“แกล้งเกลียด”
หล่อนทวนคำ
“ไม่เชื่อ ไม่เชื่อ ไม่มีทางเป็นไปได้”
นิสรีสั่นศีรษะกล่าวว่าหล่อนไม่เชื่ออย่างเด็ดขาด
“แล้วเธอคอยดูก็แล้วกัน”
ขจรเดชตอบแล้วก็เดินจากไป
พสวีที่กำลังเอ่ยถึง เขากำลังพยายามหาทางปฏิเสธอย่างนุ่มนวลมากที่สุดกับเจ้านายสาวฮิเดะบุนาระ ที่เลิกงานแล้ว หล่อนอยากจะพาเขาไปชอปปิ้งต่อเป็นเพื่อน
เขาต้องอ้างความจำเป็นว่า มีธุระต้องไปเยี่ยมหลานชาย และรู้สึกปวดหัวนิดๆ อยากจะกลับไปพักผ่อนสักงีบ ก่อนจะไปหาหลานที่โรงพยาบาล
“ถ้างั้นก็ไม่เป็นไรจ้ะ ถ้าพสไม่ว่าง”
“ผมต้องขอตัวจริงๆครับ”
พสวีเอ่ยตอบด้วยสีหน้าที่จริงจัง ที่จริงเขาตั้งใจจะไปหาหลานอย่างที่ปากว่านั่นแหละ และเลยไปหาหาขิมมพัสตร์ต่อด้วย จึงไม่คิดจะบอกเจ้านายสาว
ที่กำลังคิดว่า หล่อนกำลังคิดกับเขาในแง่อีกแบบหนึ่ง
ปรไมยโทร.เข้าเครื่องของน้องสาวซึ่งเขาคิดว่า เป็นเวลาที่ขิมมพัสตร์น้องสาวน่าจะเลิกงานแล้วเพื่อกลับบ้าน
เมื่อเบอ
