บทที่6[80%]
1321 คำ
“...”
“ให้ตายเหอะสาวน้อย ฉันแค่แกล้งเธอเล่นเท่านั้น... เธอไม่เหมือนกับสี่คนที่เหลือนะแคร์”
“ไม่เหมือน? ยังไงค่ะ...” แคร์มองทีเดย์ที่ถอยออกไปพร้อมกับยิ้มและส่ายหน้าไปมาจนเธองงทันทีกับท่าทีของเขา อะไรของเขา? แต่เธอก็เคยโดนผู้ชายจู่โจมแบบนี้บ่อยๆ ตอนอยู่ไฮสกูลนะ แต่ทำไมกับทีเดย์ถึงทำให้เธอใจสั่นและกลัวแบบนี้ก็ไม่รู้สิ ทั้งสองคนเดินเข้ามาในห้องประชุมพร้อมกันทำให้ทุกคนมองเป็นสายตาเดียวกัน แพนด้าจูงมือแคร์ให้ไปนั่งที่เก้าอี้ก่อนจะทำการอ่านสัญญา แคร์มีท่าทีที่งุนงงนิดหน่อยเพราะภาษาไทยของเธอไม่ค่อยจะแตกเท่าไหร่
“เออพี่แพนด้า... แคร์อ่านไม่ค่อยได้ค่ะ”
“อ้าวเหรอ พี่ลืมไปว่าน้องแคร์อยู่เมืองนอกมานาน เอางี้เดี๋ยวพี่ให้ทีมงานอ่านให้ฟังแล้วกัน...”
“ไม่ต้อง”
“ค่ะ คุณทีเดย์...”
“ฉันอ่านให้แคร์ฟังเอง มานี่สิ” ทุกคนถึงกับอึ้งไปตามๆ กันที่คนอย่างทีเดย์จะทำอะไรแบบนี้... ถ้าเป็นปกตินางแบบทุกคนจะต้องผ่านมือเขาด้วยกันทั้งนั้น และหลังจากนั้นเขาก็จะปล่อยไปตามเลย... งานคืองาน ส่วนเรื่องบนเตียงก็อีกเรื่อง แต่ทำไมกับเด็กสาวคนนี้ที่ก็สวยและหน้าตาดี หุ่นดีเหมือนๆ คนอื่น ถึงได้ดึงดูดสายตาของทีเดย์กันขนาดนี้ เป็นที่รู้ดีว่าคนอย่างเขาไม่สนใจใครง่ายๆ และถ้าสนใจแล้ว... คนๆ นั้นจะต้องไม่รอดมือเขาแน่ แคร์ลุกขึ้นท่ามกลางสายตาของจีน่าที่ประกาศเป็นศัตรูกับเธอตั้งแต่ฟิตติ้งแล้ว มองเธอด้วยสายตาเกลียดเข้าไส้เพราะเธอเองก็นอนกับทีเดย์แล้ว แต่ทำไมถึงได้ถูกละเลยแบบนี้!! แคร์เดินมานั่งข้างๆ ทีเดย์ที่มองใบหน้าของแคร์ที่กำลังอ่านเอกสารอยู่โดยไม่สนใจสายตาที่มองมา เพราะยูอาบอกให้เธออ่านให้ละเอียด
“เมื่อเช้าใครมาส่ง?”
“อะ เอ๊ะค่ะ?” แคร์หันไปมองทีเดย์ที่มองเธอด้วยสายตานิ่งๆ ดวงตาคมมองเธออย่างรอคำตอบ แต่ร่างเล็กก็ไม่ตอบและเลือกจะอ่านรายละเอียดในมือ
“แคร์... ฉันไม่ชอบรอคำตอบ”
“ฉันก็ไม่ชอบคำถามของคุณเหมือนกัน” ทีเดย์มองร่างเล็กที่หันมาค้อนเขาแล้วทำหน้านิ่ง จนเขาได้แต่ยกยิ้มที่มุมปาก ไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธคำถามของเขาเลยนะ และเด็กคนนี้เป็นใครกัน? กล้าดียังไงมาเถียงกับเขาแบบนี้
“แคร์ ฉันจะให้เวลาหนึ่งวินาที... ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?” มือหนาจับต้นแขนแคร์ไว้จนร่างเล็กหลับตาลงถอนหายใจออกมา พร้อมกับบิดแขนออกมาจากมือหนา
“พี่ชายฉันเองค่ะ พอใจไหม?”
