างไง แต่วินว่าเราจะทำได้ไหม” แม้จะมองเห็นลู่ทางและโอกาส แต่เหมยก็ยังไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทำได้
“อืม...เราว่าก็ดีนะ แต่เลี้ยงปลากัดมันก็ยากเอาเรื่องเหมือนกัน เหมยต้องศึกษาให้ดีก่อนนะ” กวินไม่ได้พูดตัดพ้อเธอ แม้จะคิดว่าเธออาจจะทำเป็นอาชีพไม่ได้ เพราะมันไม่ง่