“พี่ชาย? เท่าที่ผมรู้จักชื่อเสียงของพี่ชายคุณ ครอปไม่ใช่หน้าตาแบบนี้นะ”
“มันก็เรื่องส่วนตัวฉันนะคะคุณทีเดย์ ก็คุณอยากรู้ฉันก็บอกแล้วไง... พี่ยูเป็นพี่ชายฉัน”
“ยู?”
“ค่ะ จะเลิกถามได้แล้วใช่ไหม? คุณช่วยอ่านสัญญาให้ฉันฟังด้วย ถ้าไม่ฉันจะได้ให้พี่แพนด้าช่วย” แคร์มองทีเดย์อย่างไม่สบอารมณ์ แต่มันกลับสร้างให้ร่างหนายิ้มเยาะกับสิ่งที่เธอคนนี้ทำ ให้ตายเหอะทีเดย์... เจอของเด็ดเข้าให้แล้วว่ะ!! หลังจากที่เซ็นสัญญาทุกอย่างเรียบร้อย แคร์ก็เข้าห้องไปลองชุดแต่งตัวทันทีพร้อมกับแพนด้าที่กำลังเลือกชุดให้เธอ...
“แพนด้า...”
“ค่ะคุณทีเดย์”
“เดี๋ยวถ่ายงานเสร็จ ฉันจะจัดเลี้ยง... ให้ทุกคนไปพร้อมกันที่ร้านประจำ เข้าใจ?”
“ค่ะ” ทีเดย์มองแคร์ที่กำลังแต่งหน้าอยู่ก็เดินไปหาร่างเล็ก เลยสร้างความหมั่นไส้ให้กับจีน่าและนางแบบอีกสี่คนที่ล้วนแล้วแต่นอนกับทีเดย์มาหมดแล้ว แคร์ลืมตาขึ้นก็ต้องตกใจกับร่างหนาที่ยืนมองเธออยู่
“ถ่ายงานเสร็จ ฉันจัดเลี้ยง... ไปด้วยนะ”
“ค่ะ” แคร์มองทีเดย์ที่ยิ้มให้เธอแล้วเดินออกจากห้องไปทันที กระทั่งถึงเวลาถ่ายแบบต่างคนต่างโพสท่าให้เด่นเพื่อจะได้เป็นแค่หนึ่งให้สี่ที่ขึ้นหน้าปกนิตยสารเล่มใหม่ ดังนั้นแคร์ที่เป็นส่วนเกิน... เพราะจีน่าได้กล่อมเพื่อนนางแบบให้พากันแอนตี้แคร์ ทำให้แคร์ไม่ได้อยู่ด้านหน้าเลย ถูกบังจนมิด
“คัต!! ถ่ายอะไรกันห๊ะ... แคร์หายไปไหน?” เสียงตากล้องเดินมาอย่างหัวเสีย ทำให้แคร์ถูกดุนิดหน่อยเพราะไม่ยอมขึ้นมาถ่ายแต่สายตาของจีน่าและคนอื่นๆ กำลังเบ้ปากให้เธออย่างสะใจ ร่างเล็กส่ายหน้าไปมาก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาทันที มองร่างของจีน่าที่เดินสวนเธอก่อนจะ...
พลั่ก
ตูม!!
“กรี๊ดดดด...!!” จีน่าตกสระน้ำทันทีจนทุกคนตกใจรีบพากันลงไปช่วยเธอ ร่างเล็กของแคร์ยืนกอดอกมองด้วยสายตาเยาะเย้ย หึอย่าคิดว่าคนอย่างแคร์จะยอมโดนทำฝ่ายเดียวนะ... ถ้าไม่เอาคืนก็ไม่ใช่แคร์แล้วล่ะจ๊ะ ^^ ร่างเล็กถูกเรียกให้ไปถ่ายรูปเดี่ยวก่อนคนแรกเพราะรูปหมู่คงต้องรอจีน่าเปลี่ยนชุดก่อน แคร์โพสท่าตามธรรมชาติของตัวเอง และเป็นตัวเองสุดๆ จนทีมงานบางคนถึงกับยิ้มให้กับความน่ารักที่แอบซ่อนความเซ็กซี่ไว้ในดวงตาคมจิกของเธอ อีกคนที่กำลังจับจ้องร่างเล็กอยู่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับความร้ายของเธอ ทีเดย์ที่เห็นทุกการกระทำจากบนห้องรับรองที่สามารถเห็นทุกอย่างได้หมด เขารู้ว่าแคร์เป็นคนยังไง? และนี่สิผู้หญิงที่เขาพูดได้เต็มปากเลยว่า อยากเอามาก ผู้หญิงที่ได้ยากแบบนี้ มันบีบหัวใจและร่างกายของเขาเหลือเกิน... เย็นมาถึงแคร์ก็รีบเก็บของลงกระเป๋าทันทีเพราะคิดว่ายูอาคงจะมารอเธอแล้ว อีกอย่างเธอลืมมือถือไว้ที่ห้องด้วย แคร์เดินยิ้มออกมายกมือไหว้ทีมงานทุกคนรวมถึงแพนด้า
“เดี๋ยวน้องแคร์!!”
“ค่ะพี่แพนด้า มีอะไรอีกหรือเปล่า?”
“ก็ที่คุณทีเดย์นัด น้องแคร์ลืมเหรอ? คุณทีเดย์จะพาไปเลี้ยง”
“จะ จริงสิ... แคร์ลืมไปเลย” แคร์ลำบากใจทันทีเพราะถ้ายูอามารอล่ะ? แต่ถ้าไม่ไปเธอจะต้องมีปัญหาแน่ๆ ว่าแล้วแคร์ก็เดินลงไปด้านหน้าบริษัทก็ยังไม่เห็นว่ายูอามารออย่างที่บอกไว้ ร่างเล็กทำหน้าบูดๆ ทันทีก่อนจะหันกลับเข้าไปในบริษัท...
ตุ้บ!!
“อ่ะ เจ็บจัง!!”
“เป็นไงบ้างเนี้ย หันมาไม่ได้มองเลยนะ...” ร่างเล็กเงยหน้ามองทีเดย์ที่เธอหันไปชนอกของเขา แคร์ก้มหน้าลงขอโทษเขาทันทีก่อนจะมองทีมงานที่พากันเดินออกมาแล้ว
“น้องแคร์เดี๋ยวนั่งรถตู้ไปกับพี่นะ”
“ไม่ต้อง”
“...”
“แคร์จะไปกับฉัน ไปรอที่ร้านเลย ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” ทีเดย์คว้ามือแคร์ให้เดินตามไปที่รถสปอร์ตสุดหรูของตัวเอง มือเล็กแกะมือหนาของเขาออกทันที
“อ่ะขอโทษ พอดีฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”
“ก็คุยที่ร้านก็ได้ ไม่เห็นต้องให้ฉันมากับคุณเลย... คนอื่นจะมองฉันยังไงเนี้ย”
“แล้วไง? สนทำไมล่ะ”
“ไม่สนได้ไง ในเมื่อคุณทำแบบนี้ทุกคนก็คิดว่าฉันเข้าทางคุณนะสิ...”
- ผู้เขียน
